Στις 8 Σεπτεμβρίου κάθε έτους εορτάζουμε το γενέσιον της Θεοτόκου. Στην περιοχή του Αγρινίου, την ημέρα αυτή εορτάζει η «Ψηλή Παναγία» στο Ζαπάντι, στο σημερινό Δημοτικό Διαμέρισμα Μεγάλης Χώρας.
Υπήρχε παλαιότερα έθιμο με αρματωμένους, όπου ετελείτο κάθε έτος την 8η Σεπτεμβρίου εκεί.
Για το έθιμο αυτό, των αρματωμένων στη «Ψηλή Παναγιά» στο Ζαπάντι, μας αναφέρει ο Μιλτ. Τζάνης στη Νέα Εστία τεύχος 698/1956 σ.1095, .…
“το έθιμο των αρματωμένων, τηρείτο εις το Αγρίνιον, από του 1828 μέχρι του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και τάζετο την 8 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους , την του γενεσίου της Θεοτόκου, εις ανάμνησιν των εορτών που έγιναν όταν η Γ’ Εθνική Συνέλευσις του Αργους παρεχώρησε μουσουλμανικήν γήν του χωρίου Ζαπάντι είς τους κατοίκους του Βραχωρίου δια της τοποθετήσεως εις Ναύπακτον των προσωρινώς εγκατεστημένων εκεί Σουλιωτών. Το πανηγύρι ετελείτο την 8η Σεπτεμβρίου εκάστου έτους εις το εξωκκλήσιον Ψιλή Παναγία του Ζαπαντίου, όπου από της προηγουμένης μετέβαινον εκεί ομάδες αρματωμένων.
Δεν είναι πολλά τα χρόνια που σταμάτησε το έθιμον αυτό στο Αγρίνιο ώστε να είναι εύκολον να λησμονηθεί”….
Επίσης στην εν λόγω περιοχή έχουμε αναφορά για την συγκεκριμένη πανήγυρη από πολύ παλαιότερα, από τον Σεπτέμβρη του 1684, όπου στη περιοχή, Μεγάλη χώρα στο Ζαπάντι, ήταν συγκεντρωμένοι πολλοί Έλληνες τότε λόγω πανηγυριού.
Η αναφορά στο πρωτότυπο ιταλικό κείμενο…..
“Erano molto decantate de greci le ricchezze della grossa Terra di Zappandi , a cagione della famosa fiera ivi solita a farsi”…..από τη σ.199 του έργου, Historia delle guerre d’Europa: dalla comparsa dell’armi ottomane nell’Hungheria l’anno 1683 di Nicola Beregani nobile veneto. Parte prima [-seconda], Volume 1, 1698.
Σημειώνεται ότι εκεί, τον Σεπτέμβριο του 1684, στη θέση “STURMILUS”, σημερινή περιοχή Όχθια στη διάβαση του Αχελώου προς την Υψηλή Παναγία, είχαμε την μάχη των Ενετών (με το στράτευμα του Francesco Morosini) κατά των Οθωμανών (του Sefer Aga), περισσότερα εδώ
Στην αρχική φωτό αντίστοιχο καρτ-ποστάλ εποχής, όπου παρατηρείται στη φωτογραφία πίσω από τους αρματωμένους, “ζυγιά”, με ξηροντάουλο και δύο ζουρνάδες.
Πηγή του καρτ-ποστάλ, αρχείο Ιωάννη Κ. Κουτρουμπούση.
Συντάκτης του άρθρου, έρευνα και ©: Αλέξιος Γ. Κατεφίδης, καθηγητής, τέως υποδιευθυντής στο Ελληνικό Λύκειο Νυρεμβέργης. – Αιτωλία και Ακαρνανία στο πέρασμα του χρόνου, Aetolia Acarnania tempus.
agriniopress.gr
