Σ’ αυτή την επανεκκίνηση του ποδοσφαίρου μας, ο Παναιτωλικός γνωρίζει ότι θα ‘ναι (όπως πάντα) μόνος. Ότι πετύχει θα το οφείλει στις δικές του πλάτες. Αλλά ταυτόχρονα δείχνει και δυνατός να τα βγάλει πέρα στις δυσκολίες που έχει αυτή η προσπάθειά του. Υπάρχουν πράγματα στα οποία μπορεί να “ποντάρει” για να πετύχει το στόχο του.

Όταν στις αρχές Μαρτίου ολοκληρώθηκε η κανονική περίοδος του πρωταθλήματος, περίμενε να προστεθούν δύο δυνατές… ανοιξιάτικες “μεταγραφές”. Ο εξαιρετικός στον α’ γύρο Αριγίμπι και ο πολύπειρος και πολυθεσίτης Λουσέρο.

Αναμφίβολα οι τραυματισμοί τους είχαν στοιχίσει στην ομάδα και η επάνοδός τους αποτελούσε σημαντικό γεγονός. Από τότε πέρασαν τρεις μήνες και αρχίζοντας τα Play-off έχουν ακόμα μεγαλύτερο βαθμό ετοιμότητας.

Το ίδιο ισχύει για τον Μουνιέ, που λόγω τραυματισμού άρχισε να δείχνει την αξία του τον Φεβρουάριο. Ευεργετική μπορεί να θεωρηθεί η διακοπή για την προσαρμογή και των υπόλοιπων μεταγραφών του Ιανουαρίου.

Πέραν της προσθήκης σημαντικών παικτών, που ανέβασαν επίπεδο τον Παναιτωλικό, υπάρχει κάτι ακόμα που ίσως παίξει καθοριστικό ρόλο στα επτά παιχνίδια. Πρώτα με ατομικές προπονήσεις, μετά σε γκρουπ και τις τελευταίες εβδομάδες ομαδικά, τα καναρίνια έμειναν σε εγρήγορση, για να είναι έτοιμα στην τελική μάχη της παραμονής. Και υπερτερούν σ’ αυτόν τον τομέα άλλων ομάδων που (μάλλον ράθυμα επειδή δεν έχουν βαθμολογικό ενδιαφέρον) τις τελευταίες μέρες προσπαθούν να ανασυνταχθούν.

agrinio-sports.gr