Γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος
– ΟΤΑΝ, πολιτικοί όλων των κομμάτων, παρέα με πολίτες σε θέσεις εξουσίας που διαχειρίζονταν δημόσιο χρήμα, ρήμαζαν τη χώρα για δεκαετίες ολόκληρες, πολλοί απ’ αυτούς δίπλα μας και φανερά, εμείς οι «υπόλοιποι» κοιτούσαμε απλά κι αδιάφορα και τίποτε δεν κάναμε… Όταν το «καράβι» βούλιαζε- και το βλέπαμε, το νιώθαμε, εδώ και κάτι χρόνια – και μαζί μ’ αυτό εμείς και τα παιδιά μας, ούτε τότε κάναμε τίποτε! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά χειροκροτούσαμε και στηρίζαμε – με την ψήφο μας κι όχι μόνο – τους διεφθαρμένους και πουλημένους «καπεταναίους»! Τώρα που βούλιαξε για τα καλά και «σωσίβια» υπήρχαν μόνο για τους κλέφτες κι απατεώνες του παρελθόντος, πάλι εμείς οι «υπόλοιποι» ψάχνουμε για το τι και ποιοι φταίνε! Λες και κατοικούσαμε σε άλλον πλανήτη και βρεθήκαμε, έτσι ξαφνικά, φάτσα με την καταστροφή μας…
– ΣΗΜΕΡΑ, διχασμένοι αντί ενωμένοι, έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας, υπάρχει τόση «καταχνιά κι αντάρα» (θολούρα) γύρω μας που δε βλέπουμε τίποτε, πέρα απ’ τη μύτη μας… Ορατότης Μηδέν, δηλαδή! Τι συμβαίνει, τι πρόκειται να συμβεί; Ούτε αυτό μπορούμε να το διακρίνουμε! Βασιζόμαστε έτσι – και δυστυχώς – στο τι μας λένε άλλοι και στις κατευθυνόμενες – και διαδικτυακές ακόμα περισσότερο – «ειδήσεις», οι οποίες έρχονται και φεύγουν ασταμάτητα. Μόλις «χορτάσουμε» τη μία, έρχεται κάποια άλλη, λες και περίμενε στη σειρά! Την είχαν έτοιμη, δηλαδή, «εκείνοι» που πολύ καλά γνωρίζουν πως, πολλές κι εναλλασσόμενες ειδήσεις ή «ειδήσεις», θολώνουν το ανθρώπινο μυαλό, το κουράζουν πολύ και, στο τέλος, μετατρέπονται οι σκεπτόμενοι πολίτες σε άβουλα όντα, με σαλεμένο (θολωμένο) νου που, μέσα στον «κουρνιαχτό κι αντάρα» (ας τ’ ονομάσουμε «ψέκασμα») δε βλέπουν γύρω τους τίποτε άλλο, παρά μονάχα εχθρούς, αόρατους εχθρούς! Έρχεται στο κατόπι και το αίσθημα αυτοσυντήρησης κι επιβίωσης να μας κυριεύσει και – για να σωθούμε – ρίχνουμε «κουμπουριές» δεξιά κι αριστερά, μπρος μας και πίσω μας, με μοναδικό στόχο και σκοπό να σώσουμε τους εαυτούς μας…
– ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ, σε τέτοιο σημείο βρισκόμαστε σήμερα, μπροστά από μία ταμπέλα που αχνοφαίνεται απ’ την πολλή θολούρα και γράφει: «Ορατότης Μηδέν»! Όμως, και η θολούρα και η ταμπέλα, δεν είναι αληθινά, αλλά κατασκευάσματα «εκείνων» που μας θέλουν άβουλα όντα στη ζωή, φοβισμένα και διχασμένα ανθρωπάκια… Αυτό που φοβούνται «εκείνοι» – κι εμείς δεν το συνειδητοποιούμε δυστυχώς – είναι πως, αν πιαστούμε χέρι – χέρι κι ας μη γνωρίζουμε τίνος είναι το χέρι του διπλανού – αν είναι νεοδημοκράτη, πασόκου, συριζαίου κ.ο.κ. – και κάνουμε ένα δυνατό «ΝΤΟΥ», θα γκρεμίσουμε με πάταγο και την ψεύτικη ταμπέλα, αλλά θα διώξουμε και την ψεύτικη θολούρα! Όμως – λες και μας έχουν ψυχαναλύσει οι άτιμοι «εκείνοι» – γνωρίζουν πως, κάτι τέτοιο, δύσκολα θα συμβεί… Και για να μας έχουν πιο σίγουρους, ολοένα προσπαθούν να μας διχάζουν ακόμα περισσότερο και να μας έχουν μόνιμα μες τη θολούρα…
– ΚΑΙ ΠΩΣ αντιδρούμε εμείς; Παραμένουμε άπραγοι, προσπαθώντας να ρίξουμε ο ένας την ευθύνη σε άλλους (…λόγω «πολιτικών φρονημάτων»…!) και ουδέποτε στους εαυτούς μας! ΟΥΔΕΠΟΤΕ !!!
πηγή: http://agrinionews.gr
