Απορροφούμε τις ανατιμήσεις όσο μπορούμε για να μην κλείσουμε ο ένας πίσω από τον άλλο, λένε οι επαγγελματίες του κλάδου που μετρούν απώλειες τζίρου άνω του 50% – Αντιμέτωπα με ανατιμήσεις 40% και άνω είναι εστιατόρια και ταβέρνες στο Αγρίνιο, αλλά τα μενού τους έχουν αυξηθεί το πολύ 10%

Το «κύμα» των αυξήσεων στις τιμές βασικών ειδών και προϊόντων, που άρχισε από την στιγμή που ξεκίνησε η ενεργειακή κρίση και «επιταχύνθηκε» με τον πόλεμο στην Ουκρανία έχει «σαρώσει» όλους τους επαγγελματικούς κλάδους και φυσικά και τον κλάδο της εστίασης.

Η εστίαση και ο κλάδος του φαγητού δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Αντιθέτως βρίσκεται στην δίνη και των ανατιμήσεων στις πρώτες ύλες, αλλά και της εκτίναξης του ενεργειακού κόστους, καθώς η φύση του κλάδου είναι τέτοια που ανέκαθεν είχε αυξημένες ενεργειακές ανάγκες.

Αν και οι τιμές των πρώτων υλών πήραν «φωτιά» εδώ και καιρό, οι επαγγελματίες του κλάδου απορρόφησαν και συνεχίζουν να απορροφούν μεγάλο μέρος των ανατιμήσεων, δουλεύοντας με ζημίες σε προσπάθεια να αποφύγουν το λουκέτο.

Αν και η τιμή από πολλά προϊόντα – πρώτες ύλες – πήραν αύξηση από 50% μέχρι και 300% οι επαγγελματίες του κλάδου έχουν προχωρήσει σε αύξηση της τάξεως του 10% στους τιμοκαταλόγους τους, σε μια προσπάθεια απλώς να περιορίσουν τις ζημίες.

Μάλιστα αρκετοί επαγγελματίες αντί να προχωρήσουν σε μια αύξηση λ.χ. της τάξεως του 10% άμεσα, επέλεξαν να απορροφήσουν πλήρως στην παρούσα φάση τις ανατιμήσεις και να στραφούν στο να κάνουν μια μικρή αύξηση μετά το Πάσχα, με την αρχή της καλοκαιρινής περιόδου δηλαδή.

Επαγγελματίες του κλάδου του εστιατορίου και της ταβέρνας της περιοχής «σκιαγράφησαν» μιλώντας στη «Σ» την κατάσταση που επικρατεί στην παρούσα φάση στην αγορά.

Ο Πρόεδρος του κλάδου της Εστίασης Αγρινίου Κώστας Ναστούλης τόνισε: «H κατηγορία του φαγητού, που αφορά τα εστιατόρια και τις ταβέρνες βρίσκεται σε πολύ δεινή θέση. Μέσα στη δεκαετία της οικονομικής κρίσης έχουν γίνει πάρα πολλές απορροφήσεις και προσπαθήσαμε με οποιοδήποτε τρόπο να κρατήσουμε σταθερές τις τιμές. Δυστυχώς πλέον η μόνο διέξοδος είναι μια λελογισμένη αύξηση, που στην ουσία θα γίνει όχι για να βελτιωθεί η κερδοφορία μας, αλλά για να μπορέσουμε να μειώσουμε ένα μέρος της ζημιάς, έτσι ώστε να είναι σχετικά βιώσιμη μια επιχείρηση. Ενώ πλέον βρισκόμαστε σε ένα σαφάρι ανατιμήσεων και καθημερινά παραλαμβάνουμε προϊόντα με νέες τιμές, που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούν το 40%, οι τοπικές επιχειρήσεις κράτησαν όσο μπόρεσαν τιμές σταθερές και όποιες ανατιμήσεις έχουν γίνει δεν ξεπερνούν το 9%. Είναι άδικο, επομένως, να γίνεται τόση κουβέντα για αυξήσεις της τάξεως των 20 – 30 λεπτών, ειδικά όταν γίνονται όχι μόνο για να μειωθεί η ζημιά, αλλά για να μπορέσουμε να κρατήσουμε σταθερή την ποιότητα των προϊόντων μας και να συνεχίσουμε να παρέχουμε υπηρεσίες σε ικανοποιητικό επίπεδο. Γίνεται «βιτρίνα» η εστίαση για άλλη μια φορά, όταν το καλάθι του καταναλωτή επηρεάζεται περισσότερο από την αύξηση των αγαθών πρώτης ανάγκης και από την εκτόξευση του ενεργειακού κόστους ή όταν μια οικογένεια ήθελε 100 ευρώ την εβδομάδα για αγορές και τώρα θέλει 160 με 180 ευρώ. Αν κάναμε τις ανατιμήσεις βάσει αρχών κοστολόγησης σίγουρα οι τιμές θα εκτοξεύονταν και με μαθηματική ακρίβεια θα κλείναμε ο ένας πίσω από τον άλλο, διότι κανένας δεν θα μπορούσε να επισκεφτεί τα καταστήματά μας, όταν το εισόδημα πλέον δεν επαρκεί να καλυφθούν ούτε οι πάγιες υποχρεώσεις. Πάντα υπάρχει αυτός ο φόβος. Η αλήθεια είναι ότι στην πόλη μας τρώμε και πίνουμε φθηνά με υπηρεσίες, που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε σε σχέση με άλλες πόλεις, δηλαδή παρέχουμε το value for money».                  

