του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr
Οι αιτίες που προκαλούν πόνο στον καρπό, είναι πολλές. Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα και οι τενοντίτιδες, είναι οι συχνότερες παθήσεις που έχουν άμεση σχέση με την υπέρχρηση ή την “κακή” χρήση στην οποία υποβάλουμε τον καρπό μας. Άλλες φορές, ο πόνος μπορεί να είναι αποτέλεσμα κάποιας σοβαρότερης πάθησης ή τραυματισμού, κάτι που θα πρέπει να διαπιστωθεί άμεσα, για να αποφύγουμε τα χειρότερα.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής αναδεικνύει συχνά παθήσεις, οι οποίες γίνονται της «μόδας» και απαντώνται όλο και συχνότερα, λόγω της αλλαγής των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας και τη μεταβολή των καθημερινών μας συνηθειών.
Η πάθηση λοιπόν κατατάσσεται στις λεγόμενες παθήσεις από υπέρχρηση, παθήσεις που οφείλονται δηλαδή στην εκτέλεση πολλών επαναλαμβανόμενων κινήσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι κινήσεις που εκτελούνται κατά τη χρήση του mouse του υπολογιστή ή τη δακτυλογράφηση ενός κειμένου, κινήσεις που επαναλαμβάνονται εκατοντάδες ή και χιλιάδες φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Τα συμπτώματα της νόσου είναι κυρίως ο πόνος κατά μήκος της διαδρομής του πάσχοντος τένοντα, ο οποίος μπορεί να αντανακλά και προς τα πάνω σε όλο το άκρο, πόνος που προκαλείται κατά την κίνηση που εκτελεί ο συγκεκριμένος τένοντας. Σε σοβαρότερες περιπτώσεις ο πόνος επιμένει και κατά την ηρεμία ή και τις νυχτερινές ώρες. Επίσης μπορεί να συνυπάρχει και κριγμός , δηλαδή μία αίσθηση τριξίματος κατά την κίνηση.
Με τον όρο τενοντίτιδα εννοούμε τη φλεγμονή ενός τένοντα. Οι τένοντες είναι οι ινώδεις ιστοί που συνδέουν τους μυς με τα οστά, με τον ίδιο τρόπο που κινείται μία μαριονέτα από τους σπάγκους από τους οποίους κρέμεται.
Οι τένοντες αυτοί μεταφέροντας την κίνηση, αναγκάζονται να γλιστρούν μέσα από στενά κανάλια που τους κρατούν στη θέση τους και συχνά τους εξαναγκάζουν σε γωνιώσεις. Έτσι όταν οι τένοντες αναγκαστούν να δουλέψουν έντονα και παρατεταμένα ερεθίζονται και δημιουργούν μία τοπική φλεγμονή που αποκαλείται τενοντίτιδα ή πιο σωστά τενοντοελυτρίτιδα, γιατί η φλεγμονή δημιουργείται στο περίβλημα του τένοντα το έλυτρο.
Η μυϊκή υπερλειτουργία είναι η κύρια αιτία της τενοντίτιδας. Όταν ο μυς "δουλεύει" παραπάνω από τις δυνατότητές του, ο τένοντας κουράζεται και δημιουργείται φλεγμονή. Συνήθως, τα άτομα ξεκινούν ένα πρόγραμμα γυμναστικής ή αυξάνουν το επίπεδο των ασκήσεων τους και αρχίζουν να εμφανίζουν συμπτώματα τενοντίτιδας. Ο τένοντας αδυνατεί να προσαρμοστεί στο νέο επίπεδο δραστηριότητας και αυτή η κατάχρηση οδηγεί με τη σειρά της σε φλεγμονή και τενοντίτιδα.
Οι πιο συνηθισμένες αιτίες
-Οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις, κυρίως των χεριών, που κάνουν όσοι εργάζονται πολλές ώρες στον υπολογιστή, οι αθλητές και όσοι ασχολούνται με χειρωνακτικές εργασίες.
-Αν χτυπήσετε σε κάποια άρθρωση, μπορεί να τραυματιστεί ο τένοντας ή ακόμη και να «σπάσει» (ρήξη του τένοντα).
-Οι ηλικιωμένοι παρουσιάζουν συχνότερα τενοντίτιδες και κυρίως στους ώμους, επειδή με την πάροδο του χρόνου οι τένοντες εκφυλίζονται και συγκεντρώνουν άλατα ασβεστίου, με αποτέλεσμα να χάνουν την ελαστικότητα και την ευκινησία τους.
