- ΑΠ' ΟΛΑ (αρνητικά) έχουμε στη σημερινή κοινωνία: Δολοφονίες, γυναικοκτονίες - συζυγοκτονίες, βανδαλισμούς κάθε μορφής σε σχολεία και πανεπιστήμια, ξυλοδαρμούς και οτιδήποτε άλλο που να φανερώνει το πόσο μεγάλη σήψη υπάρχει στην κοινωνία μας. Στα σχολεία μας - για ν' αναφερθώ κυρίως στα σημερινά παιδιά - γυμνάσια και λύκεια, δημιουργούνται Ομάδες, από κάποιους που θεωρούν τον εαυτό τους ισχυρό, στις οποίες προσχωρούν εύκολα άλλα παιδιά - μαθητές που έχουν ανάγκη προστασίας, αφού από μόνα τους κινδυνεύουν από μπούλινγκ, ξυλοδαρμούς κ.ο.κ... Οι αδύναμοι δηλαδή - που είναι οι πιο πολλοί - βρίσκουν "στέγη" σ' αυτές τις Ομάδες, τις οποίες εμείς οι μεγάλοι τις βαπτίσαμε ως "συμμορίες ανηλίκων". Και ας είναι παιδιά μας ή εγγόνια μας κι ας είναι μαθητές μας, αν είμαστε εκπαιδευτικοί. Για όλα φταίνε αυτά, τα παιδιά δηλαδή. Τα "ρεμάλια" και οι "αλήτες"! Εμείς, σε τίποτε...
- ΚΑΙ αναρωτιόμαστε κι από πάνω, εμείς οι ενήλικοι, γιατί αυτή η εκτίναξη της παραβατικότητας σήμερα από νέους και μάλιστα σε μικρές ηλικίες. Δε θέλουμε να παραδεχτούμε μάλλον πως αυτά τα "ρεμάλια" είναι ο καθρέφτης της δικής μας ανατροφής (ως γονείς) και διαπαιδαγώγησης (ως εκπαιδευτικοί). Σε διαλυμένες σήμερα οικογένειες που οι γονείς "σκοτώνονται" μπροστά στα μάτια των παιδιών τους και στη δημόσια εκπαίδευση όπου υπάρχει έλλειψη στοργής κι έλλειψη επιτήρησης εντός του σχολικού χώρου, όπου υπάρχουν εκπαιδευτικοί (άσχετα πόσοι) που κάνουν μπούλινγκ οι ίδιοι σε μαθητές τους, πώς θα μπορέσουν ν' αναπτυχθούν υγιείς προσωπικότητες μαθητών και μαθητριών;
Επομένως, αντί να τά βάζουμε και κατηγορούμε τα παιδιά μας, ας κοιταχτούμε εμείς οι μεγάλοι (γονείς, εκπαιδευτικοί, κοινωνικό σύνολο) στον καθρέφτη.
πηγή φωτο: notia.gr
