Ακόμα και αν έχουμε τις καλύτερες προθέσεις στον κόσμο, μπορεί να πούμε κάτι λάθος, και να εξοργίσουμε και αν στρεσάρουμε ακόμα περισσότερο ένα άτομο που έχει άγχος.
Στην Αμερική έχουν μια παροιμία που μεταφράζεται κάπως σαν “ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις”.
Επειδή, αλήθεια, οι παρακάτω προτάσεις δεν πρόκειται να βοηθήσουν ποτέ κανέναν να νιώσει καλύτερα με το άγχος του.
“Μην ανησυχείς”
Κι όμως, αυτή τη στιγμή το άτομο που έχεις μπροστά σου ανησυχεί. Αντί να απορρίψεις αμέσως αυτό που νιώθει, ρώτα κάτι σαν “τι είναι αυτό που σε ανησυχεί περισσότερο”; Μιλώντας για αυτό, ίσως και να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αλήθεια δεν χρειάζεται τόση ανησυχία. Αυτό όμως είναι πάντα ένα συμπέρασμα, δεν μπορείς να ξεκινάς με αυτό.
“Ξεπέρασέ το”
Είναι, αλήθεια, τόσο εύκολο; Από το εργασιακό στρες μέχρι το στρες των ανθρώπινων σχέσεων, πάμε στοίχημα ότι όλοι μας έχουμε ζήσει καταστάσεις που δεν ξεπερνιούνται τόσο εύκολα. Είναι καλύτερο να ρωτήσεις “τι μπορώ να κάνω;” παρά να αμφισβητήσεις την σοβαρότητα του θέματος.
“Θα αρρωστήσεις”
Ή, ακόμα χειρότερα, μια φράση που λέγεται συχνά είναι το “καρκίνο θα βγάλεις”. Που, αντικειμενικά, δεν είναι απόλυτο ψέμα. Το συνεχές στρες όντως μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για πολλές, πολλές παθήσεις. Και αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται να ακούσει ένα άτομο που βιώνει έντονο άγχος αυτή τη στιγμή.
“Χαλάρωσε”
Η μόνη κατάλληλη απάντηση σε αυτό είναι ένα, όσο πιο δραματικό μπορούμε, “Δεν ξέρω πώς”. Επειδή το “χαλάρωσε” είναι η πιο κενή και αγενής συμβουλή. Είναι σαν να λες σε κάποιον που είναι κρυωμένος να σταματίσει να φτερνίζεται.
”Μην το σκέφτεσαι τόσο πολύ”
Το μόνο που θα καταφέρεις με αυτή την συμβουλή είναι να κάνεις το κοντινό σου πρόσωπο να σκέφτεται την πηγή του στρες του ακόμα περισσότερο. Για την ακρίβεια, προσθέτεις πάνω σε όλο το στρες το στρες του ότι σκέφτεται υπερβολικά και σπαταλά τον χρόνο του.
“Πρέπει να πιεις”
Το αλκοόλ λειτουργεί σαν επίθεμα σε ανοιχτή πληγή. Δουλεύει καλά για δέκα λεπτά, και μετά έχει γίνει μούσκεμα από το αίμα, πέφτει στο έδαφος και η πληγή συνεχίζει να είναι ανοιχτή και εκτεθειμένη. Πρότεινε στον φίλο σου να βγείτε έξω και να πιείτε ένα ποτό, θα του κάνει καλό. Αλλά αυτό που στην πραγματικότητα έχει ανάγκη είναι η παρέα και δυο συμπονετικές κουβέντες.
“Μην αγχώνεσαι”
…Πώς; Πες μου, πώς;
“Ωρίμασε λίγο”
Αυτή είναι μια συμβουλή που πάντα μπορεί να είναι χρήσιμη. Άλλωστε, όλοι οι άνθρωποι έχουμε μια ανώριμη πλευρά που μας βασανίζει πού και πού με τις επιλογές της. Ας μην λέμε ψέματα, όμως, είναι πολύ σκληρή κουβέντα για να πεις σε κάποιον, ειδικά αν αυτός ο κάποιος δεν μπορεί ούτε να σκεφτεί καθαρά από το άγχος.
“Κι εγώ έχω στρες”
Και αυτό είναι ένα υπέροχο θέμα συζήτησης, για μετά. Όταν προβάλλεις το δικό σου στρες σαν αντίβαρο για το στρες ενός φίλου σου, το μόνο που καταφέρνεις είναι να τα βάζεις στην ζυγαριά για να αποδείξεις ότι εσύ έχεις πιο πολλούς λόγους να είσαι αγχωμένος. Πέραν του ότι ακυρώνεις εντελώς τα συναισθήματα του φίλου σου και βάζεις τον εαυτό σου πιο ψηλά, εμμέσως είναι σαν να του λες “Δεν έχεις δικαίωμα να νιώθεις έτσι”. ‘Η, για να το μεταφράσουμε στην γλώσσα που μιλάει ο εγκέφαλος ενός ανθρώπου με αγχώδη διαταραχή, “Είσαι αχάριστος”. Πονάει λίγο, ε; Δεν είναι διαγωνισμός και κανένας δεν βγαίνει νικητής.
“Μην ασχολείσαι με μικροπράγματα”
Δυστυχώς, για έναν άνθρωπο με αγχώδη διαταραχή, δεν υπάρχουν μικροπράγματα. Πρόσφερε κατανόηση, και ρώτα πώς μπορείς να βοηθήσεις.
“Πολλοί άνθρωποι είναι χειρότερα από εσένα”
Ο σκοπός πίσω από αυτή την δήλωση είναι να μπουν τα πράγματα σε μια καλύτερη προοπτική, αλλά δεν είναι και τόσο αποτελεσματικό, δυστυχώς. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το άτομο με το στρες αυτή τη στιγμή είναι το θέμα της συζήτησης, και αν το θέμα αλλάξει σε κάτι πιο βαρύ, όπως μια εμπόλεμη ζώνη, δεν νομίζουμε ότι αυτό θα βοηθήσει.
“Εσύ τα προκαλείς αυτά τα προβλήματα”
Δεν υπάρχει κατάλληλος τρόπος να το πούμε αυτό, αλλά ένα άτομο που θα πει αυτή την κουβέντα δεν είναι και ο πιο υποστηρικτικός φίλος.
