Έχουμε όλα τα δίκια με το μέρος μας για το Πρωτοδικείο, όπως τα είχαμε για το ΤΕΙ, το Νοσοκομείο και πολλά άλλα. Όμως αυτό δεν αρκεί.

Γι’ αυτό το θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει σήμερα δεν είναι μόνο οι όποιες μορφές κινητοποιήσεων, αλλά πως αυτές θα φέρουν αποτέλεσμα, ήτοι αν πιστεύουμε πως ανατρέπεται μια σχεδόν ειλημμένη πολιτική απόφαση.

Εμείς απαντάμε θετικά, αλλά κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις.

Η πρώτη εξ αυτών είναι η ορθή ανάγνωση της πραγματικότητας.

Αν θεωρούμε πως βρισκόμαστε σε «εμπόλεμη κατάσταση», «μόνοι και περικυκλωμένοι από εχθρούς», τότε είμαστε από χέρι χαμένοι και εκστομίζουμε ανέξοδες και αόριστες κορώνες για τοπική κατανάλωση και αποποίηση ευθυνών.

Όσοι υποστηρίζουν αυτή την άποψη, οφείλουν να απαντήσουν:

Ποιοι είναι οι «εχθροί» μας και γιατί μας «πολεμούν»;

Αν υπάρχει λογική στα λεγόμενα τους, τότε «εχθρός» μας είναι η κυβέρνηση και οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος που νομοθετούν με τη ψήφο τους και όχι αορίστως η «πολιτεία». Τότε όμως πως ζητούν από τους «πολιορκητές», από εκείνους που σε βάρος μας «ανοσιουργούν», «να πάρουν θέση υπέρ μας» και να μας σώσουν; Πότε το έκαναν τα τελευταία 15 χρόνια, για να το πράξουν και τώρα;

Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και η απόκρυψη της φέρνει νέες σφαλιάρες. Η κυβέρνηση δεν εχθρεύεται το Μεσολόγγι, το Αίγιο, τα Καλάβρυτα, τη Ναύπακτο, τη Βόνιτσα και πολλούς άλλους δήμους σε όλη τη χώρα. Αποφάσισε την «Αναμόρφωση του Δικαστικού Χάρτη», η οποία μεταξύ άλλων προβλέπει καταργήσεις - συγχωνεύσεις Ειρηνοδικείων/Πρωτοδικείων/Εφετείων, ανάμεσα τους και το Πρωτοδικείο Μεσολογγίου. Δέχθηκε ως εισηγητή – αξιολογητή την Παγκόσμια Τράπεζα, γιατί αλλιώς δεν έχει χρήμα από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Γιατί προχωρά σε αυτή την επιλογή;

Για τους ίδιους λόγους που αναμορφώθηκε ο Χάρτης των ΑΕΙ - ΤΕΙ και οσονούπω ο Υγειονομικός. Συγκέντρωση υπηρεσιών στα μεγάλα αστικά κέντρα, περιορισμός δαπανών/προσλήψεων. Τις συνέπειες τις βιώνουμε. Μαράζωμα της επαρχίας, ερημοποίηση της υπαίθρου, αύξηση ανισοτήτων, φοβισμένοι πολίτες μακριά από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση για το αναφαίρετο συνταγματικό μας δικαίωμα, την εύρυθμη απονομή δικαιοσύνης.

Επομένως Δεν είμαστε Μόνοι. Το όλο ζήτημα αφορά την πλειοψηφία των πολιτών και των δήμων της ευρύτερης περιοχής. Απαιτούνται στέρεες συμμαχίες και κινητοποίηση των τοπικών κοινωνιών.

Για να συμβεί αυτό, είναι αναγκαία μια δεύτερη προϋπόθεση.

Να μην μας θεωρούν πολιτικά ΔΕΔΟΜΕΝΟΥΣ.

Στη χώρα που διαχρονικά ανθούν οι πελατειακές σχέσεις, όποιος έχει “μπάρμπα στην Κορώνη” εξαιρείται, όπως και σε αυτό το νομοσχέδιο. Εμείς δεν έχουμε, γιατί είμαστε “το σκυλί που γαβγίζει αλλά δεν δαγκώνει” και αν μεγάλη μερίδα αιρετών μας εκπροσώπων δεν αλλάξει ρότα, αυτό θα συνεχιστεί και θα αποτελεί ανασχετικό παράγοντα εμπιστοσύνης των πολιτών προς εμάς.

Μόνο με τη γλώσσα της αλήθειας θα πείσουμε.

Όσο θα “γλύφουμε εκεί που φτύνουμε” και το αντίστροφο, εκπέμπουμε αναξιοπιστία και διπροσωπία. Αυτή η στάση εμποδίζει την ενότητα εντός και εκτός του Δημοτικού Συμβουλίου, η οποία δεν υφίσταται σήμερα και το βίντεο του προηγούμενου ΔΣ το επιβεβαιώνει. Δίχως αυτή την τρίτη προϋπόθεση, “θα χάσουμε από τα αποδυτήρια”.

Εμείς θα είμαστε στην πρώτη γραμμή όλων των κινητοποιήσεων αλλά θα λέμε “τα πράγματα με το όνομα τους”.

Επιλέγουμε να είμαστε χρήσιμοι στην τοπική κοινωνία και όχι αρεστοί στους εκάστοτε «εκλαμπρότατους».

Παναγιώτης Κατσούλης – Δημοτικός Σύμβουλος

Εκ μέρους της Δημοτικής Παράταξης ΑΝ.ΤΑ.ΜΑ