Του Γιώργου Κράλογλου
Για να λυθεί, αισθητά, το πρόβλημα της ανεργίας θα χρειασθούν πάνω από 25.000 επιχειρήσεις και περισσότερα από 100 δισ. ευρώ σε ιδιωτικά κεφάλαια. Ούτε το ένα ούτε το άλλο είναι εφικτό με την σημερινή πολιτική ρευστότητα που θα ενταθεί μετά τις εκλογές. Μέχρι να φέρετε επενδυτές γεμίστε κίνητρα όσους νέους έχουν επιχειρηματικό δαιμόνιο.
Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ ιστορικά επιχειρηματικά τζάκια. Μπορεί να δημιούργησε στην συνέχεια. Αλλά το επιχειρηματικό στερέωμα που σχηματοποιήθηκε, από το 1950 μέχρι το 1980 που άρχισε η κατάρρευση ήταν νέα παιδιά με μόρφωση και όραμα ή χωρίς μόρφωση αλλά με πείσμα και επιχειρηματικό δαιμόνιο που μεγαλούργησε στην πράξη χτίζοντας την βιομηχανική, την μεταλλευτική, την ναυτιλιακή και την τουριστική Ελλάδα.
Και αν προσθέσουμε σε αυτά τις επιχειρηματικές, τις στελεχιακές, τις εμπορικές αλλά και τις επιστημονικές αποδόσεις Ελλήνων που σπούδασαν και εργάστηκαν σε δομημένες κοινωνίες της Ευρώπης, της Αμερικής, του Καναδά ή της Αυστραλίας θα δούμε ότι το πείσμα, η ευελιξία και ιδίως η ευρηματικότητα είναι προσόντα που "επιστρατεύει" πάντα ο Έλληνας όταν του παρέχονται ευκαιρίες.
Ας μείνουμε όμως στο πως μπορούμε να δώσουμε προτεραιότητα σε κίνητρα νέων επιχειρηματιών και επιστημόνων για τους οποίους σήμερα κλαψουρίζουμε που τους βλέπουμε στις μεταναστευτικές ουρές 400.000 ατόμων αλλά τίποτε άλλο... Καμιά λύση. Καμιά ιδέα.
Μέγα αντικίνητρο για τις τεράστιες και πολυάριθμες επενδύσεις που, κατά γενική ομολογία, έχει ανάγκη ο τόπος είναι (μεταξύ πολλών άλλων) και η γραφειοκρατία από την αδειοδότηση των επιχειρήσεων μέχρι και τον έλεγχο της λειτουργίας αν πρόκειται για μεταποιητική επιχείρηση.
Πρόκειται για διαδικασίες που για να καταλήξουν σε έκδοση της άδειας (ειδικά αν πρόκειται για εργοστάσιο) απαιτούνται και δύο χρόνια, ενώ η άδεια που θα δοθεί με κόπους και ίσως και λαδώματα είναι απλά κουρελόχαρτα μπροστά σε πιθανή αντίδραση ακόμη και μιας ύποπτης ομάδας οικοπεδοφάγων...
Πιστοποιείστε ιδιωτικά γραφεία για την έκδοση των αδειών και καταργείστε τις αρμοδιότητες αδειοδοτήσεων από όλες τις υπηρεσίες υπουργείων τις Περιφέρειες και τους Δήμους.
Δώστε έτσι την δυνατότητα σε επιστήμονες, μηχανικούς, μηχανολόγους, πολεοδόμους αλλά και απόφοιτους των ΤΕΙ ή να ιδρύσουν δικά τους γραφεία αδειοδοτήσεων ή να εργαστούν σε γραφεία της κατηγορίας αυτής.
Καταργείστε περιβαλλοντικές υπηρεσίες και υπηρεσίες ή Οργανισμούς πιστοποίησης ποιότητας και δώστε την αρμοδιότητα αυτή σε ιδιωτικά γραφεία που θα στελεχώσουν ασφαλώς νέοι τεχνοκράτες με γνώσεις, κέφι και δυνατότητες να αναπτύξουν τον χώρο.
