Γνωρίσαμε τον Παναγιώτη Σιάτρα  σε διάφορα μαγαζιά της πόλης του Αγρινίου, όπου τραγουδούσε κατά διαστήματα, αποσπώντας το θερμό χειροκρότημα των θαμώνων. Φέτος τον απολαύσαμε για πρώτη φορά ως ερμηνευτή σε ένα ιδιαίτερο τραγούδι  για την πόλη μας, το «Γίν’ αγέρας και έλα». Η ιδιαιτερότητα  έγκειται στο γεγονός ότι τόσο το θέμα όσο και το βιντεοκλίπ έχουν σαν σημείο αναφοράς το Παπαστράτειο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου. Ένα από τα πλέον εμβληματικά τοπόσημα της περιοχής μας που τόσες μνήμες μας συνδέουν μαζί του.

Μιλώντας στην Χρύσα Σπαή ο Παναγιώτης Σιάτρας μας ξετυλίγει γνωστές και άγνωστες πτυχές της προσωπικότητάς του.

Γεννήθηκα στο Αγρίνιο μια πόλη  την οποία αγαπώ και έχω συνδεθεί συναισθηματικά. Έχω δυο υπέροχα παιδιά το οποία είναι το κίνητρο μου για ότι έχω καταφέρει την ζωή μου. Ο γιος ασχολείται με τουριστικές επιχειρήσεις και η κόρη στην κτηνιατρική σχολή βρίσκεται στο τρίτο έτος των σπουδών της. Η σύζυγος είναι καθηγήτρια αγγλικών. Επαγγελματικά τα τελευταία 36 χρόνια ασχολούμαι με τον ασφαλιστικό κλάδο στον τομέα των γενικών ασφαλειών. Με το τραγούδι παρόλο που ασχολούμαι σε επαγγελματική βάση το βλέπω σαν χόμπι και όχι σαν επάγγελμα.

Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι το τραγούδι  και τι σημαίνει για σένα;

Με το τραγούδι ασχολήθηκα από πολύ μικρός. θυμάμαι τον εαυτό μου όταν πηγαίναμε οικογενειακώς κάπου με παρότρυναν  να τους πω ένα τραγουδάκι και  με επιβράβευαν με  ένα ζεστό χειροκρότημα. Αυτό  μου έδωσε την δύναμη και την θέληση να ασχοληθώ  με την μουσική από την ηλικία των 12 ετών με δάσκαλο τον αείμνηστο Θεόδωρο Θεοδωρόπουλο.  Με την κιθάρα έμαθα τα πρώτα βήματα στο ωδείο της κυρίας Δασκαλάκη  με δάσκαλο τον εξαίσιο μαέστρο Αθανάσιο  Τσιπιδάκη από την Πάτρα. Αξέχαστες είναι οι πρώτες εμφανίσεις σε μουσικά στέκια στο Αγρίνιο με τον  αξέχαστο Γεώργιο Μήτσου που μας συνόδευε ένας από τους καλυτέρους μουσικούς του Αγρινίου ο  Νεκτάριος  Αποστολιώτης που τυγχάνει να διατηρώ μια ειλικρινή φιλική επαγγελματική σχέση, τού οφείλω πολλά.  Πρέπει όμως να αναφέρω και το γονίδιο το οποίο με διέπει μιας και ο διάσημος τραγουδιστής Σάββας Σιάτρας είναι θείος   μου. Το τραγούδι για μένα είναι το οξυγόνο μου που αναπνέω. Η επικοινωνία με τον κόσμο όταν τραγουδάς θεόσταλτη και θεϊκή θα την έλεγα, που ενώ τρώνε και πίνουν το ποτό τους ξαφνικά τα σταματούν όλα, σε κοιτάζουν τραγουδούν  ένα με εσένα,  γινόμαστε  όλοι ένα , είναι ένα συναίσθημα ανεκτίμητης αξίας. Είμαι εκτός οικονομικών απολαβών διότι το τραγούδι δεν πληρώνεται, είναι έκφραση και το προσφέρεις δωρεάν διότι μοιράζεσαι την χαρά.

