Του Λίνου Υφαντή,

Ο Γιάννης Μπεράτης έμεινε γνωστός ως συγγραφέας ιδίως για το έργο του «Το πλατύ ποτάμι». Ήταν ένα μυθιστορηματικό χρονικό της εμπειρίας του στο ελληνοαλβανικό μέτωπο του 1940-1941 ως εθελοντή. Με το έργο του αυτό πέρασε στον κανόνα της νεοελληνικής λογοτεχνίας και στα σχολικά βιβλία.

Ο συγγραφέας αργότερα ήθελε να ενταχθεί στην Εθνική Αντίσταση στην οργάνωση του ΕΔΕΣ.  Έπρεπε να βγει στο βουνό. Ξεκίνησε λοιπόν το ταξίδι του προς την Άρτα με ενδιάμεσο προορισμό το Αγρίνιο. Κατά τη διάρκεια της διαμονής του εκεί το περιγράφει «ως στρατοκρατούμενη πόλη βλέποντας τα μπουλούκια των Ιταλών και των Γερμανών στα στενά τους. Άκουγες τις σάλπιγγες που καλούσαν τα σκόρπια κοπάδια από παντού, μελαγχολικές παρ’ όλο τον χάλκινο ήχο τους». Όταν ο Μπεράτης βρήκε τους ανθρώπους που θα τον οδηγούσαν στην Άρτα, περιγράφει τα σπίτια τους ως από τα «πιο ζεστά και ένας ένας έμπαιναν μέσα σε αυτά για να μην κινήσουν υποψίες». Όσο για αυτούς που θα τον φυγάδευαν στο βουνό, τους περιγράφει ως ομάδες των πέντε ατόμων, στις οποίες ο πέμπτος «φορούσε κατεβασμένο παναμά, μαύρα γυαλιά και είχε μια χοντρή μαγκούρα στο χέρι. Από εκεί θα έφταναν σε μια μικρή κρορφή, μια ανηφόρα». Από κει ο συγγραφέας αγνάντευε, το «Αγρίνι», όπως το αποκαλούσε, » το οποίο φαίνονταν μεγάλο κι απλωτό από δω».

Κάπως έτσι μεταφέρει ο «λογοτέχνης του Ελληνοαλβανικού μετώπου» την εικόνα του Αγρινίου επί Κατοχής. Η συγκεκριμένη μαρτυρία διασώζεται στο βιβλίο του Ηλία Μαγκλίνη «Είμαι όσα έχω ξεχάσει, μια αληθινή ιστορία».

agrinionews.gr