Αιτωλοακαρνανία: Πως εξηγείται το έλλειμμα σε «χέρια» – «Εθελούσια»… ανεργία. Μικρές επιχειρήσεις, χαμηλές αμοιβές, ανεπαρκής κατάρτιση και ιδιωτικά έξοδα για Παιδεία-Υγεία όπως τονίζει η εφημερίδα “Συνείδηση”.

Αναλυτικά το δημοσίευμα: 

Στην Ελλάδα, αλλά και στην Αιτωλοακαρνανία, η ανεργία, παρότι μειώνεται, παραμένει 10,9% τον Μάρτιο σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ενώ  9 στις 10 επιχειρήσεις δηλώνουν πως δεν βρίσκουν εργαζόμενους.

Ακόμη και οι επιχειρήσεις που προχώρησαν τον τελευταίο χρόνο σε προσλήψεις δηλώνουν πως σε ποσοστό πάνω από 30% δυσκολεύτηκαν να βρουν προσωπικό, ενώ ένα 17,2% εκτιμά πως ο βαθμός δυσκολίας είναι τόσο μεγάλος που τελικά δεν θα λυθεί άμεσα το πρόβλημα. Οι ψησταριές στο Αγρίνιο βρίσκουν με δυσκολία νέους για το σέρβις, όμως είναι σχεδόν αδύνατο να βρουν ψήστες ακόμη κι αν πληρώνουν τα πάντα, ένσημα, μισθούς, δώρα κλπ.

Οι ειδικότητες για τις οποίες οι επιχειρήσεις δηλώνουν δυσκολία να βρουν προσωπικό, αφορούν κυρίως αυτές των μηχανικών (16,7%), των οικονομικών (13,9%) και τεχνικών (11,1%) κλάδων, καθώς και της πληροφορικής (9,6%).

Επιπλέον, το 63,5% των επιχειρήσεων δήλωσε ότι είναι δύσκολο να βρουν καλά καταρτισμένους εργαζομένους σε τεχνικές ειδικότητες, 40,9% ανέφερε ότι υπάρχει μεγάλη έλλειψη προσωπικού με τις ψηφιακές δεξιότητες που έχει ανάγκη, το 53,5% των επιχειρήσεων διαπιστώνει μεγάλη έλλειψη προσωπικού με την κατάλληλη εμπειρία, ενώ 6 στις 10 επιχειρήσεις θεωρούν ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν προσφέρει στους αποφοίτους γνώσεις και δεξιότητες που θα διευκόλυναν την ένταξή τους στην αγορά εργασίας.

Το γεγονός ότι οι ανάγκες της αγοράς έχουν αλλάξει πολύ γρήγορα και όλος ο δυτικός κόσμος έχει πρόβλημα στελέχωσης των επαγγελμάτων δεν εξηγεί το γιατί στο Αγρίνιο οι νέοι δεν πάνε ούτε με τίποτε σε αγροτικές δουλειές αλλά πάνε στα νησιά για «σεζόν» όσο κακές και να είναι οι συνθήκες. Η εξήγηση είναι ότι η αμοιβή που αναμένουν «αξίζει» έστω κι αν καθίσουν στην ανεργία τον χειμώνα; Η λύση θα ήταν πιο μεγάλες εταιρίες αλλά αυτές… δεν υπάρχουν!

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Επιμελητηρίου Αιτωλοακαρνανίας κ. Παναγιώτη Τσιχριτζή, το πρόβλημα στην περιοχή έρχεται μετά από μια μακρά περίοδο που αλλοίωσε τον χαρακτήρα της περιοχής, ειδικά στον αγροτικό τομέα. «Παρότι τα μεροκάματα είναι πλέον πολύ καλά, οι νέοι διστάζουν να πάνε για δουλειά ως εργάτες. Το σχολείο και ο κοινωνικός περίγυρος κάνουν κάτι τέτοιο να μην είναι αποδεκτό! Κι όμως, για να βρεις έναν καλό εργάτη πλέον μπορείς να βρεθείς ακόμη και σε πλειστηριασμό για το ποιος θα του δώσει τα περισσότερα!», επισημαίνει. Το πρόβλημα πλέον είναι διαρθρωτικό όπως το περιγράφει ο κ. Τσιχριτζής.

