Ερχόμαστε απ’ την Αραπιά, την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη,τη Συρία […]
Ερχόμαστε απ’ την άμμο της έρημος, απ’ τη θάλασσα του Πρωτέα,
Ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες[…]
Όμως τη σκέψη του πρόσφυγα, τη σκέψη του αιχμάλωτου, τη σκέψη του ανθρώπου σαν κατάντησε κι αυτός πραμάτεια δοκίμασε να την αλλάξεις, δεν μπορείς […]
Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα κι η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή, γιατί είναι αμίλητη και προχωράει
στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο
μνησιπήμων πόνος…
Γ. Σεφέρης, Τελευταίος Σταθμός
Επιμέλεια δρ. Μαρία Ν. Αγγέλη
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης σήμερα, είπα στους μαθητές μου.
Και τους ενημέρωσα σχετικά με τη σημερινή μέρα…
Στη συνέχεια ρώτησα ποιο θέμα τα συγκινεί ιδιαίτερα αυτό τον καιρό. ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ κυρία! μου απάντησαν σχεδόν με μια φωνή. Και άρχισαν να εκφράζουν τα συναισθήματά τους γι’ αυτούς τους ανθρώπους και κυρίως για τα παιδάκια, τα προσφυγόπουλα!
Παρότρυνα τους μαθητές να γράψουν, αν ήθελαν, κάποιους στίχους για τους πρόσφυγες. Αρκετοί ανταποκρίθηκαν.
Κάποιοι είπαν ότι θα συνεχίσουν στο σπίτι…
Ενδεικτικά ποιήματά τους είναι τα παρακάτω:
Πρόσφυγες
Για ένα καλύτερο αύριο
Φύγανε άντρες, γυναίκες, παιδιά
Φύγαν και πάνε στην ξενιτειά
Πατρίδα αφήνουν και συγγενείς
Θεέ μου, Εσύ να τους ευλογείς…
Φεύγουν και πάνε σε άλλη γη
Αυτή είναι η μοναδική τους επιλογή
Να ξεφύγουν θέλουν και να σωθούν
Ένα καλύτερο μέλλον επιθυμούν.....
Μα στη νέα χώρα που θα βρεθούν
Σκούρα τα πράγματα θα τα βρούν
Θα είναι δύσκολο γι’ αυτούς στην αρχή
Χωρίς βοήθεια στην ξένη γη
Σε δύσκολες συνθήκες θα ζουν
Τους δικούς τους ανθρώπους θα νοσταλγούν
Φαγητό, νερό θα ψάχνουν να βρουν
Και ρούχα για να ντυθούν…
Το πρόβλημα όμως μπορεί να λυθεί
Αν βοηθήσουμε όλοι μαζί
Στον προορισμό τους να φτάσουν οι άνθρωποι αυτοί
Βόηθα Παναγιά μου αυτό να συμβεί.
Χριστόφορος Βασιλόπουλος, Γ Γυμνασίου
ΕΙΔΟΜΕΝΗ
Η κατάσταση αυτή έχει πια ξεφύγει…
Πεθαίνουν πρόσφυγες που είναι «ουκ ολίγοι»
τα μικρά τα προσφυγόπουλα διψάνε και πεινάνε.
Μα τώρα δεν τα νοιάζονται αυτοί που κυβερνάνε…
Γέμισε πρόσφυγες η Ειδoμένη
Που πριν την προσφυγιά ήταν απομονωμένη
Είν’ οι καημένοι στη λάσπη βουτηγμένοι όλη μέρα
Και ο ρατσισμός τους λέει:
Φύγετε από δω πέρα!
Η κατάστασή τους εξαθιωμένη…
Μέσα στην άδικη ζωή βουλιαγμένοι
Όλοι ίσοι είμαστε, ίδιοι και ενωμένοι!
Μα οι πολιτικοί είναι μακριά και αγαπημένοι…
Γιάννης Πλευρίτης, Γ Γυμνασίου
Πρόσφυγες
Μια ζωή με δάκρυ,
Ένα παιδί με αυταπάτη.
