Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
(ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 93)
Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΣΜΑΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Πρός
τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί, Χριστός Ἀνέστη!
Ἡ ἀγάπη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μᾶς χάρισε καί μᾶς χαρίζει πολλά δῶρα, ὑλικά καί πνευματικά. Τό σπουδαιότερο δῶρο ὅμως πού μᾶς προσφέρει, εἶναι τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί ἡ δυνατότητα νά τό ζοῦμε μέσα στόν ὀρθόδοξο Ἱερό Ναό, διά τοῦ ἐκκλησιασμοῦ μας.
Ὅμως, ἄν καί εἶναι τόσο μεγάλο, ἱερό, οὐράνιο, ἁγιαστικό τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί ὁ τακτικός ἐκκλησιασμός, τόσο ἀναγκαῖος γιά τή σωτηρία μας, ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί δέν τό πιστεύουμε, δέν τό ἀγαποῦμε, δέν τό θέλουμε νά τό ζήσουμε, δέν ἐκκλησιαζόμαστε τακτικά καί ὅπως θέλει ὁ προσωπικός μας ἁγιασμός. Ἄδειασαν οἱ Ἱεροί Ναοί. Γέμισαν τά καταγώγια. Αὐξήθηκαν ἀνησυχητικά τά παντοειδῆ ἐγκλήματα. Κατάμεστες εἶναι οἱ φυλακές.
Μέ αὐτή τήν ἐγκύκλιο ἀπευθύνω πατρική κραυγή ἀγάπης καί πόνου σέ ὅλους τούς ἀδελφούς χριστιανούς, ἄνδρες καί γυναῖκες, νέους, νέες καί παιδιά καί παρακαλῶ μέ ὅλη μου τή δύναμι, ὅλοι μας νά ἀναθεωρήσουμε τήν συμπεριφορά μας καί τήν τακτική μας καί νά θελήσουμε, τό ὑπογραμμίζω, τουλάχιστον κάθε Κυριακή νά ἐκκλησιαζώμαστε.
Ἄς τό γνωρίζουμε ὅλοι μας ὅτι ἐάν δέν ἐκκλησιαζώμαστε τακτικά, δέν θά μπορέσουμε νά ἐπιτύχουμε τήν σωτηρία μας (80ός Κανών Πενθέκτης Συνόδου).
Ἄς ἀναλογιστοῦμε, ἀγαπητοί, τίς ἀνυπολόγιστες δωρέες τοῦ Θεοῦ μας. Τίς φυσικές καί ὑλικές, δωρέες πού ἀπολαμβάνουμε τόσο πλουσιοπάροχα. Ἀλλά καί τίς πνευματικές.
Τόσο ἀσεβεῖς καί ἀνυπάκουοι γίναμε καί ὅμως ὁ Στοργικός Πατέρας, μᾶς ἐλέησε καί μᾶς ἐλεεῖ. Γιά παράδειγμα βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους. Μᾶς προσφέρει τόν ἥλιο, τόν ἀέρα, τό νερό, ἀλλά καί μᾶς ἐξηγόρασε ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου διά τῆς σταυρικῆς Του θυσίας, μᾶς ἀποκατέστησε στήν προτέρα μας θέσι, μᾶς ἀνύψωσε στούς οὐρανούς, μᾶς ἄνοιξε τόν γλυκύ παράδεισο.
Γιά ὅλα αὐτά καί τόσα ἄλλα, δέν πρέπει νά εὐχαριστοῦμε ὁλόψυχα τόν εὐεργέτη οὐράνιο Πατέρα;
Βέβαια, ἡ εὐχαριστία αὐτή γίνεται παντοῦ. Ἡ πλέον ὅμως κατάλληλη ἡμέρα καί ὥρα γιά τήν ὁλοκληρωμένη εὐχαριστία καί τή λατρεία τοῦ Θεοῦ μας εἶναι ἡ Κυριακή, ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, καί ἡ ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας. Ἐκεῖ στή Θεία Λειτουργία προσφέρεται ἡ ἀναίμακτος εὐχαριστιακή θυσία τοῦ Κυρίου μας, ἡ ὁποία εἶναι ἀκριβής συνέχεια τῆς Σταυρικῆς Θυσίας τοῦ Γολγοθᾶ.
