Του Λίνου Υφαντή,
Παρόλο που πέρασαν 70 χρόνια σχεδόν από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, δεν στέγνωσε ακόμα το «μελάνι» γραφής της ιστορίας του. Αυτό είχε ως συνέπεια μεταξύ άλλων να μείνει στη σκιά το καθαρά επιχειρησιακό κομμάτι των δύο αντιμαχόμενων πλευρών, των κυβερνητικών δυνάμεων και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος (ΔΣΕ). Σε αυτό και μόνο θα σταθεί το εν λόγω άρθρο.
Ακόμα όμως και η αποτύπωση των επιχειρήσεων υπερτονίζονταν ή αποσιωπούνταν για λόγους προπαγάνδας εκατέρωθεν. Το αποτέλεσμα είναι η απόδοση με ακρίβεια των γεγονότων να χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.
Ο ΔΣΕ υπολείπονταν αριθμητικά των κυβερνητικών δυνάμεων. Συμφωνα με τον τύπο της εποχής στόχος του ήταν η κατάληψη μίας ή περισσότερο πόλεων, τις οποίες θα χρησιμοποιούσε ως αρχηγείο του. Το στιγμιότυπο των μαχών που αφορά το Αγρίνιο είναι τα Χριστούγεννα του 1947, όταν στο στρατηγικό στόχαστρο του ΔΣΕ ήταν την ίδια περίοδο η Κόνιτσα και η Αλεξανδρούπολη. Για το λόγο αυτό εκδήλωσε επιθέσεις, οι οποίες απέτυχαν λόγω της υπεροπλίας των κυβερνητικών.
Στην Αιτωλοακαρνανία ο ΔΣΕ είχε επιλέξει ως ορμητήριο την ορεινή Τριχωνίδα, την οποία τροφοδοτούσε από Ευρυτανία. Αυτό ήταν εύλογο διότι μπορούσε να κάνει μόνο ανταρτοπόλεμο λόγω ελαφρύ οπλισμού και αριθμητικού μειονεκτήματος. Από την άλλη οι κυβερνητικές δυνάμεις είχαν επανδρώσει τα φυλάκια των παρυφών της πόλης του Αγρινίου με έμφαση στον Άγιο Χριστόφορο, καθώς εκεί ήταν τα περάσματα που συνέδεαν το Αγρίνιο με την ορεινή ενδοχώρα.
Πράγματι λοιπόν σύμφωνα με τον τύπο της εποχής ( Εμπρός, Ελευθερία) την 26η Δεκεμβρίου 1947 ο ΔΣΕ εκδήλωσε επίθεση κατάληψης της πόλης του Αγρινίου. Ο αριθμός των επιτιθέμενων και των αμυνόμενων είναι αμφιλεγόμενος. Ο τύπος της εποχής ( εφημερίδα Εμπρός) παρουσιάζει τους επιτιθέμενους σε 1500 και τους αμυνόμενους σε δύο λόχους, ένας εντός Αγρινίου και ένας εκτός. Η απώθηση των επιτιθέμενων έγινε 7 χμ βορειοανατολικά της περιοχής του Αγρινίου ¨προς την κατεύθυνση του Καρπενησίου ( πιθανόν στην ευρύτερη ορεινή περιοχή πίσω από τον Βλοχό). Στη συνέχεια οι αντάρτες του ΔΣΕ επιχείρησαν να καταλάβουν την Καλλιθέα ( Προστοβά) χωρίς αποτέλεσμα και στη συνέχεια προωθήθηκαν προς την περιοχή του Λαμπυρίου και του Δρυμώνα. Αναφορές για μάχες υπάρχουν και στην ορεινή Τριχωνίδα.
Στόχος το Αγρίνιο.Μύθος ή αλήθεια;
Την ίδια μέρα με τα δημοσιεύματα έσπευσε η Ανωτέρα Διοίκηση Χωροφυλακής να εκδώσει επίσημη ανακοίνωση αναφέροντας ότι «Τα αναγραφέντα εις τον Αθηναϊκον Τύπον και τα μεταδοθέντα υπό του ραδιοφωνικού σταθμού περί επιθέσεως εναντίον του Αγρινίου είναι τελείως ανακριβή». Εν ολίγοις επιχειρήθηκε να δοθεί έμφαση στο ότι έγιναν μάχες μακριά από το Αγρίνιο στον γειτονικό ορεινό όγκο της Τριχωνίδας.
Ποιος λοιπόν έλεγε την αλήθεια; Ο τύπος; Η χωροφυλακή; Κανένας εκ των δύο; Τα ερωτήματα αυτά μπορεί να απαντήσει μόνο η ιστορική έρευνα.
Εκείνο που είχε σημασία ήταν ότι λόγω γειτνίασης της Αιτωλοακαρνανίας με την Ευρυτανία, οι στρατιωτικές δυνάμεις που έδρευαν στο Αγρίνιο παρέμεναν σε επιφυλακή για το ενδεχόμενο επίθεσης στην πόλη όλο το 1948.
agrinionews.gr
