Του Λίνου Υφαντή,

Στην ελληνική γλώσσα, αρχαία και νέα, υπάρχουν λέξεις που οι ρίζες τους χάνονται στα βάθη των αιώνων και προέρχονται από την προελληνική. Πριν την κάθοδο των Δωριέων άλλωστε ο ελλαδικός χώρος κατοικούνταν από πρωτοελληνικά φύλα όπως οι Πελασγοί.  Η ομιλία των πρωτοελληνικών γλωσσών διαμορφώνεται  περί το 2200 π.Χ. όταν ολοκληρώθηκε η φάση ανάμιξης πρωτοελληνικών φύλων.

Από τα βάθη των αιώνων σώζονται κάποιες λέξεις ακόμα και σήμερα. Σύμφωνα με τον Walter Burkert στο βιβλίο του  “Greek religion” (Verlag,1977 Γερμανική έκδοση, Blackwell & HUP 1985 Αγγλική έκδοση): Μερικές από τις καταλήξεις τους  είναι -νθος, -σσ0ς. Τα τοπωνύμια με -σσ- περιέχουν το Ανατολιακό επίθημα -ss- με το οποίο σχηματίζονται παράγωγες λέξεις και επίθετα.  Αντίθετα το επίθημα -νθ- σχετίζεται με το ανατολιακό τοπωνύμιο -nda (το οποίο μάλλον ανάγεται στο ΙΕ *-nt-). Το ελληνικό -νθ- (-nth-) προφανώς προέκυψε από τον τρόπο με τον οποίο ηχούσε το πρωτο-ανατολιακό *-nt- στα αφτιά των (πρωτο-)Ελλήνων.

Ποια προελληνικά τοπωνύμια υπάρχουν στην Αιτωλοακαρνανία

Πράγματι λοιπόν διαπιστώνεται ότι στην Αιτωλοακαρνανία εμπίπτουν τα τοπωνύμια όπως το όρος Αράκυνθος στη Μακρυνεία. Ακολουθεί  το όρος Ταφιασσός πριν το Αντίρριο, το οποίο ονομάζεται αλλιώς  Κλόκοβα ή Παλιοβούνα. Επίσης συγκαταλέγεται και η αρχαία πολή Κορόντα στο Ξηρόμερο, η οποία σχετίζεται με το -nda. Αυτές δεν είναι δικές μας εικασίες αλλά και της” της Margalit Finkelberg στο βιβλίο  “Greeks and Pre-Greeks (CUP,2005). Στα προελληνικά ονόματα συγκαταλέγεται και το μυθικό όνομα Μάρπησσα, κόρης του ποτάμιου Θεού Εύηνου, όπως μπορείτε να δείτε και στο χάρτη. Οι ρίζες λοιπόν των τοπωνυμίων χάνονται στην 3η χιλιετηρίδα προ Χριστού πριν την αυγή της ιστορίας.

Στον ίδιο τον χάρτη θα παρατηρήσετε και την πυκνότητα των προελληνικών τοπωνυμίων, η οποία  είναι μεγάλη στην Κρήτη και την Πελοπόνησσο. .Υπάρχει όμως και στην Αιτωλοακαρνανία. Τυχαίο;

Υ.Γ. Έτσι και η Αιτωλία χάνεται στα βάθη των αιώνων με αναφορές στα προελληνικά φύλα.

agrinionews.gr