Η επιστροφή στην κοινή λογική ως νέο εφαλτήριο για την αγροτική ανάπτυξη.

Σημαντικές και …αποδοτικές όπως φαίνεται οι πρωτοβουλίες του υπουργείου τόσο για τη βρώσιμη ελιά, ώστε να λυθεί και η «παρεξήγηση» που δημιουργήθηκε με τις πρότερες δηλώσεις Αραμπατζή, όσο και για το ελαιόλαδο.

• Φυσικά, υπάρχει δρόμος μπροστά. Και πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν. Πάντως, εκτιμούμε πως είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι επιτέλους συζητάμε και συζητάμε σοβαρά πράγματα αυτονόητα μεν, τα οποία ωστόσο, αποφεύγαμε να «ακουμπήσουμε» επί πολλά χρόνια.

Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την πολιτική ηγεσία του ΥπΑΑΤ. Αφορά και στις υπηρεσίες του, σαφέστατα και στον ΟΠΕΚΕΠΕ.

Και είναι τουλάχιστον αισιόδοξο το γεγονός ότι πλέον σε κάθε συζήτηση, για τα μικρά και τα μεγάλα ζητήματα του αγροτικού χώρου, βάση εκκίνησης του διαλόγου είναι η καλή πίστη και η κοινή λογική.

Όσο κι αν αυτό ακούγεται …κάπως (!!!), ήταν ζητούμενο. Και αποτελούσε συστατικό υπονόμευσης κάθε προσπάθειας να λυθούν προβλήματα και να διορθωθούν καταστάσεις.

Δεν είναι τυχαίο που για τα προφανή αγωνίζονται οι αγρότες ακόμη. Τουλάχιστον, να μπούνε επιτέλους σε σειρά πέντε πράγματα. Έστω και τώρα, έστω και τα απολύτως αυτονόητα.

Η συγκυρία, βέβαια, δεν είναι ιδανική. Όχι αυτή την περίοδο που οι πάντες και τα πάντα κινούνται στον αστερισμό του κορονοϊού.

Οι επιπλοκές του οποίου σαφέστατα και επηρεάζουν καθοριστικά και την αγροτική οικονομία. Όπως και το σύνολο των δραστηριοτήτων οριζόντια της παγκόσμιας πλέον κοινωνίας, άρα και των παραγωγών.

Ωστόσο, όπως συμβαίνει με κάθε κρίση, εκτιμούμε ότι …ναι μεν οι απώλειες θα είναι μεγάλες, αλλά, μπορούμε να διδαχθούμε απ’ όλο αυτό και να μείνει κάτι το θετικό στο τέλος.

Κυρίως σε ότι έχει να κάνει με τη γραφειοκρατία και τις υπηρεσίες. Μην ξεχνάμε ότι η γραφειοκρατία εξακολουθεί να μας κοστίζει απίστευτα εκατομμύρια, χαμένες εργατοώρες και άσκοπη ταλαιπωρία.