Η χαρά όταν διαιρείται πολλαπλασιάζεται. Ερμηνεύεις καλυτέρα όταν δεν δεσμεύεσαι  οικονομικά απελευθερώνεσαι  και είσαι ο αληθινός εαυτό σου, και το κοινό το αντιλαμβάνεται αμέσως, είναι  ένα συναίσθημα που δεν αποτιμάται με όλα τα εκατομμύρια του κόσμου, διότι  δίνεις ψυχούλα  όπως έλεγε και ο μέγας Ζαμπέτας.

Πως προέκυψε το τραγούδι  «Γιν’ αγέρας και έλα»;

Οι αξιόπιστες και μακροχρόνιες φιλίες ποτέ δεν ξεχνιούνται και αποδίδουν όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου για κάτι δημιουργικό.

Ενώσαμε τις καλλιτεχνικές μας ικανότητες και αυτό ήταν!

Τον Κωνσταντίνο Σαμψών τον ήξερα καλά για τις υπέροχες μουσικές συνθέσεις του αλλά τον στιχουργό και παιδικό μου φίλο Λάζαρο Τσόλκα, τον είχα χάσει για πολλά χρόνια αφού έλειπε από το Αγρίνιο. Όταν με φώναξαν να ακούσω το τραγούδι για πρώτη φορά, ενθουσιάστηκα και μου γύρισαν με μιας όλες οι μνήμες πίσω. Ο Λάζαρος, ανέλαβε να σκηνοθετήσει και το Videoclip και πέσαμε με πάθος στα γυρίσματα.

Δώσαμε  το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μας για το πάρκο που αγαπήσαμε και το αποτέλεσμα ήρθε. Με σημείο  αναφοράς το πάρκο εκεί όπου έγιναν τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα ήταν η αφορμή για την ολοκλήρωση του τραγουδιού. Σημείο έλξης το πάρκο  σημείο  που όλοι αγαπήσαμε και ερωτευτήκαμε. Λένε ότι για να πραγματοποιηθεί  μια απόσταση  χιλίων μιλίων αρκεί μόνο ένα βήμα.  Η ιδέα φυσικά και η μουσική ήταν του Κωνσταντίνου Σαμψών που την υλοποίησε και την πραγμάτωσε τέλεια ο Λάζαρος Τσόλκας και τους ευχαριστώ πολύ γι αυτό.

Τι θύμισες έχεις από το Πάρκο μας τις προηγούμενες δεκαετίες που ήταν στις δόξες του;

Πέρα από το σημείο αναφοράς που προανέφερα, αξέχαστες θα μου μείνουν οι αναμνήσεις από το πάρκο σχετικά με τα διαγωνιζόμενα μουσικά ταλέντα που πολλές  φορές πραγματοποιούνταν και τρείς φορές την εβδομάδα. Φυσικά εγώ όταν διαγωνιζόμουν το προηγούμενο βράδυ δεν έκλεινα μάτι. Θυμάμαι το πρώτο τραγούδι που διαγωνίστηκα και πήρα τα εύσημα ήταν το «Δεν είναι φίλε όλες ίδιες οι καρδιές» και το δεύτερο το «Πάμε για ύπνο Κατερίνα». Πέρασαν από τότε 50 χρόνια περίπου και τα τραγούδια αυτά με συνοδεύον κάθε βράδυ όπου εμφανίζομαι. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω την μουσική οικογένεια Παπαδογιώργου “PAP FAMILY” που μας συνόδευαν με την εξαίρετη ορχήστρα τους και συνέβαλαν στα μέγιστα τότε στο κοινωνικό γίγνεσθαι της πόλις μας. Αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι είχα μια τυχαία συνάντηση με τον Βασίλη Παπαδογιώργο προ ημερών και μου έδωσε τα εύσημα και συγχαρητήρια για τους συντελεστές του "Γιν' αγέρας και έλα" εκτιμώντας την ποιότητα τόσο του τραγουδιού όσο και του βιντεοκλίπ.

