Αχ! θάνατε σε λυπάμαι...

Γράφει η Γεωργία Δούνη

Ένα κουφάρι είσαι γεμάτο ψυχές

ένα κουφάρι που ζει στο σκοτάδι

και πάντα θα είναι σκοτάδι...

Ποτέ δε θα νιώσεις τον ήλιο να σε καίει

ποτέ δε θα νιώσεις τη βροχή να σε δροσίζει

ποτέ δε θα νιώσεις το χάδι

μα ποτέ και το μεγαλείο της αγάπης!

Για όλους εμάς εσύ ένα άλμα προς το σκοτάδι

για σένα εμείς πολλά άλματα προς το φως

δίχως να το φτάσεις ποτέ...

Ο θάνατός μας μια στιγμή

μα χιλιάδες στιγμές οι ζωές μας!

Αχ! θάνατε να σου θυμίσω

Μπορεί να μας νικάς μια φορά

μα η ζωή εσένα Α Μ Ε Τ Ρ Η Τ Ε Σ !

Α γ α π η μ έ ν η

Σου εύχομαι

Κ α λ ό τ α ξ ί δ ι !