Ο Δημήτρης Αυλωνίτης ανέφερε: «Οι αυξήσεις πέρασαν στον τιμοκατάλογο σε πολύ μικρό βαθμό και δεν είναι αυξήσεις με σκοπό το κέρδος, αλλά την επιβίωση και την συντήρησης στης αγορά και μόνο. Το ποσοστό της αύξησης είναι τα τάξεως του 10%. Όταν το λάδι πριν δύο χρόνια κόστιζε 10 ευρώ και τώρα 33 δεν είναι μεγάλη η αύξηση που πήγε στους καταναλωτές. Προσπαθούμε να κρατήσουμε όλες οι επιχειρήσεις τους πελάτες μας και γι’ αυτό απορροφήσαμε το μεγαλύτερο κομμάτι των ανατιμήσεων στις τιμές των προϊόντων, που χρειαζόμαστε για να ετοιμάσουμε το μενού των καταστημάτων μας. Μετά το Πάσχα ποντάρουμε στο να βγει ο κόσμος λόγω και του καλού καιρού που πιθανότατα θα υπάρχει. Αν υπάρχει κίνηση δε νομίζω να κάνει κανείς περεταίρω αύξηση τότε, αν φυσικά μπορεί να απορροφήσει το κύμα των ανατιμήσεων που υπάρχει και θα υπάρχει. Στην παρούσα φάση υπάρχει μεγάλη δυσκολία και πίεση στον κλάδο της εστίασης. Η κάμψη στη δουλειά σε εστιατόρια και ταβέρνες κυμαίνεται μεταξύ 50% και 60%, ανάλογα και το μαγαζί και το που απευθύνεται. Προσπαθούμε να κρατήσουμε τον κόσμο στα μαγαζιά μας, γιατί βλέπουμε πως έχουν παγιωθεί σε μεγάλο βαθμό οι παραγγελίες για το σπίτι. Ο κόσμος δεν βγαίνει και πλέον αυτό το έχει κάνει συνήθεια και κομμάτι της ζωής του. Υπάρχει αύξηση στο delivery και μείωση της φυσικής παρουσίας του κόσμου στα μαγαζιά μας».

Ο Γιώργος Λάμπρης υποστηρίζει: «Σε όλο τον κλάδο της εστίασης τα πράγματα έχουν δυσκολέψει. Όταν το ρεύμα να έχει ανέβει 3 φορές πάνω απ’ ότι ήταν, αντιλαμβάνεται κανείς ότι το κόστος, μόνο και μόνο για το ρεύμα επαναλαμβάνω, στις επιχειρήσεις της εστίασης είναι εξωπραγματικό. Πάντα η εστίαση πλήρωνε πολύ μεγάλα ποσά σε ρεύμα, αλλά τώρα η κλίμακα έχει ανέβει πάρα πολύ και συχνά μιλάμε για ποσά με διψήφιο αριθμό μπροστά. Επίσης, στο κομμάτι του γάμου και της βάφτισης τα πράγματα έχουν αλλάξει πάρα πολύ. Αν έχεις δώσει τιμή για ένα τέτοιο γεγονός δύο ή τρία χρόνια πριν και οι αυξήσεις στις πρώτες ύλες είναι πλέον από 50% μέχρι και 300% το πρόβλημα που υπάρχει είναι τεράστιο. Θεωρώ ότι το κόστος των αυξήσεων που υπάρχουν θα περάσει στον τιμοκατάλογο από την δεύτερη μέρα του Πάσχα και έπειτα, όταν δηλαδή ξεκινήσει και η καλοκαιρινή περίοδος, αλλά όχι σε όλο το ποσοστό, σε μικρό. Μιλάμε για πολύ μικρές αυξήσεις, ώστε ο κόσμος να συνεχίσει να έρχεται στα μαγαζιά μας και η εστίαση να μπορέσει να επιβιώσει και όχι να κερδίσει. Αυτή την περίοδο η κίνηση στο κομμάτι του εστιατορίου και της ταβέρνας είναι πάρα πολύ μειωμένη. Αν υπάρχει κίνηση παρουσιάζεται μόνο από Παρασκευή μέχρι και το πολύ την Κυριακή. Ακόμη και τότε ο κόσμος κινείται πολύ συντηρητικά. Η κατανάλωση, συνεπώς και ο τζίρος των καταστημάτων του συγκεκριμένου είδους της εστίασης, κινείται σε περιορισμένο βαθμό. Η πτώση κυμαίνεται από 40% έως και 50%. Ζούμε σε μια εποχή που το ρεύμα, το σουπερ μάρκετ και τα καύσιμα περιορίζουν την διασκέδασή του κόσμου, συνεπώς οι πρώτοι που πλήττονται είναι οι ταβέρνες και τα εστιατόρια».    

Κων/νος Χονδρός Εφημερίδα Συνείδηση

sinidisi.gr