Του Λίνου Υφαντή,

Ο Καποδίστριας ήταν ο πρώτος κυβερνήτης στην Ελλάδα που δολοφονήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 1831. Αμέσως ξέσπασαν αναταραχές σε όλη την Ελλάδα όπου εχθροί του δολοφονηθέντος κυβερνήτη προσπάθησαν να καταλύσουν τις αρχές και να πάρουν τον έλεγχο από την προσωρινή κυβέρνηση που διηύθυνε ο αδελφός του Αυγουστίνος Καποδίστριας. Μέσα από την αλληλογραφία του με τις αρχές ασφαλείας του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους προκύπτει ότι οι Αντικαποδιστριακοί ανέπτυξαν δράση στο Αγρίνιο και την Αιτωλοακαρνανία ήδη δύο μήνες μετά τη δολοφονία του, τον Δεκέμβριο του 1831.

Ήδη από τις 29 Δεκεμβρίου του 1831 ο Αυγουστίνος σε επιστολή του ο Α. Πεταλάς, Έκτακτος Τοποτηρητή Δυτικής Ελλάδας αναφέρει προς τον Πρόεδρο της Διοικητικής Επιτροπής Αυγουστίνο Καποδίστρια ότι το Αγρίνιο είχε καταληφθεί από τους αντιτασσόμενους στον Καποδίστρια με επικεφαλής τους Πεσλή, Γιαννάκη Στράτο και Ζέρβα. Εκεί  η αντιπολίτευση ελέγχει την Επαρχιακή Δημογεροντία που είχε έδρα το Αγρίνιο, έχει διορίσει δικό της Αστυνόμο και έπαυσε τον κυβερνητικό. Αναφέρει επίσης σε επιστολή του την 14η Ιανουαρίου 1832 ότι το Αγρίνιο έλεγχαν μερικοί ένοπλοι σουλιώτες οι οποίοι είχαν έντονη παρουσία σε όλη την περιοχή και κατέλυσαν τις αρχές έχοντας απέναντι τους τον Γ. Στάικο, ο οποίος διατηρούσε υπό την επιρροή του μερίδα κόσμου υπερ της Κυβερνήσεως του Αυγουστίνου Καποδίστιρα.

Η πολιορκία των αντικαποδιστριακών στο Αγρίνιο στις 3 Φεβρουαρίου 1832. 

Οι αντικαποδιστριακοί είχαν ως ορμητήριο το Αγρίνιο και προσπάθησαν να καταλάβουν τη Βόνιτσα χωρίς αποτέλεσμα. Την 19η Ιανουαρίου οι κινηματίες σχεδίαζαν από το Αγρίνιο να επιτεθούν στην έδρα της κυβέρνησης, το Μεσολόγγι χωρίς αποτέλεσμα. Για να διατηρήσουν τον έλεγχο τους κάλεσαν ενισχύσεις από κάποιον τουρκαλβανό ονόματι Ταπήλ Μανόζη, τον οποίο μετέπεισε ο τότε φιλοκυβερνητικός Μακρής να αποχωρήσει. Ο ίδιος  προσπάθησε τον Φεβρουάριο του 1832  να αιφνιδιάσει τους 350 ενόπλους αντικαποδιστριακούς που βρίσκονταν στο Αγρίνιο. Συγκεκριμένα κατέλαβε τις θέσεις γύρω από το Αγρίνιο αλλά την τελευταία στιγμή αποφεύχθηκε η μάχη και οι αντικαποδιστριακοί   αναγκάστηκαν  να διαφύγουν προς το Απόκουρο χωρίς να συγκρουστούν με το Μακρή, αποφεύγοντας έτσι την εμφύλια αιματοχυσία.

Έτσι έληξε η πρώτη αυτή εμφύλια διαμάχη στην ιστορία του Ελληνικού κράτους η οποία έλαβε χώρα στην περιοχή μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ζέρβας και μερίδα Σουλιωτών πρωτοστάτησαν πέντε χρόνια αργότερα στο αντιοθωνικό κίνημα του 1836 , για το οποίο είχε καταγραφεί ότι συσπείρωσε τη δυσαρέσκεια Ελλήνων αγωνιστών του 1821 που δεν αποκαταστάθηκαν. Υπό την έννοια αυτή θα μπορούσε να ερμηνευτεί και η συμμετοχή μερίδας επαναστατών στο αντικαποδιστριακό κίνημα του 1831-32, σε μια ταραγμένη εποχή για το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.

Με πληροφορίες από:

Ψηφιακό Αρχείο Ιωάννη Καποδίστρια

agrinionews.gr