Ο πύργος του Μουχτάρ (φωτο) και η συγκλονιστική ιστορία του γιου του Αλή πασά και της ωραίας Ελένης απ’ την Παλιοκαρυά. Ότι απέμεινε απ’ την ιστορία, αγναντεύει την Τριχωνίδα και περιμένει κάποιον να θυμηθεί ξανά…
Στη μέση του πουθενά, αλλά σε απόσταση πέντε λεπτών απ’ τον κεντρικό δρόμο στη Βαριά (στην Ε.Ο. Αγρινίου-Θέρμου) υπάρχει ο πύργος του Μουχτάρ. Γεμάτος με αγριόχορτα, φίδια και θρύλους, στην κορυφή ενός λόφου με θέα την Τριχωνίδα, ο πύργος του Μουχτάρ είναι το ξεχασμένο μνημείο, που υπό άλλες συνθήκες, σε άλλη περιοχή, με άλλες τοπικές διοικήσεις, θα δέχονταν καθημερινά εκατοντάδες επισκέπτες.
Πρόσβαση δεν υπάρχει από πουθενά. Ούτε απ’ τη Νερομάνα ούτε απ’ τη Βαριά, που επιλέξαμε να πάμε, με την καθοδήγηση, φυσικά, ντόπιων που προθυμοποιήθηκαν. Για να φτάσουμε και να απαθανατίσουμε με το φακό του agrinioreport.com τον πύργο, χρειάστηκε να ανεβούμε κατσάβραχα, να κατεβούμε σε ρέματα, να πηδήξουμε φράχτες… Και το καταθέτουμε μόνο και μόνο για να δείξουμε το μέγεθος της αδιαφορίας όλων εκείνων που χρόνια, δεκαετίες και εν προκειμένω… δυο αιώνες τώρα, δεν κατάφεραν να αντιληφθούν ποια είναι η πραγματική δύναμη του τόπου, ποιος είναι ο πλούτος μας.
Ο Μουχτάρ ήταν ο γιος του Αλή πασά των Ιωαννίνων, ο οποίος και έπνιξε την κυρά-Φροσύνη στις 11 Ιανουαρίου του 1801 στη λίμνη, μαζί με άλλες 17 γυναίκες, …όταν ανακάλυψε τη σχέση της με τον πρωτότοκο γιο του! Οι περισσότεροι ιστορικοί συγκλίνουν σ’ αυτή την εκδοχή, ως αιτία της αποτρόπαιης πράξης του αιμοσταγούς Αλί.
Όταν η κυρά-Φροσύνη, κατά κόσμον Ευφροσύνη Βασιλείου, σύναψε ερωτική σχέση με τον Μουχτάρ, εκείνος ήταν 32 ετών. Ο πατέρας του, που ποτέ δεν έδειξε να έχει εύνοια απέναντί του, τον «εξόρισε». Φυσικά, ο Μουχτάρ φεύγοντας πήρε μαζί του αρκετά χρήματα…
Προορισμός του ήταν το καπετανάτο του Σιαδήμα, στην περιοχή ανάμεσα σε Θέρμο και Ναύπακτο. Περνώντας, όμως, απ’ την Ντουγρή (η οποία και ονομάστηκε έτσι απ’ το «ντουγρού-ντουγρού» που πήγαινε υποτακτικός του Μουχτάρ κατεβαίνοντας απ’ τον πύργο προς την Τριχωνίδα), μαγεύτηκε τόσο απ’ το τοπίο, που αποφάσισε να μείνει εκεί.
Έφτιαξε, έτσι τον πύργο του και διαφέντευε ουσιαστικά την επαρχία Τριχωνίδας, απ’ τις κορφές του Παναιτωλικού όρους μέχρι τη λίμνη. Μια μέρα, περνώντας απ’ την Παλιοκαρυά, είδε μια όμορφη κοπέλα να θερίζει. Η Ελένη δεν ήθελε, ποιος, όμως, μπορούσε να αντισταθεί στον πανίσχυρο Μουχτάρ… Την πήρε με τη βία και εκείνη κατάφερε να κερδίσει σιγά-σιγά την εμπιστοσύνη του και να αποσπάσει το μεγάλο του μυστικό: Ο θησαυρός ήταν κρυμμένος στην κουφάλα μιας ελιάς!
Σε κάποιο ταξίδι του Μουχτάρ, η Ελένη, που από καιρό είχε επαφές με τους καπεταναίους, ενημέρωσε τους Έλληνες για το ακριβή σημείο του θησαυρού. Μαζί με αυτόν, έφυγε και η Ελένη. Κατά την παράδοση, πάντα έτσι όπως μας την εξιστόρησαν κάτοικοι της περιοχής, ο θησαυρός κατέληξε στο μοναστήρι του Προυσού. Η Ελένη, με το δικό της μερίδιο, έφτιαξε άλλο μοναστήρι…
Μετά την απελευθέρωση ο πύργος εγκαταλείφθηκε και τα υλικά του χρησιμοποιήθηκαν απ’ τους κατοίκους. Απέμεινε μόνο ο σκελετός… Λέγεται, ότι υπήρχαν υπόγεια μπουντρούμια κάτω απ’ τον πύργο, όπου ο Μουχτάρ βασάνιζε τους «κρατούμενούς» του. Στο ισόγειο, πάντως, υπήρχαν αποθήκες με λάδια, κρασιά, τυριά και ότι άλλο εισέπραττε ως χαράτσι ο Μουχτάρ.
Ο πύργος του Μουχτάρ, απ’ τον οποίο η περιοχή είναι γνωστή μέχρι σήμερα ως «Μουχταρίνα», παρ’ ότι ποτέ κανείς δεν ενδιαφέρθηκε, διατηρείται σε καλύτερη κατάσταση απ’ τον πύργο του Αλή πασά. Η διαφορά είναι ότι εκείνος είναι «διάσημος», ενώ στην περίπτωση της Μουχταρίνας, ακόμη και οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, δεν έχουν ούτε πρόσβαση ούτε γνώση… ούτε και όφελος!
πηγή: http://agrinioreport.com
