Θεέ μου, σε τι κόσμο ζούμε… Ζούμε σε μια εποχή που το άσπρο γίνεται μαύρο και το μαύρο άσπρο, όχι μόνο στα λόγια ή στο σκεπτικό των ανθρώπων, αλλά γίνεται και στο ίδιο το κράτος που νομοθετεί ενάντια όχι μόνο στον Θεό, αλλά και στην ίδια την κοινωνία, φέρνοντας νόμους που αλλάζουν ριζικά τα όσα ξέραμε μέχρι σήμερα.

Ζούμε σε μια εποχή που αν κάνεις το Σταυρό σου ή αν λες ότι είσαι χριστιανός, τότε θεωρείσαι ως ταλιμπάν και «μεσαίωνας». Αν όμως δεν πιστεύεις πουθενά ή μονάχα σε κάποιες αόρατες φυσικές δυνάμεις, τότε είσαι «in», προοδευτικός και trendy.

Αν είσαι διαβασμένος και έχεις άποψη και διαφωνείς με το αυτά που θέλει το σύστημα και οι προπαγάνδες του, τότε είσαι ακραίος και επικίνδυνος. Ενώ αν αγαπάς την Πατρίδα σου και στέκεσαι όρθιος στο άκουσμα του Εθνικού Ύμνου και στον κυματισμό της Ελληνικής σημαίας, τότε είσαι φασίστας και εθνικιστής.

Ζούμε στην εποχή που μεγαλύτερη αξία έχουν τα δέντρα, τα ποτάμια, τα ζώα, παρά οι άνθρωποι. Ζούμε στην εποχή που δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει.