Από την εποχή που ήρθε- κι έφυγε νύχτα- εκείνη η περίφημη Οικονομική Σχολή στο Αγρίνιο έχουν γίνει τα μύρια όσα με το Πανεπιστήμιο που έδρευε ή δεν έδρευε στην πόλη.  Που ήταν στα Γιάννενα, στην Πάτρα, “αυτόνομο” και τελειωμό δεν έχει…

Δεν είχαμε αντιληφθεί όμως το μέγεθος της αβελτηρίας, την αποτυχία σε απόλυτους αριθμούς. Μέχρι που ήρθε η ανακοίνωση των μελών ΔΕΠ του νεοσύσταστου Τμήματος Αειφορικής Γεωργίας που εδρεύει στο Αγρίνιο, ως ένα από τα τέσσερα της Γεωπονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών, με αφορμή ότι θα λειτουργήσει για πρώτη ακαδημαϊκή σεζόν με ελάχιστους πρωτοετείς και κανέναν εξ αυτών από Γενικό Λύκειο.

Κάνοντας λόγο για «εκκωφαντική αποτυχία ενός αμφίβολου σχεδιασμού που μετεξέλιξε ένα πολυτεχνικό τμήμα σε γεωπονικό”, τα μέλη ΔΕΠ έκαναν αναφορά σε “πειραματισμό που έγινε χωρίς μελέτες σκοπιμότητας και βιωσιμότητας” λέγοντας ότι “ο κόμπος των αέναων σχεδιασμών επί χάρτου έφτασε στο χτένι των μηδενικών φοιτητών” και δείχνοντας ποιος φταίει.

Δηλαδή, “τα μέλη της Επιτροπής Στρατηγικού Σχεδιασμού του ΠΠ που το σχεδίασαν με τον τρόπο που το σχεδίασαν και τους συμβιβασμούς που έκαναν, τα μέλη της Συγκλήτου του ΠΠ που το ψήφισαν παρά τις αντιρρήσεις και τις αιτιάσεις που διατυπώθηκαν, την Πρυτανική Αρχή του ΠΠ που ήταν ο ιθύνων νους και η βασική οργανωτική δύναμη του εγχειρήματος, την ΕΘΑΑΕ που ενέκρινε αβρόχοις ποσί το σχέδιο και τους αρμόδιους Υπουργό και Υφυπουργό Παιδείας που εν τέλει ίδρυσαν αυτό το Τμήμα βαπτίζοντας τους μηχανικούς γεωπόνους και νομοθέτησαν κωμικοτραγικές καταστάσεις όπως την απονομή διπλώματος μηχανικού περιβάλλοντος από την Γεωπονική Σχολή του ΠΠ”.

Προχώρησαν όμως και στην απόλυτη καταγραφή: “Τρία διαφορετικά ιδρύματα με επτά διαφορετικούς πρυτάνεις και οκτώ κυβερνήσεις με 14 υπουργούς παιδείας έχουν πειραματιστεί με τις καριέρες, το ακαδημαϊκό κύρος και εν τέλει με τις ζωές μας”!

Δύσκολα κάποιος είχε καθίσει να μετρήσει τα χρόνια, τα ιδρύματα, τους πρυτάνεις, τις κυβερνήσεις, τους υπουργούς. Και καθώς τα βλέπει γραμμένα σίγουρα εντυπωσιάζεται…

Καμιά φορά δεν θαυμάζεις το ωραίο, ένα δημιούργημα, μια επιτυχία. Εξίσου εντυπωσιακή είναι και μια καταστροφή, μια πελώρια αποτυχία, μια ανικανότητα στα όρια του γελοίου.

Εφημερίδα “Συνείδηση”

sinidisi.gr