Κωνσταντίνος Βλαχόπουλος
Ο Κωνσταντίνος Βλαχόπουλος (1789 – 1868) ήταν Φιλικός, αρματολός και οπλαρχηγός της επανάστασης του 1821. Μετά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους απετέλεσε τον πρώτο Έλληνα αρχηγό της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής.
Γεννήθηκε το 1789 και ήταν γόνος μεγάλης οικογένειας αρματολών της Δυτικής Ελλάδας. Κατά την προεπαναστατική περίοδο, διετέλεσε μαζί με τον αδελφό του Αλεξάκη, αρματολός. Αργότερα, λόγω των διώξεων από τον Αλή πασά, αναγκάστηκε να καταφύγει από κοινού με τον αδελφό του στην Κέρκυρα. Εκεί, τα δύο αδέλφια κατετάγησαν ως βαθμοφόροι στα ελληνικά τάγματα του βρετανικού στρατού. Το 1819 μυήθηκε, μαζί με τους αδελφούς του Αλέξιο και Δημήτριο, στη Φιλική Εταιρεία.
Όταν ξέσπασε η επανάσταση, συμμετείχε στα τέλη Μαΐου του 1821 στη μάχη του Βραχωρίου ενώ λίγο αργότερα, έλαβε μέρος και στην καταδίωξη του Αλβανού οπλαρχηγού, Νούρκα Σερβάνη. Έπειτα, συνέβαλε στην απελευθέρωση του Ζαπαντίου. Το επόμενο έτος, αναγνωρίστηκε στρατιωτικός αρχηγός των επαρχιών Βλοχού και Αγρινίου και πολέμησε υπό τις διαταγές του Μάρκου Μπότσαρηκαι διακρίθηκε στη μάχη του Καρπενησίου. Τον Δεκέμβριο του 1823 προβιβάστηκε σε χιλίαρχο.
Πολέμησε στην δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου προασπίζοντας τον «προμαχώνα του Φραγκλίνου». Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας προήχθη σε στρατηγό. Επέζησε της εξόδου και κατέφυγε στην Αττική όπου συμπολέμησε με τον Καραϊσκάκη.Το 1827 έλαβε μέρος στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας και την περίοδο 1827 – 1829 εντάχθηκε στη δύναμη του Ριχάρδου Τσωρτς σε εκκαθαρίσεις της Αττικής από τους Τούρκους. Μετά την απελευθέρωση, το 1833, διορίστηκε στη νεοσύστατη τότε Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή ενώ στις 14 Σεπτεμβρίου του 1841, τοποθετήθηκε από την κυβέρνηση στην ηγεσία του σώματος, αποτελώντας τον πρώτο Έλληνα που καταλάμβανε αυτή τη θέση. Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1843, αντικαταστάθηκε από τον Σπυρομήλιο.
Αποστρατεύτηκε με το βαθμό του συνταγματάρχη χωροφυλακής και απεβίωσε το 1868 στην Αθήνα.
Δημήτριος Μακρής
Γεννήθηκε το 1772 στη Γαβαλού της σημερινής περιφερειακής ενότητας Αιτωλοακαρνανίας. Πατέρας του ήταν ο Ευάγγελος Μακρής που είχε πάρει μέρος στην Ελληνική εξέγερση το 1770.
Ήταν αρχικά κλέφτης στο σώμα του καπετάνιου Γιώργου Σφαλτού και ανέλαβε μετά τον θάνατό του της αρχηγία του σώματος. Διορίστηκε αρματολός του Ζυγού και δεν συνεργάστηκε ποτέ με τον Αλή Πασά, τον οποίο πάντα εχθρευόταν. Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία λίγο πριν την Ελληνική Επανάσταση και έδωσε το έναυσμα στην δυτική Ελλάδα στις 5 Μαΐου 1821. Πρωταγωνίστησε στην πολιορκία του Μεσολογγίου, όπου στην έξοδο οδήγησε την αριστερή πτέρυγα της φρουράς. Διακρίθηκε επίσης σε μάχες στο Αγρίνιο και Αιτωλικό. Ακολούθησε αργότερα τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Το 1823 πήρε δίπλωμα στρατηγού.
Έγινε πληρεξούσιος Ζυγού στην Συνέλευση του 1831. Προτίμησε αργότερα να παραμείνει έξω από τα πολιτικά και τις στρατιωτικές διακρίσεις. Απεβίωσε το 1841 στην ιδιαίτερη πατρίδα του .