Κατά τή Θεία Λειτουργία οἱ κατανυκτικοί ὕμνοι, μέ τό ὑπέροχο, συγκινητικό, θεολογικό καί διδακτικό περιεχόμενό τους, μᾶς κατανύσσουν καί μᾶς μεταρσιώνουν. Μέσα στή Θεία Λειτουργία προσφέρονται τά ἱερά ἁγιογραφικά ἀναγνώσματα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων, τά ὁποῖα μᾶς φωτίζουν, μᾶς διδάσκουν, μᾶς οἰκοδομοῦν, μᾶς ἀνακαινίζουν. Προσφέρεται καί τό ἐποικοδομητικό θεῖο κήρυγμα, τό ὁποῖο ὁδηγεῖ στή συναίσθησι, στήν ἐπίγνωσι, στήν μετάνοια, στή νέα καί ἀναγεννημένη πνευματική ζωή.
Ὅλη ἡ κατανυκτική καί ἁγία ἀτμόσφαιρα τῆς Θείας Λειτουργίας, μᾶς βοηθάει νά φέρουμε τόν ἑαυτό μας μέσα στό φῶς τῆς θείας χάριτος, νά ταπεινωθοῦμε, νά ἀνακαλύψουμε καί νά μεταμορφώσουμε τά πάθη μας, νά ἀγαπήσουμε περισσότερο τόν Κύριο, ἀλλά καί τούς συνανθρώπους μας. Ἡ Θεία Λειτουργία μᾶς βοηθάει νά ἀντικαταστήσουμε τόν φθόνο μέ τήν ἀγάπη, τήν ἐκδίκησι μέ τή συγχώρησι, τόν ἐγωισμό καί τήν ὑπερηφάνια μέ τήν ταπείνωσι, τήν πλεονεξία μέ τήν ἐλεημοσύνη, τήν ἀμφιβολία μέ τήν πίστι, τήν ἀπογοήτευσι μέ τό θάρρος, τόν παλαιό ἄνθρωπο μέ τόν νέο, τόν ἐν Χριστῷ ἀνακαινούμενον.
Μέ αὐτό τόν τρόπο φέρουμε μέσα μας καί ἑδραιώνουμε τά πνευματικά δῶρα, τήν εἰρήνη, τήν γαλήνη, τήν ἀληθινή χαρά, τά ὁποῖα στήν ἐποχή τῆς συγχύσεως πού ζοῦμε, τά ψάχνει καί δέν τά βρίσκει ὁ ἄνθρωπος στήν κοσμική ζωή. Ἀκόμη, μέσα στήν οὐράνια ἀτμόσφαιρα τῆς Θείας Λειτουργίας μιλᾶμε μέ τήν καρδιά μας στόν Κύριο, ἀκουμπᾶμε στήν παντοδυναμία Του, παίρνουμε λύσεις γιά τά προβλήματά μας.
Ἰδιαιτέρως, ὅμως, ζοῦμε τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, συμμετέχουμε στήν οὐράνια Τράπεζα, δεχόμαστε Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον, δεχόμαστε τόν ἀρραβῶνα τῆς οὐρανίου Βασιλείας.
Ὅλα αὐτά τά πνευματικά καί ἁγιαστικά δῶρα, κυρίως δέ αὐτό τό Πανάγιο Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου μας, τά λαμβάνουμε στή Θεία Λειτουργία μέ τόν ἐκκλησιασμό μας. Ὅταν δέν ἐκκλησιαζώμαστε τί λαμβάνουμε; Φυσικά, ὅλα ἐκεῖνα τά ἀρνητικά καί φθοροποιά, τά ὁποῖα βασανίζουν καί καταστρέφουν τόν χωρίς Θεό κόσμο σήμερα: ἄγχος, φόβος, ἀπελπισία, ἀβεβαιότητα, ταραγμένη ζωή, ἀγριότητα, φιλονικίες καί ἐχθρότητα, ἔξαρσι τῆς ἐνστικτώδους ζωῆς καί φοβερῶν παθῶν.
