Του Λίνου Υφαντή,

Το Αιτωλικό ήταν ουσιαστικά το τελευταίο εμπόδιο του Ιμπραήμ πριν τη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου το 1826. Είχε προηγηθεί η αιματηρή κατάληψη της νήσου Ντολμά από τους τουρκοαιγυπτίους. Εκεί έπεσαν ηρωϊκώς μαχόμενοι οι Έλληνες επαναστάτες. Ήταν θέμα χρόνου οι άμαχοι του Αιτωλικού να παραδοθούν. Τελικά ο Ιμπραήμ συμφώνησε να τους αφήσει να αποχωρήσουν προς την Άρτα.

Η λαϊκή παράδοση όμως δίνει την δική της εξήγηση για την απόφαση αυτή του Ιμπραήμ. Όταν άρχισε να ελέγχει τους κατοίκους, έπεσε το βλέμμα του σε μια πανέμορφη κοπέλα, τη δεκαπεντάχρονη τότε Τασούλα Κουρκουμέλη. Αμέσως θαμπώθηκε από την ομορφιά της και δέχτηκε να αφήσει όλους τους κατοίκους να φύγουν, αρκεί να κρατούσε την πανέμορφη αρχοντοπούλα κοντά του.

Οι Έλληνες διαμαρτυρήθηκαν γιατί νωρίτερα υπήρχε η εντύπωση ότι θα τους άφηνε έτσι κι αλλιώς. Ο Ιμπραήμ όμως ήταν ανένδοτος: “Όλοι πλην ενός!” Τελικά οι κάτοικοι υποχώρησαν, αφού έβλεπαν να απειλείται η ζωή τουλάχιστον 1500 γυναικόπαιδων.

Άλλωστε ο όρος όλοι πλην δεν ήταν παρά η σατανική διατύπωση του Ιμπραήμ που νοοούσε αποκλειστικά και μόνο την όμορφη Τασούλα.

Πράγματι οι κάτοικοι έφυγαν προς την Άρτα. Έκτοτε τα ίχνη της Τασούλας χάθηκαν. Η λαϊκή παράδοση λέει ότι οδηγήθηκε στο χαρέμι του Ιμπραήμ. Όταν κατάλαβε τις προθέσεις τους, άρπαξε το μαχαίρι από το σελάχι του και το έμπηξε στο στήθος της δίνοντας τέλος στη ζωή της. Έτσι γλίτωσε τη ντροπή. 40 μέρες αργότερα ακολούθησε η Έξοδος του Μεσολογγίου με τη γνωστή τραγική κατάληξη.

Η ιστορία της Τασούλας ενέπνευσε και το τοπικό θέατρο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ¨Η Δόξα του Αιτωλικού”, ένα έργο του Γ. Σώκου που γράφτηκε πριν περίπου εκατό χρόνια και πραγματεύεται εμμέσως τη συγκεκριμένη υπόθεση. Περισσότερα για αυτό στο περιοδικό Στερεά Ελλάς: http://etolikoartis.blogspot.com/2011/04/4.html

agrinionews.gr