-Προδιάθεση για τενοντίτιδες έχουν και όσοι πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, ουρική ή ρευματοειδή αρθρίτιδα, ερυθηματώδη λύκο και άλλα σπανιότερα νοσήματα.
Η τενοντίτιδα «προτιμά» τους καρπούς, ιδιαίτερα όσων εργάζονται πολλές ώρες στον υπολογιστή, παίζουν επαγγελματικά πιάνο ή άλλα έγχορδα μουσικά όργανα, ασχολούνται με την ενόργανη γυμναστική ή την άρση βαρών.
Οι αθλητές του τένις αλλά και όσοι κάνουν χειρωνακτική εργασία ταλαιπωρούνται από τενοντίτιδες των αγκώνων, ενώ στους κολυμβητές είναι συχνές οι τενοντίτιδες στον ώμο.
Για τη διάγνωση συνήθως είναι αρκετή η κλινική εξέταση από έναν ορθοπαιδικό.
Θεραπεία
Ανάλογα με την περίπτωση, η τενοντίτιδα μπορεί να αντιμετωπιστεί με:
Η αντιμετώπιση στην οξεία φάση συνίσταται σε περιορισμό της χρήσης του άκρου ή ανάλογα με τη βαρύτητα και πλήρη ακινητοποίηση σε ειδικό νάρθηκα. Συνήθως συνίσταται επίσης παγοθεραπεία και λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
Φαρμακευτική θεραπεία (με αντιφλεγμονώδη φάρμακα που χορηγούνται από το στόμα ή με ενδομυϊκές ενέσεις).
Η τοποθέτηση πάγου για το πρώτο 24ωρο ή 48ωρο μετά την εκδήλωση των συμπτωμάτων. Με βαθιά υπεραιμία (π.χ. με παγοθεραπεία- τοποθέτηση πάγου πάνω στην τραυματισμένη περιοχή κ.λπ. Η εφαρμογή τους δε θα πρέπει να ξεπερνά τα 10 με 15 συνεχόμενα λεπτά ανά δίωρο. Μετά το πρώτο 48ωρο συνιστάται αντίθετα η χρήση ζεστών επιθεμάτων ή τα ζεστά μπάνια.
Βασικό "εργαλείο" για την αντιμετώπιση τής τενοντίτιδας είναι η φυσικοθεραπεία, η οποία περιλαμβάνει ειδικές ασκήσεις φόρτισης και χαλάρωσης των μυών.
Με την πάροδο της οξείας φάσης παραμένει πάντα μια ευαισθησία της περιοχής, με αποτέλεσμα η επιστροφή στην εργασία να συνοδεύεται συχνά από υποτροπές, οι οποίες μπορεί να ταλαιπωρούν για πολύ καιρό. Η λύση θα δοθεί από την τροποποίηση των συνηθειών σας. Θα πρέπει να προσέξετε ιδιαίτερα τη στάση σας και κυρίως το ύψος της καρέκλας που κάθεστε όταν δουλεύετε στον υπολογιστή.
Τέλος ένας ειδικά διαμορφωμένος νάρθηκας ακινητοποίησης που θα φοράτε κατά τις νυχτερινές ώρες μπορεί να προσφέρει σημαντική βοήθεια.
Σε επιλεγμένες περιπτώσεις που επιμένουν, μπορείτε να συζητήσετε με το γιατρό σας την πιθανότητα τοπικής έγχυσης κορτιζόνης. Τοπικές εγχύσεις κορτιζόνης για να υποχωρήσει γρήγορα η φλεγμονή, σε περίπτωση που η άρθρωση κινδυνεύει να πάθει αγκύλωση.
Τέλος συγκεκριμένοι τύποι τενοντίτιδας όπως η τενοντίτιδα De Quervain μπορεί να βρουν μόνιμη λύση με χειρουργική επέμβαση, κατά την οποία απελευθερώνονται υπό τοπική αναισθησία οι τένοντες που πάσχουν.
ΠΡΟΛΗΨΗ
Προληπτικά μπορούμε να εφαρμόζουμε πάγο κάθε 2 ή 3 μέρες προκειμένου να διώξουν τυχών φλεγμονές που πάνε να δημιουργηθούν.
Όταν η τενοντίτιδα περάσει, πρέπει να κάνουμε κάποιες ασκήσεις να δυναμώσουμε τους καρπούς ώστε να μην επανέλθει.