Μια ζωή με γέλιο, ένας κόσμος μορφωμένος…
Με ειρήνη και χαρά όλα γύρω μας καλά.
Μια αγκαλιά για τον πονεμένο,
Μια χαρά για τον λαβωμένο…
Μες το κύμα βυθισμένοι
Για μια ζωή χαμένη
Μες στη θάλασσα πνιγμένοι
Απ’ τον πόλεμο διωγμένοι
Όσοι σφαίρες ονειρεύονται
Αδύναμοι θα πέφτουνε…
Όσοι αγάπη έχουν στην καρδιά
Σαν άγγελοι θα βλέπουνε…
Ένα παιδί με ελπίδα
Για μια ζωή με αλήθεια…
Όποιος επιμένει και υπομένει
Στη ζωή τα καταφέρνει!
Φωτεινή Γκογκάι
Για να γλυτώσουμε
Στη χώρα τους είν’ πόλεμος
Δεν υπάρχει ανθρωπιά
Αναγκάστηκαν να φύγουν
Απ’ τη ζεστή αγκαλιά
Σε ένα πλοίο μπήκανε
Δεν ήξεραν που πάνε
«Για να γλυτώσουμε απ’ αυτόν
Όπου νάναι ας πάμε»
Έφτασαν σ’ ένα λιμάνι
Κι αντικρύσαν κάτι φρικτό
Μετανάστες απ’όλες τις χώρες
Ήταν κάτι τραγικό…
Δεν είχαν πού να πάνε
Δεν είχαν τι να πιούν
Δεν ήξεραν πού βρίσκονταν…
Δεν μπορούσαν να συννενοηθούν
Για Γερμανία ήλπιζαν
Για Ιταλία ήθελαν
Και τελικά το κατάλαβαν
Στην Ελλάδα βρίσκονταν!!!
Κωνσταντίνος Αποστόλου, Γ Γυμνασίου
Γκρεμισμένα όνειρα
Πόλεμος
Πόλεμε.Αχ πόλεμε!
Ποιο Το αποτέλεσμά σου;
Θα στο πω εγώ!
Λάσπες,βομβαρδισμένα σπίτια,νεκροί
Και γκρεμισμένα όνειρα…
Αλεξάνδρα Σταματελοπούλου
Πόλεμος
Δύσκολο πράγμα ο πόλεμος
Σκοτώνει ανθρώπους
Άσχημο πράγμα ο πόλεμος
Αφήνει πολλούς αστέγους
Δύσκολο νάσαι πρόσφυγας
Δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει
Δεν κάνεις πλέον όνειρα
Ούτε ελπίδες έχεις
Δεν ξέρεις καν, αν αύριο θα ζεις!!!
Γωγώ Ντέτσκα
Σ’ένα δρόμο…
Με μια τσάντα για συντροφιά
Τα παιδιά κρατώντας απ’ το χέρι
Σε ένα δρόμο δύσβατο
Σε ένα δρόμο δύσκολο
Σε ένα δρόμο εφιάλτη…
Με μια ελπίδα μέσα τους βαθιά!
Προχωρούν διστακτικά
Για ένα μέλλον «όνειρο»
Μέσα στους λασπότοπους
Σου ραγίζουν την καρδιά!
Γιώργος Χριστοδουλόπουλος-Χριστίνα Ταλιούρα
Ξενιτειά
Φεύγεις να πας στην ξενιτειά
Γεμίζει η καρδιά σου προσφυγιά
Οι πόλεμοι σε περιτριγυρίζουν
Τη ζωή σου φουρτούνες γεμίζουν…
Έχασες την οικογένειά σου
Το κουράγιο και το στήριγμά σου
ικετεύεις για ένα κομμάτι ψωμί…
Βρίσκεσαι ανάμεσα στον θάνατο και τη ζωή!