Καταργείστε τους ελέγχους λειτουργίας των εργοστασίων και άλλων εγκαταστάσεων ακόμη και οικιακών από υπουργεία και την Περιφέρεια και δώστε το δικαίωμα αυτό σε ιδιωτικά γραφεία, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο να ασκήσουν το επάγγελμα τους τα παιδιά που έχουν σπουδάσει το αντικείμενο.
Πιστοποιείστε εργαστήρια ικανά να απαντούν επίσημα εκ μέρους της πολιτείας για την σύνθεση κατασκευής προϊόντων που σήμερα τα ελέγχουν και εντελώς άσχετα άτομα επειδή έχουν αποσπασθεί στην συγκεκριμένη υπηρεσία...
Δώστε ακόμη και τον έλεγχο του λαθρεμπορίου σε ομάδες εξειδικευμένων ιδιωτών που δεν έχουν λόγο να μην αναπτύξουν μια δραστηριότητα σαν αυτή όταν πιστοποιούνται από το κράτος.
Δώστε περισσότερα κίνητρα στα ιδιωτικά ΚΤΕΟ και εγκαταλείψτε ακόμη και κάθε ιδέα επιστροφής ελέγχου των αυτοκινήτων από το κράτους.
Αναμείξτε, μέσω ιδιωτικών γραφείων, τους πτυχιούχους πολεοδόμους στα χωροταξικά και πολεοδομικά σχέδια σε σημείο που τα αρμόδια υπουργεία να έχουν απλώς την εποπτεία.
Μοναδικός αντίλογος στις αναγκαίες αυτές ανακατατάξεις ως πρακτική και ανέξοδη μεταρρύθμιση θα είναι, πιστεύω, ο συνήθης ότι έτσι το κράτος παραδίδεται στον ιδιώτη και ευνοείται η συναλλαγή και η διαφθορά.
Η άποψη αυτή εκτός από την σκοπιμότητά της που εστιάζεται στην συντεχνιακή λογική ότι θα μειωθούν κρατικές αρμοδιότητες και άρα κρατικοί υπάλληλοι είναι άτοπη και αστήρικτη για τρεις λόγους.
Πρώτον γιατί το ελληνικό κράτος αποδείχθηκε τόσο διεφθαρμένο που δεν το καλύπτει καμία δικαιολογία. Η δε μεγάλη διαφθορά του ήταν και το αντικίνητρο-ογκόλιθος για την αποθάρρυνση πολλών επενδυτών και ακόμη περισσότερων επενδύσεων.
Δεύτερον στα γραφεία αυτά η ανταγωνιστικότητα λειτουργεί, τελικά, αρνητικά στην διαφθορά. Και στο κάτω – κάτω αυτή πρέπει να είναι στο μέλλον η δουλειά του κράτους. Να παρακολουθεί την εφαρμογή των κανόνων πιστοποίησης και των όρων που το ίδιο θα χαράζει.
Τρίτον με την αδειοδοτική και επενδυτική άνεση που θα παρέχει η ιδιωτικοποίηση των αδειοδοτήσεων και των ελέγχων είναι βέβαιο ότι μεγάλος αριθμός ανέργων που κουβαλάνε τεχνογνωσία της επαγγελματικής τους ζωής θα επιχειρήσει να κάνει δικιά του δουλειά σαν αυτή που είχε ως εξαρτημένη εργασίας και την έχασε.
Ας το δοκιμάσουμε τουλάχιστον ως πολιτεία. Τι έχουμε να χάσουμε όταν δεν υπάρχουν άλλες λύσεις για την ανεργία παρά μόνο την επιδότηση. Ποιοι θα στεναχωρηθούν εκτός από τους πελάτες ψηφοφόρους;
capital.gr
