ΑΓΕΛΑΣΤΗ ΠΟΛΗ…

Το ποίημα του Γιάννη Καραμητσόπουλου αντί σχολίου για τα όσα τραγικά συνεχίζουν να συμβαίνουν στην πόλη μας, στο θέμα του Νοσοκομείου, του Πανεπιστημίου κα. χωρίς ίχνος ντροπής των αρμοδίων αλλά με περίσσευμα υποκρισίας.

Αγέλαστη πόλη,

κινούμενοι θάνατοι,

ενδεχόμενες σιωπές.

Το πρωί ανεβαίνουν τα όνειρα στο κενό,

οι στεναγμοί θωπεύουν τις εορτές,

κάποιος γράφει

συνθήματα, καταγγελίες, αμαρτίες

-μικρές επαναστάσεις θέλω να πω-

για μιαν Ελένη, μια Μαρία, μια Μυρτώ…

Σωπαίνουν οι κήποι,

το άρωμα σώνεται,

λιγοστεύουν τα δέντρα,

η απάτη παρελαύνει πάνω απ’ τα πράγματα…

Σώματα που δεν έχουν μια πληγή

δεν είναι σώματα εντελή,

δεν έχουν έννοια πορφυρή,

είναι το πρόσχημα της αγοράς,

η τελετή προς τιμήν του προέδρου…

Για τη «Συμμαχία Πολιτών»

Γιώργος Δ. Καραμητσόπουλος