Του Λίνου Υφαντή,

Οι Ακαρνάνες όπως και όλοι οι Έλληνες συνενώθηκαν υπό τον Μέγα Αλέξανδρο στην εκστρατεία του στην Ανατολή. Οι δύο βασικοί παιδαγωγοί του Μέγα Αλέξανδρου άλλωστε ήταν από την Ακαρνναία: ο Λυσίμαχος και ο Φίλιππος.

Παρόλα αυτά υπάρχουν και οξύμωρες περιπτώσεις, οι οποίοι δρούσαν ατομικά έναντι στη συλλογική συνείδηση. Πρόκειται για την περίπτωση του Βιάνωρ του Ακαρνάνα, ο οποίος ήταν μισθοφόρος του Πέρση Δαρείου. Μάλιστα είχε δεσπόζουσα θέση στο στράτευμα του και έλαβε μέρος στην μάχη της Ισσού. Η Μάχη της Ισσού ήταν η σημαντική μάχη που έδωσε οΜέγας Αλέξανδρος) το 333 πΧ στο στενό που διαμορφωνόταν εκείνη την εποχή μεταξύ όρους Ἁμανός και Ισσικού κόλπου κοντά στις Κιλίκιες πύλες. Ο Μέγας Αλέξανδρος βγήκε νικηφόρος από αυτή.

Η ήττα του Δαρείου ανάγκασε τον μισθοφόρο Βιάνωρ να αυτομολήσει μαζί με άλλους αρχηγούς με 8000 άνδρες στη Φοινίκη και ύστερα μέσω Κύπρου στην Αίγυπτο τελειώνοντας άδοξα την μισθοφορική του καριέρα.  Ο Αρριανός αναφέρει χαρακτηριστικά στο έργο του Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις (2.13.1-2.13.8):

«Δαρεῖος δὲ τὴν μὲν νύκτα ξὺν ὀλίγοις τοῖς ἀμφ᾽ αὐτὸν ἔφυγε, τῇ δὲ ἡμέρᾳ ἀναλαμβάνων ἀεὶ τῶν τε Περσῶν τοὺς διασωθέντας ἐκ τῆς μάχης καὶ τῶν ξένων τῶν μισθοφόρων, ἐς τετρακισχιλίους ἔχων τοὺς πάντας, ὡς ἐπὶ Θάψακόν τε πόλιν καὶ τὸν Εὐφράτην ποταμὸν σπουδῇ ἤλαυνεν, ὡς τάχιστα μέσον αὑτοῦ τε καὶ Ἀλεξάνδρου τὸν Εὐφράτην ποιῆσαι. [2.13.2] Ἀμύντας δὲ ὁ Ἀντιόχου καὶ Θυμώνδας ὁ Μέντορος καὶ Ἀριστομήδης ὁ Φεραῖος καὶ Βιάνωρ ὁ Ἀκαρνάν, ξυμπάντες οὗτοι αὐτόμολοι, μετὰ τῶν ἀμφ᾽ αὐτοὺς στρατιωτῶν ὡς ὀκτακισχιλίων εὐθὺς ὡς τεταγμένοι ἦσαν κατὰ τὰ ὄρη φεύγοντες ἀφίκοντο ἐς Τρίπολιν τῆς Φοινίκης· [2.13.3]καὶ ἐνταῦθα καταλαβόντες τὰς ναῦς νενεωλκημένας ἐφ᾽ ὧν πρόσθεν ἐκ Λέσβου διακεκομισμένοι ἦσαν, τούτων ὅσαι μὲν ἱκαναί σφισιν ἐς τὴν κομιδὴν ἐδόκουν, ταύτας καθελκύσαντες, τὰς δὲ ἄλλας αὐτοῦ ἐν τοῖς νεωρίοις κατακαύσαντες, ὡς μὴ παρασχεῖν ταχεῖαν σφῶν τὴν δίωξιν, ἐπὶ Κύπρου ἔφευγον καὶ ἐκεῖθεν εἰς Αἴγυπτον, ἵναπερ ὀλίγον ὕστερον πολυπραγμονῶν τι Ἀμύντας ἀποθνήσκει ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων.

Ο Δαρείος με λίγους άνδρες του διέφυγε μέσα στη νύχτα και μόλις ξημέρωσε, αφού πήρε μαζί του όσους Πέρσες και ξένους μισθοφόρους διασώθηκαν από τη μάχη, όλους-όλους περίπου τέσσερις χιλιάδες, κατευθύνθηκε με βιασύνη προς την πόλη Θάψακο και τον ποταμό Ευφράτη, για να καταστήσει, όσο πιο γρήγορα μπορούσε, τον Ευφράτη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε αυτόν και τον Αλέξανδρο. [2.13.2].

Ο Αμύντας εξάλλου, ο γιος του Αντιόχου, ο Θυμώνδας, ο γιος του Μέντορα, ο Αριστομήδης ο Φεραίος και ο Βιάνωρ ο Ακαρνάνας, που είχαν όλοι αυτομολήσει, με τους οκτώ περίπου χιλιάδες άνδρες τους κατέφυγαν αμέσως, συνταγμένοι όπως ήταν, στα βουνά και έφθασαν στην Τρίπολη της Φοινίκης. [2.13.3]. Εκεί βρήκαν τραβηγμένα έξω στη στεριά τα πλοία που τους είχαν προηγουμένως μεταφέρει από τη Λέσβο· από αυτά έριξαν στη θάλασσα όσα νόμισαν ότι τους ήταν αρκετά για να διαφύγουν και, αφού έκαψαν τα υπόλοιπα εκεί στον ναύσταθμο, για να μην μπορούν οι Μακεδόνες να τους καταδιώξουν γρήγορα, κατέφυγαν στην Κύπρο και από εκεί στην Αίγυπτο, όπου λίγο αργότερα οι ντόπιοι σκότωσαν τον Αμύντα, επειδή ανακατευόταν στα εσωτερικά τους ζητήματα».

agrinionews.gr