Του Λίνου Υφαντή,
Η βαυαροκρατία στην Ελλάδα ξεκίνησε μετά τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια. Αναλυτικά στοιχεία μας δίνει στα απομνημονεύματα του ο Βαυαρός Αξιωματικός Χριστόφορος Νέζερ. Συγκεκριμένα περιγράφει αναλυτικά τις επισκέψεις του στο Μεσολόγγι και στο Βραχώρι τον Μάρτιο του 1834. Αφού διηγείται την πρώτη εκτέλεση με λαιμητόμο στο Μεσολόγγι ληστών που προκάλεσαν την απέχθεια των κατοίκων, περιγράφει την αλαζονία που επέδειξε ο τότε 27χρονος Γερμανός Αξιωματικός Κράους περνώντας τα στενά της Κλεισούρας προκαλώντας τους εκεί ληστές κρατώντας το όπλο του. Αυτό είχε ως συνέπεια τον θανάσιμο τραυματισμό του. Ο Νέζερ τον αναζήτησε στο σημείο της εκτέλεσης του και στη συνέχεια μετέβη στο Βραχώρι για να βρει το εκεί βαυαρικό κλιμάκιο και συγκεκριμένα τον λοχαγό Στράσσερ.
Οι Βαυαροί είχαν εγκαταστήσει στρατιωτικά κλιμάκια σε όλη την τότε Ελληνική επικράτεια για να τηρείται η τάξη. Εκεί ο Στράσσερ τον οδήγησε σε έναν άνδρα που έμενε στην αρχή της “πολίχνης του Αγρινίου” σε μια μονοκατοικία με μεγάλη αυλή και “ακακίες πεφυτευμένες”. Είχε ένα παράδοξο παρατσούκλι. Τον έλεγαν “Κλεφτογιατρό” γιατί είχε τη φήμη ότι γιάτρευε τους φυγόδικους από τους χωροφύλακες ληστές. Ακόμα πιο παράδοξο ήταν το γεγονός ότι ήταν Γερμανός (!) διότι οι Γερμανοί ήταν η τότε εξουσία και εκπροσωπούσαν την Αντιβασιλεία που ανέμενε την ενηλικίωση του Όθωνα την ίδια χρονιά το 1834 και την επίσημη ανάληψη των καθηκόντων του.
Ο Κλεφτογιατρός λέγονταν Μίλλερ (Muller). Όταν πήγε σπίτι του ο Νέζερ με τους συνοδούς του, άνοιξε μια ωραία 30χρονη Γερμανίδα η “Μαγδαληνή”. Την καλησπέρησε στα Γερμανικά και βρήκε τον ντόκτορα Μίλλερ να κόβει έναν λαγό.
“Που τον βρήκες;” . Τονρώτησε ο Στράσσερ.
“Δεν είμαι κυνηγός φίλε Στράσσερ. Έχω φίλους οι οποίοι μου φέρνουν αγρίμια, έξω έχω άλλους δύο λαγούς. Γυναίκα! Δώσε έναν λαγό στο φίλο Στράσσερ” : Λέει ο Μίλλερ/
“Θα σου δώσω Στράσσερ, αλλά δε θα πεις πουθενά τίποτα”, του απαντά η γερμανίδα Γυναίκα του.
“Δεν θα πω τίποτα, αλλά να ξέρετε ότι καθήκον μου είναι να επιθεωρώ τέτοιου είδους δώρα. Να προσέχετε τον έπαρχο του Αγρινίου Δημητράκη” είπε ο Στράσσερ.
Πράγματι ο Στράσσερ είχε τέτοιες εντολές γιατί ο Μίλλερ έπαιρνε το λαγό από τους φίλους του ληστές που τους γιάτρευε και τους περιέθαλπτε με κίνδυνο φυσικά να συλληφθεί ως προδότης ή επίορκος.
Οι λήσταρχοι του Αγρινίου εκτιμούσαν πολύ τον Μίλλερ. Μάλιστα όπως περιγράφει ο Νέζερ όταν τον Σεπτέμβριο του 1834 ο Μίλλερ έπεσε σε ενέδρα ληστών στις όχθες του Αχελώου σε απόσταση “δύο ωρών από τη Σταμνά” από τον λήσταρχο Παναγιώτη Καρπενησιώτη.
Οι ληστές τους συνελαβαν και τους έβαλαν να ανοίξουν τα πράγματά τους. Ο λήσταρχος τον ρωτά:
-Από που έρχεσαι;
-Κατοικώ στο Βραχώρι, απαντά ο γιατρός Μίλλερ.
-Γνωρίζεις τον Καπετάν Παναγιώτη Καρπενησιώτη; Απαντά ο λήσταρχος αποκαλώντας καπετάνιο τον εαυτό του.
Και ο Μίλλερ του ανταπαντά με στωϊκότητα:
“Αν τον γνωρίζω; Τρεις βδομάδας ήταν στο σπίτι μου και του απέσπασα την σφαίρα εκ της πληγής και τον θεράπευσα”
Τότε ο Καρπενησιώτης αναγνώρισε τον Μίλλερ και του χάρισε όχι μόνο τη ζωή αλλά και τα υπάρχοντα του, τόσο από αυτόν όσο και από τους συνοδούς του.
Αυτή ήταν μια παράδοξη ιστορία για τη Γερμανική παρουσία στο Αγρίνιο σε σχέση με όπως ήταν συνηθισμένη είτε ως τοποτηρητές του Όθωνα το 1834 είτε ως δυνάμεις κατοχής έναν και πλέον αιώνα μετά, το 1944 με πρωταγωνιστή έναν Γερμανό γιατρό, προστάτη των ληστών…
agrinionews.gr