«Στην περιοχή μας οι επιχειρήσεις δεν είναι καν μικρές, είναι πολύ μικρές. Στο ευρύτερο Αγρίνιο είναι ζήτημα αν υπάρχουν 5-10 επιχειρήσεις με πάνω από 50 άτομα προσωπικό, αυτές δηλαδή που θα μπορούσαν να δώσουν μεροκάματα. Αυτό έχει πολλές αιτίες και για να αλλάξει χρειάζονται μεγάλα κίνητρα, για παράδειγμα πολλές επιχειρήσεις επίτηδες κρατιούνται κάτω από το όριο των 50 υπαλλήλων, γιατί μετά τα κόστη είναι τεράστια, ακόμη και δικό της γιατρό πρέπει να διαθέτει μια επιχείρηση. Μετά, όλοι έχουν συνηθίσει στα προγράμματα για «μικρούς και μεσαίους» όπως πριν από χρόνια είχαν συνηθίσει στις επιδοτήσεις. Είναι πολλοί οι νέοι που έχουν βιοποριστικό πρόβλημα αλλά δεν πάνε για δουλειά «για 500 ή 600 ευρώ», όπως λένε. Αντίστοιχα, δεν είναι πολλές οι επιχειρήσεις που δίνουν πάνω από τον βασικό μισθό. Αυτό δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο»

Η… εθελούσια αποφυγή της εργασίας

Μετά από έρευνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών αυτό που φαίνεται είναι πως μια οικονομία που στηρίζεται κατά 90% στην κατανάλωση και τον τουρισμό απλά δεν μπορεί να επανέλθει από τις μειώσεις που προκάλεσε η οικονομική κρίση δέκα περίπου χρόνων (2008-2018 χοντρικά).

Οι νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται κάθε χρόνο, τα τελευταία χρόνια, αφορούν μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας. Η πλειονότητα των νέων έως 25 ετών αμείβεται με έως 500 ευρώ τον μήνα, καθώς απασχολείται μερικώς, ενώ και οι νέοι μεταξύ 25 και 34 ετών δεν λαμβάνουν μισθούς άνω των 800 ευρώ. Την ίδια στιγμή η αγοραστική αξία του κατώτατου μισθού, λόγω του υψηλού πληθωρισμού, έχει μειωθεί κατά 40%, ενώ διαπιστώνεται ότι στην Ελλάδα για την αγορά βασικών ειδών δαπανάται το 49% του μέσου μισθού, όταν στην Ιταλία δαπανάται το 27% και στη Γαλλία το 19%. Για να ισοσκελιστεί αυτό οι νέοι μένουν στο πατρικό σπίτι…

Η «προτίμηση» κάποιων να μείνουν σε ανεργία με επιδότηση εξηγείται και από το κόστος διαβίωσης που θα δημιουργηθεί αν ενεργοποιηθούν, ειδικά αν κάνουν οικογένεια με τις υποχρεωτικές ιδιωτικές δαπάνες για Υγεία και (ειδικά) για Παιδεία. Αν προστεθούν οι ελλείψεις στον τομέα των εργασιακών σχέσεων, η ανυπαρξία συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η μαύρη εργασία και η απουσία δραστικού ελέγχου στην αγορά εργασίας ίσως εξηγείται γιατί τόσοι νέοι και στην περιοχή απλά αποφεύγουν να βγουν για δουλειά.

Στους ανασταλτικούς παράγοντες σίγουρα προστίθεται και η προσήλωση της εκπαίδευσης προς την είσοδο στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Η τεχνική εκπαίδευση στη χώρα είναι γνωστό ότι λειτουργεί με αυτόματο πιλότο. Οι νέοι προτιμούν την μαθητεία του ΟΑΕΔ ή τα δημόσια ΙΕΚ, ακόμη και αν έχουν πτυχίο Πανεπιστημίου! Με το δημογραφικό να χειροτερεύει, τις γυναίκες να μην μπορούν να μπουν στην ενεργή αγορά εργασίας και την λεγόμενη «δια βίου μάθηση» να είναι ένα συνεχές πρόγραμμα ανακυκλώμενης ανεργίας τα πράγματα δεν αναμένονται να βελτιωθούν στο άμεσο μέλλον.

Γιάννης Συμψηρής – Εφημερίδα “Συνείδηση”

sinidisi.gr