Πολλές φορές όταν ακούμε προγράμματα, διαδρομές, αναπτυξιακά κτλ κτλ μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Ίσως γιατί οι ορολογίες αυτές παραπέμπουν στη χρυσή (;) δεκαετία του 2000, τo milenium των απραγματοποίητων πόθων. Το «θα» της εποχής ήταν αυτό που χρεώθηκε τη σημερινή κρίση.
Ίσως για το λόγο αυτό να μην έγινε απόλυτα κατανοητό σε πρώτη φάση τόσο στην τοπική κοινωνία η αξία της διαδρομής. Ίσως για αυτό η πλειοψηφία των αυτοδιοικητικών και πολιτικών εκπροσώπων του Νομού δεν το είδαν ως προτεραιότητα.
Για να το κάνουμε λιανά: Για να επισκεφτεί κάποιος τον τόπο σου, πρέπει να έχει γεμάτες μία ή δύο μέρες τουλάχιστον. Η βόλτα στην Ηλία Ηλιού, η περιπλάνηση στην Τριχωνίδα και στις παραλίες του Ξηρομέρου δεν του λένε απολύτως τίποτα. Ακόμα και αν έχει ολοκληρωθεί το οδικό δίκτυο ( σύνδεση Αγρινίου-Λευκάδας με Ιονία), δεν θα βάλει κανένας τουρίστας στην ατζέντα του την Αιτωλοακαρνανία, αν ψάχνει στα κατσάβραχα αρχαιολογικό χώρο, χωρίς σημάνσεις, χωρίς τίποτα.
Και αν, εννοώντας τουρισμό, έχουμε αποφασίσει τι θέλουμε, δηλαδή τουρίστες ποιοτικούς με κουλτούρα και όχι πότες όπως στο Φαληράκι, ιδού το αυτονόητο: Πρέπει να υπάρχει η προστιθέμενη πολιτιστική αξία, ώστε να είναι ελκυστικός ο τόπος. Πρέπει να πάνε στη Μακύνεια, στην Καλυδώνα, στην Πλευρώνα, στις Οινιάδες και στη Στράτο και να μην ψάχνει το λεοφωρείο να παρκάρει, να μην ψάχνουν για νερό και πολύ περισσότερο να μην περιπλανιώνται μέσα στο χώρο χωρίς να ξέρουν τι θα δουν. Ούτε μετά να περιπλανιώνονται στο Μεσολόγγι, στην Καβουρότρυπα ή στο Λούρο χωρίς να μπορούν να παρατηρήσουν στα σπάνια είδη πουλιών, να βλέπουν τις πελάδες χωρίς να γνωρίζουν το σύνολο της αλιείας κτλ.
Τι νόημα έχει για έναν τουρίστα να κοιτάζει τη λίμνη Στράτου, χωρίς να υπάρχει ένα μουσείο Αχελώου να τη νοηματοδοτεί. Πως θα επηρεάσει την τοπική οικονομία; Θα αφήσει alarm αναμμένα πάνω στη γέφυρα του Αχελώου και θα αγναντεύει τη λίμνη;
Αυτά λοιπόν μάλλον έχουν πάρει το δρόμο τους στην Ήπειρο: Όπως μπορείτε να δείτε στο παραπάνω πινακάκι, η διαδρομή είναι σε φάση υλοποίησης. Ο επισκέπτης λοιπόν δε θα φάει μία μέρα στο μώλο των Ιωαννίνων πίνοντας καφέ και βλέποντας κλασσικά το σπήλαιο ( έχει και στην χώρα του τέτοια), αλλά θα πάει εκτός από το θέατρο της Δωδώνης, στο θέατρο των Γιτάνων στην Ηγουμενίτσα, στο Ρωμαϊκό ωδείο στη Νικόπολη και στο αρχαίο θέατρο Αμβρακίας.
Κοινώς αντί να πάει ένα μονοήμερο στα Γιάννενα, θα μείνει 3 μέρες γεμάτες εκεί για να τα δεί όλα αυτά.
Με άλλα λόγια, με το που κατέβει στο αεροδρόμιο του Ακτίου, τον περιμένει ένα γεμάτο τριήμερο στην Ήπειρο. Στην Αιτωλοακαρνανία; Μέχρι στιγμής ούτε ώρα. Και η πλάκα είναι ότι το αεροδρόμιο Ακτίου ανήκει στην Αιτωλοακαρνανία…
Λ.Υ.
agrinionews.gr
