Κυκλοφόρησε την Παρασκευή και θυμίζει κάτι από Black Mirror και You
Τα τελευταία χρόνια το Netflix μας έχει φιλέψει με αρκετές ακατανόητες επιλογές που μοιάζουν πάρα πολύ με προγενέστερες τους ακατανόητες επιλογές. Θα περίμενε κανείς πως θα νοιαστεί ιδιαίτερα, αλλά δεν έχει λόγο να το κάνει.
Ειδικά τον τελευταίο χρόνο κατά τον οποίο ξέρει πως ακόμα και μια σειρά με 8 επεισόδια που θα δείχνουν μόνο μαύρη εικόνα να κυκλοφορούσε, θα την έβλεπαν κάμποσοι και θα βρίσκονταν εκείνοι οι…σκαπανείς που θα έμπαιναν στα παπούτσια του Μαέβιους Παχατουρίδη και θα ανέλυαν την τέχνη πίσω απ΄αυτή την επιλογή.
Το The One, η νέα σειρά που κυκλοφόρησε την Παρασκευή και είχε δημιουργήσει τον δικό της ντόρο πριν μερικές εβδομάδες με το release του trailer, είναι μια σειρά που δεν απέχει πολύ σε λογική και αίσθηση από το You, το Behind Her Eyes και γενικά τέτοιες σειρές που από την πρώτη στιγμή λες μέσα σου ότι δεν αντέχονται και πιάνεις τον εαυτό σου 5 επεισόδια μετά να θες να δεις το τέλος.
Αρχικά, η κεντρική ιδέα του The One είναι λες και κάποιος ζήτησε από τον Τσάρλι Μπρούκερ, δημιουργό του Black Mirror, να πάρει ένα επεισόδιο της σειράς του και να το επεκτείνει σε κάτι σαν spin-off. Δεν είναι τέτοιο, αλλά ίσως θα έπρεπε να του έχει ζητηθεί η γνώμη και η κατεύθυνση, μπας και γινόταν πιο ενδιαφέρον. Τουλάχιστον ως προς τα δικά μας γούστα. Γιατί κάτι μας λέει ότι το The One θα πάρει λίγο χρόνο, αλλά γρήγορα θα είναι μια σειρά που θα κερδίσει χώρο συζήτησης και αναφορές σε ιστοσελίδες, καλή ώρα όπως σε εμάς.
Η σειρά μας μεταφέρει σε ένα εναλλακτικό 2021 κατά το οποίο η εφαρμογή The One κάνει κάτι που καταργεί ως και τα όρια της ηθικής, αφού χρησιμοποιεί το DNA των χρηστών για να τους βρει το ιδανικό ταίρι. Όταν λέμε ιδανικό, το εννοούμε. Τον ένα και μοναδικό άνθρωπο πάνω στη γη που το DNA του είναι φτιαγμένο για να σου εγείρει τον έρωτα. Βασίζεται δηλαδή η υπόθεση στη θεωρία του έρωτα ως χημική αντίδραση και έξαρση ορμονών και την πάει ένα βήμα παραπέρα.
Στο The One δεν έχουμε μόνο μια κυριαρχική ανάδυση μιας εφαρμογής, μιας πλατφόρμας, στα πρότυπα του Κύκλου του Ντέιβιντ Έγκερς. Έχουμε και την ψυχοπνευματική προέκταση της, αφού όσο κι αν κάποιος δεν πιστεύει στις γονιδιακές αδελφές ψυχές, όταν σου δείχνουν κάποιον, όχι απαραίτητα του φύλου στο οποίο κινείσαι ερωτικά, και σου λένε ότι μαζί του θα είσαι για πάντα ευτυχισμένος και θα πάτε all the way, το μυαλό αναστατώνεται. Πολλώ δε όταν είσαι ήδη σε σχέση ή παντρεμένος και ορθώνεται όλο αυτό ως εμπόδιο.
Ξαφνικά το ταίρι σου σε κοιτάζει και σκέφτεται «δεν είμαι εγώ για σένα, μήπως όμως δεν είσαι κι εσύ για μένα;» και κάπως έτσι μια ολόκληρη χώρα γεμίζει διαζύγια και χωρισμούς.
Στην κορυφή αυτής της πυραμίδας βρίσκεται η Ρεμπέκα Γουέμπ, μια επιστήμονας που με τη βοήθεια ενός συμφοιτητή και φίλου της στήνουν την εφαρμογή. Στη σειρά τη βλέπουμε στο σημείο της απόλυτης επιτυχίας, όμως εκεί που φαντάζεσαι ότι η σειρά θα μας παρουσιάσει διάφορες περιπτώσεις σχέσεων που παραστρατούν ή ότι μπορεί να πάρει μια τροπή απειλών και απόπειρας δολοφονίας προς εκείνη από χωρισμένους ανθρώπους, κάπου μπλέκεται το σενάριο και βλέπουμε την υπόθεση μιας δολοφονίας από τη Ρεμπέκα προς έναν παλιό της φίλο, τον Μπεν.
Έρχεται σαν ένα μυστήριο η εμφάνιση ενός πτώματος που τελικά είναι ο Μπεν και δη σε ένα σημείο που μόλις κάποια flash backs μας έχουν δείξει ποιος ήταν και πώς σχετιζόταν με τη Ρεμπέκα, όμως πριν προλάβουμε να το αφήσουμε να εξελιχθεί σεναριακά μέσα μας, η σειρά επιλέγει να μας πει γρήγορα ότι η Ρεμπέκα τον σκότωσε.
Γενικώς το The One μοιάζει από τη μία με ένα ακατάσχετο και ακαθόριστο συμπίλημα που δεν παίρνει χρόνο να αποτυπώσει με ουσία ένα από τα θέματα που θίγει, από την άλλη όμως θίγει ζητήματα που προκαλούν σκέψη και συζήτηση με το μέσα και το έξω μας και καταλήγουμε ως θεατές να αναρωτιόμαστε διαρκώς γιατί συνεχίζουμε και το βλέπουμε, μα να μην σταματάμε να το βλέπουμε.
Είναι κάτι που όσο και να το εξηγούμε εμείς εδώ γραπτά, δεν μπορεί να αποδοθεί όπως είναι και αυτό ίσως λέει πολλά για το The One, όχι απαραιτήτως θετικά ή αρνητικά. Ίσως να είναι μια από τις πιο flat σειρές των τελευταίων ετών, αλλά με ένα απροσδιόριστο χαρακτηριστικό που μας κρατάει την περιέργεια και το ενδιαφέρον.
Πηγή/φωτογραφία: menshouse.gr