Σου λείπει η αγάπη, η στήριξη κι η ζεστασιά
Βλέπω γύρω μου ανθρώπους
Μα καθόλου Ανθρωπιά!
Αννίτα Μπίρκου
Πάνε στη ξενιτειά
Όλοι φεύγουν να πάν’ στην ξενιτειά
Για να βρουν δουλειά…
Τα όνειρά τους σαν παιδιά
Θα εξαφανιστούν από μπροστά.
Την πατρίδα τους αφήνουν
Τους γονείς, τους συγγενείς
Οικογένειες ολόκληρες σκορπάν εδώ κι εκεί
Και όλα αυτά για νάβρουνε δουλειά…
Ένα κομμάτι ψωμί, ζεστό σπιτικό.
Γι αυτά τα δύο γίνονται πρόσφυγες
Η Ελλάδα , σαν μια γροθιά δυνατή
Θα τους υποδεχτεί
Και η ελπίδα θα ξεκινήσει από τούτη τη γη!
Αγγελική Καφαντάρη
Πρόσφυγες
Άνθρωποι μονάχοι μένουν στους δρόμους
Χωρίς τροφή χωρίς νερό πονάνε κάθε λεπτό
Κάνε Χριστέ και Παναγιά
Να τελειώσουν τα μαρτύρια αυτά!
Θεέ μου δώσε δύναμη στα προσφυγόπουλα αυτά
Που έχουν το κεφάλι τους ψηλά
Παρόλο που η καρδιά τους νοσταλγεί τη πατρίδα τους…
Πρόσφυγες.Με πόνο και κλάμα αγωνίζονται
για τα παιδιά τους
Θεέ και Παναγιά, δώσε δύναμη σ’ αυτά…
Άνθρωποι με πόνο και κλάμα
Αφήνουν τα σπίτια τους, τους φίλους τους, την πατρίδα τους
Παρόλα αυτά ευχόμαστε να πάνε όλα καλά
Να γυρίσουν στην πατρίδα τους μια μέρα
Και ήσυχα να ζήσουν μια καινούργια ζωή….
Αλεξάνδρα Αριστοπούλου, Σπυριδούλα Βασιλοπούλου, Ελένη Βασιλάρη
Στους πρόσφυγες
Ήρθαν από τα ξένα τα μακρινά
Για να γλυτώσουν τον πόλεμο, τον τρόμο
Μα εδώ που ήρθαν ζούνε χειρότερα
Κάθε μέρα με το κρύο την πείνα
Και την αρρώστια…
Και ανάμεσά τους μικρά παιδιά
που πολεμάνε κι αυτά με το χάρο καθημερινά
Δεν είναι μόνο αυτοί, αλλά και άλλοι πολλοί…
Που έφυγαν από την πατρίδα τους για μια καλύτερη ζωή
Η ξενιτειά κακό πράγμα
Γι αυτό μη φύγεις ποτέ
Όσοι το κάναν
Πολλές φορές το μετανιώνουν…
Γιάννης Τσελά από Αλβανία
Πρόσφυγες
Η ζωή είναι μικρή
Μα η καρδιά μεγάλη
Και οι έλληνες την έχουνε
την καρδιά μεγάλη
κάποιοι άνθρωποι είναι σκληροί
Και η καρδιά τους πέτρα
Μα αν βοηθήσουμε και εμείς
Αυτό μπορεί να αλλάξει
Μεγάλη ένδειξη η προσφυγιά
Που οι μεγάλοι την ωθούν
Προς τον γκρεμό να πέσει
Μα πρέπει εμείς οι ταπεινοί
Να το καλοσκεφτούμε
Και μέσα στα σπίτια μας
Εμείς να τους δεχτούμε!
Την αγκαλιά να ανοίξουμε
Για να μπούνε μέσα
Αυτοί οι άνθρωποι οι καλοί
Που θα ανοίξουν την πύλη του Παραδείσου!
Στέλλα Δαράβαλη, Γ Γυμνασίου