Την σημερινή εποχή τα παιδιά ερωτεύονται όπως εμείς οι μεγαλύτεροι  τότε ή έχει χαθεί ο ρομαντισμός, το όνειρο, η αληθινή σχέση, η αγάπη;

Δυστυχώς στην εποχή μας δεν έχει χαθεί μόνο ο ρομαντισμός και η αληθινή σχέση, αλλά πολύ φοβάμαι χωρίς να θεωρείται ακραίο είναι ότι χάνεται και η αληθινή αγάπη. Το οικονομικό συμφέρον υπερισχύει της αγάπης και της φιλίας. Σε μια χώρα που ο ρομαντισμός θεωρούνταν αναπόστατο  κομμάτι, τώρα έχει χαθεί πίσω από τις οθόνες, πληκτρολόγια και χειρισμούς. Τα social media συνέβαλαν στα χείριστα. Έχουμε  σταματήσει να ψάχνουμε τρόπους να κάνουμε κάτι διαφορετικό, να θέλουμε να κάνουμε εντύπωση σε μια κοπέλα. Μα πάνω από όλα έχουμε μάθει   να ξεχνάμε και να μένουμε μόνοι. Δυστυχώς  αυτό έχει αντίκτυπο και στην ελληνική οικογένεια που το κόστος το πληρώνουμε σε καθημερινή βάση στην κοινωνία που ζούμε.

Τι θα συμβούλευες τους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με το τραγούδι;

Ίσως είναι η πιο δύσκολη ερώτηση. Κατ’ αρχάς θα απέτρεπα  κάποιον νέο που πιστεύει ότι έχει ταλέντο να πάρει μέρος σε αυτά τα τηλεοπτικά show τα οποία στην ουσία ενδιαφέρονται μόνο για την τηλεθέαση και όχι αν θα βγει κάποιο ταλέντο η αν θα έχει διάρκεια. Πιστεύω ένα ραντεβού με μια καλή δισκογραφική εταιρεία θα είχε καλυτέρα αποτελέσματα. Είναι δύσκολο να ζήσει κάποιος μόνο από το τραγούδι.  Εάν κάποιος  όμως αξίζει πραγματικά και πιστέψει στον εαυτό του και ακολουθήσει το όνειρο του κάποια στιγμή θα βρει τον δρόμο του. Το ευχάριστο είναι ότι υπάρχουν πάμπολλοι ταλαντούχοι νέοι και νέες, εξαιρετικοί μουσικοί και φωνές που πρέπει να ακολουθούσουν το φως  που φέγγει στο σκοτεινό τούνελ.

Ποιούς θαυμάζεις από τραγουδιστές και ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου;

Επιτρέψτε μου πρώτα να αναφερθώ σε τρεις σύνθετες που θαυμάζω και βγάζουν τέτοιο συναίσθημα και έχουν κάνει  χιλιάδες Έλληνες να κλάψουν με τα τραγούδια τους. Είναι ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Σταύρος Κουγιουμτζής και ο Απόστολος Καλδάρας. Από τραγουδιστές πιστεύω ότι το δίδυμο Στέλιος Καζαντζίδης - Γιώργος Νταλάρας είναι αξεπέραστο. Από γυναικείες φωνές ξεχωρίζω την  Μαρινέλλα και Νανά Μούσχουρη.

Ποιό είναι το μότο που σε ακολουθεί;

Μόνο το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ αυτό με οδηγεί και με παρασέρνει πολλές φορές. Κάθε τραγούδι που ερμηνεύω τα λόγια μου δημιουργούν εικόνες είτε χαράς είτε λύπης, και με ταξιδεύουν από τα παιδικά μου χρόνια έως και σήμερα. Εάν δεν ξεπεράσεις τον εαυτό σου και δεν βγάλεις το πραγματικό και αληθινό συναίσθημα το κοινό απογοητεύεται και το αντιλαμβάνεται αμέσως. Το συναίσθημα στον επαγγελματικό τομέα σε οδηγεί στην αποτυχία ενώ στο τραγούδι σε οδηγεί στην τελειότητα. Θυμάμαι τα λόγια του μεγίστου Μάνου Χατζηδάκη που έλεγε… ότι δεν ψάχνω για καλούς τραγουδιστές αλλά ερμηνευτές με συναίσθημα.

Παναγιώτη σε ευχαριστούμε για την παραχώρηση της συνέντευξης και περιμένουμε να σε ακούσουμε και σε άλλες ερμηνείες τραγουδιών με ιδιαίτερα τοπικό χρώμα.

Τμήμα Παραγωγής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του site AitoloakarnaniaBEST.gr