Μέσω του προγράμματος, παιδιά Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου της Αιτωλοακαρνανίας προσπαθούν να ρίξουν φως σε οικονομικές δραστηριότητες του παρελθόντος, σε επαγγέλματα που τείνουν να εξαφανιστούν
Η κατασκευή μιας παραδοσιακής γαϊτας και η παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ δεν είναι κάτι συνηθισμένο για ένα δημόσιο σχολείο της επαρχίας. Κι όμως ένα ιδιαίτερο εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τίτλο «Οι ρίζες ανοίγουν δρόμους-Roots are Routes» προσφέρει σε μαθητές μια διαφορετική εμπειρία πέρα από την διδασκαλία που παρέχεται στην τάξη. Μέσω του προγράμματος, παιδιά Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου της Αιτωλοακαρνανίας προσπαθούν να ρίξουν φως σε οικονομικές δραστηριότητες του παρελθόντος, σε επαγγέλματα που τείνουν να εξαφανιστούν, να έρθουν σε επαφή με τους λιγοστούς εκπροσώπους τους- καραβομαραγκούς, χαράκτες, παραδοσιακές υφάντρες, ψαράδες- και μέσω αυτής της δραστηριότητας να κάνουν ένα βήμα προς τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό. Γιατί οι ρίζες μας μπορούν να ανοίξουν νέους δρόμους για το μέλλον…
Όπως εξηγεί ο Νίκος Σταμάτης, διευθυντής του Γενικού Λυκείου Ευηνοχωρίου και υπεύθυνος του προγράμματος «Οι ρίζες ανοίγουν δρόμους», «μέσα στην σύγχρονη ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα όπως αυτή αποτυπώνεται στο δημόσιο σχολείο, της εντατικοποίησης των προγραμμάτων σπουδών, του εξουθενωτικού καθημερινού προγράμματος των μαθημάτων και του αγώνα δρόμου για την επιτυχία στις πανελλαδικές εξετάσεις, η υλοποίηση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων αποτελεί μια πραγματική όαση γνώσης, δημιουργικής μάθησης και αυτενέργειας για τους μαθητές καθώς και ανάπτυξης διδακτικών μεθόδων πέρα από τις καθιερωμένες και υπέρβασης του περιορισμένου ορίζοντα του σχολείου για τους καθηγητές.
Τη φετινή χρονιά 2017-18 το Λύκειο Ευηνοχωρίου υλοποιεί το πρόγραμμα «Οι ρίζες ανοίγουν δρόμους-Roots are Routes» που αποτελεί μέρος του προγράμματος START – Create Cultural Change, του Ιδρύματος Robert Bosch σε συνεργασία με το Goethe-Institut Thessaloniki και τη μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα Ομοσπονδιακή Ένωση Κοινωνικοπολιτιστικών Κέντρων και υποστηρίζεται από το Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση και το Ίδρυμα Μποδοσάκη. Σε τοπικό επίπεδο οι συνεργάτες αυτής της προσπάθειας … πολλοί: το Γενικό Λύκειο Ευηνοχωρίου, το Γυμνάσιο Αιτωλικού, το 2ο Δημοτικό Σχολείο Μεσολογγίου, το Κέντρο Λόγου και Τέχνης – Ιστορικό Μουσείο Διέξοδος, το Κέντρο & Μουσείο Χαρακτικών Τεχνών Βάσω Κατράκη, το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου, ο εναπομείνας καραβομαραγκός της περιοχής Αντρέας Βίλλιος, ο χαράκτης Μιχάλης Κότσαρης, ο εικαστικός Βαγγέλης Ρόμπολας, ψαράδες της περιοχής και κυρίες από το Αιτωλικό που γνωρίζουν την τέχνη του αργαλειού. Υπεύθυνη και ψυχή του προγράμματος είναι η Όλγα Δασκαλή, δικηγόρος με εμπειρία στη διαχείριση ευρωπαϊκών προγραμμάτων και υπότροφος του ιδρύματος Robert Bosch Stiftung.
Η ομάδα των μαθητών του Λυκείου Ευηνοχωρίου, στα πλαίσια του παραπάνω προγράμματος, με την καθοδήγηση του καραβομαραγκού Αντρέα Βίλλιου κατασκευάζει μία παραδοσιακή γαΐτα. Συνεργάτες, ο εικαστικός Βαγγέλης Ρόμπολας, ο φιλόλογος Γρηγόρης Δουλιώτης και ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος που επιβλέπει την καταγραφή της ναυπήγησης με την κάμερα και την φωτογραφική του μηχανή. Παράλληλα οι μαθητές κινηματογραφούν την όλη διαδικασία για να δημιουργήσουν ένα ντοκιμαντέρ για την τέχνη της ναυπηγικής στην περιοχή του Μεσολογγίου. Για τις ανάγκες της κατασκευής, μια αποθήκη μέσα στο χώρο του σχολείου «μεταμορφώθηκε» από τα παιδιά σε ένα μικρό εργαστήρι ναυπηγικής.
Η κατασκευή μιας γαΐτας και η παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ δεν είναι συνηθισμένα γεγονότα σε ένα δημόσιο περιφερειακό σχολείο. Οι μαθητές του Γενικού Λυκείου Ευηνοχωρίου προέρχονται από απομακρυσμένα χωριά, χωρίς τις παραστάσεις, τις ευκαιρίες και τις εμπειρίες που έχουν τα παιδιά που διαμένουν στα αστικά κέντρα. Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η εκπόνηση του προγράμματος έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον και αμείωτη όρεξη και διάθεση για δουλειά. Με υποδειγματική συνέπεια, εκπαιδεύονται από ειδικούς σε θέματα κινηματογράφησης και παραγωγής ντοκιμαντέρ. Παράλληλα, βοηθούν στην κατασκευή της γαΐτας μαθαίνοντας από τον έμπειρο καραβομαραγκό την ξεχασμένη τέχνη της ναυπηγικής αυτής της ιδιαίτερης κατηγορίας σκαφών, όπως είναι οι γαΐτες. Κόβουν ξύλα, καρφώνουν, κολλάνε, βιδώνουν, καταγράφουν με την κάμερα, παίρνουν συνεντεύξεις και κυρίως ρωτούν, μαθαίνουν, διδάσκονται, αποκτούν εμπειρίες και δεξιότητες. Και οι εκπαιδευτικοί που συντονίζουμε την πραγμάτωση του προγράμματος ζούμε μαζί τους ένα δημιουργικό «διάλειμμα» από τη ρουτίνα και την πίεση της καθημερινότητας των μαθημάτων…»
Κατερίνα Ροββά–www.in.gr
