|
Ένα αφηγηματικό χρονικό των τελευταίων ημερών της Αλώσεως της Πόλης. Θρήνοι και όνειρα, άτοπα σε μία εποχή που προσπαθούμε τα σύνορα να μη χαράσσονται με όπλα. Ο Φώτης Κόντογλου συνοδευμένος από άξιους συνομιλητές, τον π. Γεώργιο Μεταλληνό και τον Ακύλα Μήλλα, καταγράφει τις ζοφερές μέρες, που παραμένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στο DNA κάθε απογόνου της λαμπρής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. «Είναι πάντα ευπρόσδεκτο και παρήγορο να εμφανίζονται κείμενα που δίνουν αφορμή στους Έλληνες να ξαναθυμηθούν τις μεγάλες στιγμές της ιστορικής τους διαδρομής. Ιδιαίτερα στην εποχή μας, όπου η νέα παγκοσμιοποίηση αναδυόμενη μέσα από καθαρά υλιστικά, εξουσιαστικά και πλουτοκρατικά οράματα, σπρώχνει σε δεύτερη μοίρα μακραίωνες παραδόσεις πίστης και πνευματικού πολιτισμού. Το κομψό αυτό τομίδιο, με την πάλλουσα κοντόγλεια περιγραφή της Άλωσης και την ευαίσθητη εικονογράφηση, υψώνει φωνή αναβαπτίσεως σ’ αυτήν τη μνήμη». Από την εισαγωγή του μακαριστού π. Γεώργιου Μεταλληνού.
|
|||
|
Ο συγγραφέας |
|||
|
Ο Φώτης Κόντογλου γεννημένος στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας το 1895 αναδείχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους Έλληνες ζωγράφους και πνευματικούς δημιουργούς του 20ού αιώνα. Νέος ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπου γνώρισε και σπούδασε τη “δυτική” λεγόμενη ζωγραφική, αλλά τελικά αφιερώθηκε στη βυζαντινή τέχνη και ιδιαίτερα στην αγιογραφία, που γνώρισε σε βάθος όταν επισκέφθηκε το 1923 το Άγιον Όρος. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τους λογοτεχνικούς κύκλους της πρωτεύουσας για τα πρωτότυπα κείμενά του. Φιλοτέχνησε πολλούς φορητούς πίνακες, εικονογράφησε εκκλησίες της Αθήνας, που σήμερα θεωρούνται μνημεία βυζαντινής αγιογράφησης, συντήρησε τις τοιχογραφίες του Μυστρά. Για το σύνολο της προσφοράς του βραβεύτηκε από το κράτος και την Ακαδημία Αθηνών. Πέθανε το 1965 στην Αθήνα. |
|||
