Του Λίνου Υφαντή,

Το 1897 το Αγρίνιο ήταν μία μικρή επαρχιακή πόλη που αριθμούσε μετά βίας 10.000 πληθυσμό. Ταυτόχρονα όμως ήταν και παραμεθόριος, αφού τα σύνορα με την Τουρκία ήταν στη γειτονική Άρτα.

Από καιρό την Ελληνική κοινή γνώμη προετοίμαζε για πόλεμο με τους Τούρκους, μία μυστική  οργάνωση η ¨Εθνική Εταιρεία”. Αποτελούνταν κυρίως από στρατιωτικούς αλλά και από σημαίνοντα πρόσωπα της εποχής.  Πράγματι λοιπόν η Εθνική Εταιρεία έλαβε δράση και στο Αγρίνιο. Μέσω του αντιπροσώπου της Γ. Σωτηριάδης μετέφερε ένα πολύ σημαντικό ποσό για την εποχή των 15000 δρχ από το Μεσολόγγι στο Αγρίνιο, προκειμένου να προβεί σε πολεμικές προετοιμασίες. Το ποσό αυτό προβλέπονταν για αμοιβές, τρόφιμα, πολεμοφόδια και οπλισμό.

Ύστερα από επίπονες προσπάθειες κατάφερε να συγκροτήσει ένοπλο σώμα 300 περίπου Αγρινιωτών υπό τον Γ. Σκαλτσοδήμο. Ο Αγρινιώτικος λαός αγκάλιασε αυτή την προσπάθεια και κατευόδωσε το ένοπλο σώμα  με άνθη και ιαχές ενθουσιασμού στις 12 Μαρτίου του 1897. Το σχέδιο τους ήταν να περάσουν τα τουρκικά σύνορα και να λειτουργήσουν ως προπομπός των ελληνικών στρατευμάτων στην Ήπειρο. Παράλληλα από το Αγρίνιο οργανώθηκε δίκτυο τόσο για την μεταφορά ψωμιού προς αυτούς όσο και φυσιγγιών προς την Αμφιλοχία και από εκεί από τα βουνά των Ιωαννίνων,και συγκεκριμένα τους Καλαρρύτες.

Έναν μήνα αργότερα, στις 6 Απριλίου 1897,  ακολούθησε η σύγκρουση των τακτικών στρατών των δύο χωρών.  Την επίθεση στην Ήπειρο συντόνιζε ο Συνταγματάρχης Θρασύμβουλος Μάνος με 15000 τακτικούς στρατιώτες. Αν και κατάφεραν να προελάσουν προς την Φιλιππιάδα, τελικά αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν, λόγω της κατάρρευσης του μετώπου της Θεσσαλίας. Μαζί με αυτούς είχε και άδοξο τέλος το σώμα των Αγρινιωτών ατάκτων, το οποίο αναγκάστηκε να επιστρέψει με κάποιες απώλειες.  Έτσι τέλειωσε άδοξα ο πόλεμος του 1897. Χρειάστηκαν να περάσουν 15 χρόνια για να απελευθερωθεί η Ήπειρος με τους Α΄Βαλκανικούς πολέμους.

Με πληροφορίες από εφημερίδα Σκριπ, 3-12-1897.

agrinionews.gr