Η τηλεόραση έχει κατακλειστεί από ελληνικές σειρές “μυθοπλασίας”, ε, μια εννοείται ότι θα διάλεγε το Αγρίνιο.

Βέβαια, για να έχεις μυθοπλασία πρέπει να έχεις και σενάριο. Το να πατάς σε ένα βιβλίο, όσο καλό κι αν είναι, δεν σημαίνει ότι έχεις φτιάξει και το “στόρι” για ένα έργο.

Επίσης, καλό θα είναι να έχεις πάει και στην επαρχία που περιγράφεις!

Στην περίπτωση του “Αυτή η νύχτα μένει” -που καθίσαμε να δούμε το πρώτο επεισόδιό της- θα μιλούσαμε για το Αγρίνιο του 1983 και για την νυχτερινή του ζωή, αυτός θα ήταν ο καμβάς υποτίθεται.

Ε, το μόνο που είδαμε είναι το πρώτο πλάνο όπου φαίνεται το σημερινό Αγρίνιο (με κάτι σύγχρονες πολυκατοικίες να διακρίνονται…) κι έκτοτε ουδέν! Δεν υπάρχει άλλο πλάνο από την πόλη την εποχή του 1983!

Για να καταλάβει κανείς πόσο το… πέτυχε η παραγωγή, σε κάποια στιγμή οι πρωταγωνίστριες κατεβαίνουν να βρουν το υποτιθέμενο μαγαζί κάπου στον κάμπο (οι εικόνες παραπέμπουν κάπου κοντά στο Μεσολόγγι γιατί φαίνεται η Κλόκοβα!) κι εκεί πέφτουν μέσα στο αγροτικό προϊόν του Αγρινίου που τότε έκανε θραύση. Τον καπνό λέτε; Λάθος! Τα… καρπούζια! Ήμαρτον, που λέει και μια ψυχή!

Θα έπρεπε να υποψιαστούμε κάτι από την στιγμή που για τίτλο και λεζάντα στο έργο (σ.σ. για το Αγρίνιο του 1983) επιλέχτηκε ένα τραγούδι του Κραουνάκη του 1999! Αλλά λέγαμε μήπως δείξουν την ατμόσφαιρα του “Μοκάμπο” ή από το ιστορικό “Βραχώρι” που είναι και διαθέσιμο γιατί είναι ξενοίκιαστο…

Φευ, μια μυθοπλασία κάπου σε ένα δήθεν “Όνειρο”, με κάτι περίπτερα στο πουθενά, πλάνα με πολλή …εξοχή αλλά χωρίς αναφορές, πινακίδες στα αμάξια από Χ ή από Υ, άγνοια και μη έρευνα. Παιδιά, ΡΡ και ΡΤ ήταν τα αυτοκίνητα στο Αγρίνιο. Ούτε το ΚΤΕΛ σταμάταγε κοντά σε κάτι κυπαρίσσια!

Τα μαλλιά ήταν αφάνα ή χαίτη, τα γένια όχι 3 ημερών, τα παντελόνια ήταν μάλλον “σωλήνες”, οι γυναίκες είχαν βάτες και το μαλλί “καούκα”! Έλεος, το 1983 δεν ήταν της μόδας το ίσιο μαλλί πίσω από το αυτάκι.

Θα μπορούσαμε να γράφουμε μέχρι αύριο για την έλλειψη σεβασμού που δείχνουν τέτοιες παραγωγές. Βέβαια, όταν βρήκαν το συνεργείο κάποιοι συνάδελφοι σε γυρίσματα στο Μεσολόγγι το είχαν πει οι συντελεστές κι έπρεπε από τότε να αντιληφθούμε τι θα συνέβαινε. “Κάποια στιγμή θα έρθουμε και στο Αγρίνιο για γυρίσματα”, είπαν! Πριν δυο βδομάδες αυτά!

Υ.Γ. Ένα τελευταίο. Κάποια στιγμή τα μπουζούκια σχολάνε το πρωί και αποφασίζουν να πάνε για πατσά. Και πού πάνε ρε παιδιά, 5 το πρωί, φουλ στα πιόματα, το 1983 από το Αγρίνιο για πατσά; Στο Μεσολόγγι! Και ο πρωταγωνιστής φεύγει με την μηχανή του υπό τους ήχους των… Πυξ Λαξ και με εικόνες από τα φλαμίνγκο στην Λιμνοθάλασσα!

Έλεος, παιδιά! Λυπηθείτε μας!

Εφημερίδα “Συνείδηση” 

sinidisi.gr