Ιωάννης Τρικούπης
Ο Ιωάννης Τρικούπης γεννήθηκε το 1750 στο Μεσολόγγι και ήταν ο πρωτότοκος γιος του ναυτικού και προεστού Ματθαίου Τρικούπη.] Παρακολούθησε τα πρώτα εγκύκλια μαθήματα στη γενέτειρά του, δίπλα στον ονομαστό λόγιο Παναγιώτη Παλαμά και αργότερα πραγματοποίησε φιλοσοφικές σπουδές στην Ιθάκη, όπου διδάχτηκε και την ιταλική. Έπειτα εγκαταστάθηκε στην Πάτραπρος ανεύρεση εργασίας. Εκεί γνωρίσθηκε με τον τότε επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γαβριήλ και το 1771 ανέλαβε γραμματέας του. Το 1780, όταν ο Γαβριήλ εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης τον ακολούθησε στην Κωνσταντινούπολη.Στο Μεσολόγγι επέστρεψε το 1785 έπειτα από κλήση του πατέρα του που ήταν προεστός της πόλης.[ Παντρεύτηκε την Αλεξάνδρα Παλαμά, με την οποία απέκτησε επτά γιους ( τους Σπυρίδωνα, Αναστάσιο, Κωνσταντίνο, Νικόλαο, Μάνθο, Απόστολο και Θεμιστοκλή ) και δύο κόρες ( τις Ειρήνη και Μαρία ).[3] Μετά το θάνατο του πατέρα του, εκλέχτηκε και ο ίδιος προεστός του Μεσολογγίου, θέση που κράτησε για μια οκταετία, πετυχαίνοντας μεταξύ άλλων να αποκτήσει την εύνοια του Αλή πασά
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία από τον Πορφύριο Άρτης, και αργότερα, όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821, εξ αυτού εκλέχθηκε πρόεδρος των δημογερόντων στο Μεσολόγγι. Αργότερα, εκλέχθηκε από τους συμπολίτες του πρώτα πρόεδρος των δημογερόντων και έπειτα των εφόρων του Μεσολογγίου.
Κατά την πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου το 1822, συνεισέφερε στην άμυνα της πόλης και στις 9 Νοεμβρίου 1822, με τη σύσταση της Γερουσία της Δυτικής Ελλάδας εκλέχθηκε γερουσιαστής και αργότερα μέλος του συμβουλίου της γενικής διεύθυνσής της και της τριμελούς επιτροπής που αναπλήρωνε τον πρόεδρο Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο κατά την απουσία του.
Πέθανε στις 30 Ιουλίου του 1824 στο Μεσολόγγι. Σύμφωνα με την αναγγελία του θανάτου του στα «Ελληνικά Χρονικά» του Μάγερ, απεβίωσε εξαιτίας τηκτικής θέρμης.
Σημείωση: Εκτός από τους προαναφερθέντες πιο γνωστούς τρεις Αιτωλοακαρνάνες Φιλικούς ο Κ.Σ.Κώνστας σε άρθρο του στην εφημερίδα Εποχή διασώζει και άλλα ονόματα όπως:
Α. Σύμφωνα με γραμματέα του Υψηλάντη ’Ιωάννη Φιλήμονα:
Καλλουτουρος Παναγιώτης-. Ναύπακτος. Δίδασκαλος.
Καρπούνης Νικ. Κ. Μεσολόγγιον. «Εμπορος.
Κωστόπουλος Παναγιώτης. Ξηρόμερο. «Εμπορος.
Μπαρλάς Βασίλειος. ’Ακαρνανία.
Στάϊκας Παναγιώτης, Μεσολόγγιον. «Εμπορος,
Β.Σύμφωνα με Κανδηλώρο:
Ό εκ Μεσολογγίου Κάρπος.
‘Ο I. Ράγκος
‘Ο Ίωάννης Τρικούπης πατήρ του ιστορικού, εκ Μεσολογγίου.
Ο Πάνος Γαλάνης ή Μεγαπάνος, διάδοχος του Μήτσου Μαυρομμάτη.
Γ. Σύμφωνα με Μέξα:
Γεώργιος Διβερόπουλος – ’Από την Κοζίτζαν τού Ναυπάκτου. Έμπορος εις Αίγιναν. Χρόνων 46. Διά του ’Αθανασίου Μαρζέλου. Γρόσια 150. 2 Νοεμβρίου 1819, Μέγαρα. Τω Βασιλείω Γεωργίω, εις Κωνσταντινούπολη.
438. Επαμεινώνδας Μαυρομμάτης. – ’Ιατρός. Χρόνων 28. Διά του Κωνσταντίνου Πεντεδέκα. Γρόσια 300. 14 Δεκεμβρίου 1819, Βουκουρέστιον.
Διαβάστε περισσότερα:
http://www.epoxi.gr/scriptum92.htm
Πηγή: wikipedia
agrinionews.gr
