Του Λίνου Υφαντή,

Μία ενδιαφέρουσα υπόθεση έλαβε χώρα στο πολιορκημένο Μεσολόγγι τον Οκτώβριο του 1825. Αν και ο κλοιός γύρω από την πόλη στένευε από τις δυνάμεις του εχθρού, υπήρχε διάχυτο το πνεύμα φιλονικίας μεταξύ των Ελλήνων. Είχε άλλωστε προηγηθεί και ο εμφύλιος πόλεμος του 1824 που άφησε πίσω διχόνοια στις τάξεις των Ελλήνων Επαναστατών.

Την κρίσιμη αυτή κατάσταση διέγνωσε ο Έλληνας φιλέλληνας Μάγιερ, ο οποίος μαζί με τον Σπύρομήλιο και με μια ομάδα ντόπιων οπλαρχηγών πήρε την πρωτοβουλία για να συσταθεί  την “Αδελφότητα των Φιλοδικαίων”.  Για την αδελφότητα αυτή έχουμε σκόρπιες και έμμεσες πληροφορίες, τις οποίες διασώζει ο Κασομούλης και η αλληλογραφία μεταξύ της αδελφότητας και της τότε “Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδος”.

Η αδελφότητα διακήρυσσε την ισότητα μεταξύ των μελών της και κυρίως την ομόνοια μεταξύ των Ελλήνων εν όψει του κρίσιμου κινδύνου. Εμφανίζονταν 45 επιφανείς οπλαρχηγοί ως μέλη  από όλη την Αιτωλοακαρνανία, ενώ άρχισαν να συρρέουν μαζικά στις τάξεις τους πολεμιστές χαμηλών και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων. Κάποια στιγμή οι υποστηριχτές της έφτασαν τους 2000, οι οποίοι έκαναν δημόσια εμφάνιση μέσα στο πολιορκημένο Μεσολόγγι. Αυτό προξένησε μεγάλες αντιδράσεις από την τότε προσωρινή κυβέρνηση της Ελλάδος αλλά και από άλλους αγωνιστές, οι οποίοι έβλεπαν ότι ένα νέο κράτος φτιάχνεται μέσα στο υπάρχον. Η ομοιότητα του καταστατικού της οργάνωσης, των αξιωμάτων και άλλου λεξεων που χρησιμοποιούσε με άλλες οργανώσεις τεκτονικού τύπου της εποχής έδωσε αφορμή στους πολέμιους της να την κατηγορήσουν ως “τεκτονική”. Κατά άλλους η Αδελφότης Φιλοδικαίων μιμούνταν τη δομή και τη λειτουργία της Φιλικής Εταιρείας.

Η αλήθεια φαίνεται να κλείνει στο ότι αν και δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι στην αδελφότητα υπήρχαν και άτομα που είχαν μυηθεί στον τεκτονισμό, η μεγάλη μάζα συνέρρευσε σε αυτή πιστεύοντας ότι θα παίξει ρόλο στο να καταλαγιάσουν τα μίση του κληροδότησε ο ενδοεπαναστατικός εμφύλιος. Σε κάθε περίπτωση η “Αδελφότητα Φιλοδικαίων” διακήρυσσε ότι θέλει να βοηθήσει τον αγώνα και ότι υπακούει τυφλά στις στρατιωτικές διαταγές της κυβέρνησης.

Δυστυχώς όμως οι δραματικές στρατιωτικές εξελίξεις πρόλαβαν την νεοσύστατη οργάνωση. Η παρουσία του Ιμπραήμ και η δραματική κατάσταση από την πείνα και τις κακουχίες των πολιορκημένων επισκίασαν την παρουσία της που ανέστειλε το έργο της. Άλλωστε στα γεγονότα της Εξόδου ο βασικός εμπνευστής της, ο Μάγιερ σκοτώθηκε μαζί με την οικογένειά του και μαζί με αυτόν χάθηκαν πολύτιμα στοιχεία για αυτή.

Με πληροφορίες από:

Α. Σώκος, ” Αδελφότης Φιλοδικαίων”, Αθήνα 1965.

Ευχαριστούμε θερμά τη Βάλβειο Βιβλιοθήκη και τον υπεύθυνο κο Μιχάλη  Κιτσινέλη για την παραχώρηση του βιβλίου.

agrinionews.gr