Ἐλᾶτε, ἐλᾶτε, ἀγαπητοί, νά ἐπανέλθουμε στόν Ἱερό Ναό μας, στή Θεία Λειτουργία, στή συχνή συμμετοχή στά Ἄχραντα Μυστήρια.
Τί μᾶς ἐμποδίζει; Ἡ ἐργασία, τό ἐμπόριο, τά παζάρια τῆς Κυριακῆς; Τά ταξίδια, οἱ ἐκδρομές, ἡ κόπωσι, ἡ ὀκνηρία καί ὁ ὕπνος; Μᾶς ἐμποδίζουν τό κυνήγι, τό ψάρεμα, οἱ ἀθλητικές ἐκδηλώσεις, τό γυμναστήριο, τό ποδόσφαιρο; Ἤ μήπως μᾶς ἐμποδίζουν ἡ ἑτοιμασία τοῦ φαγητοῦ, τό σιγύρισμα τοῦ σπιτιοῦ, οἱ φιλοξενούμενοι; Ἀκόμη μήπως γίνονται ἐμπόδια γιά τόν ἐκκλησιασμό μας οἱ νυκτερινές διασκεδάσεις ἤ οἱ ἀγροτικές καί κτηνοτροφικές ἐργασίες;
Ὅλα αὐτά εἶναι πρόσκαιρα, ἐφήμερα. Δέν ἐγγίζουν, δέν φωτίζουν τόν ἔσω, τόν ψυχικό κόσμο μας, δέν μποροῦν νά μᾶς ἀναπαύσουν, νά μᾶς προσφέρουν σωτηρία.
Γι’ αὐτό παρακαλῶ καί ἱκετεύω: Σήμερα νά πάρουμε ὅλοι μας τήν ἀμετάκλητη ἀπόφασι. Κάθε Κυριακή στόν Ἱερό Ναό μας, στή Θεία Λειτουργία. Ὅλη ἡ οἰκογένεια. Γονεῖς καί παιδιά. Ὅλοι μας νά εἰσέλθουμε στή χάρι καί τή σκέπη τοῦ οὐρανίου Πατέρα. Νά μιλᾶμε μέ τήν Παναγία μας καί τούς Ἁγίους μας.
Καί νά προσέξουμε, ἀγαπητοί! Νά μήν εἰσερχόμαστε στόν Ἱερό Ναό στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας. Νά ζοῦμε καί τόν Ὄρθρο, πού λάμπει μέ τό ἀναστάσιμο φῶς τίς Κυριακές ἤ πού εἶναι αἱματωμένος καί νωπός ἀπό τά αἵματα τῶν μαρτύρων καί τά δάκρυα τῶν ὁσίων, οἱ ὁποῖοι τιμοῦνται διά τῶν ὕμνων. Τουλάχιστον ὅταν λέγεται ἡ Δοξολογία καί πρίν ἀρχίσει τό μυστήριο τῆς Θείας Λειτουργίας, νά εἴμαστε στόν Ἱερό Ναό. Ὄχι ἀργότερα γιατί δέν θά μπορέσουμε νά ζήσουμε τή Θεία Λειτουργία ἤ νά κοινωνήσουμε.
Καί κάτι ἰδιαιτέρως ἀξιοπρόσεκτο: Νά βοηθήσουμε τά παιδιά μας, τά σπλάχνα μας, τούς νέους καί τίς νέες νά ἐκκλησιάζονται. Δώσαμε πολύ σκοτάδι στά παιδιά μας καί δέν μποροῦν νά δοῦν τό φῶς τό ἀληθινό τῆς Ἁγίας Τραπέζης. Βλέπουμε πού ὁδηγεῖται ἡ ἑλληνική νεότητα. Οἱ νέοι οἱ ὁποῖοι ἐκκλησιάζονται συνειδητά, ὁλοκληρώνονται, λάμπουν στή ζωή τους.
Κληρικοί, γονεῖς, ἐκπαιδευτικοί ἄς κάνουμε σταυροφορία γιά νά γνωρίσῃ καί νά ζήσῃ ἡ νεότητα τή Θεία Λειτουργία.
Ἀγαπητοί, τίς τελευταῖες ἡμέρες ἐπροτάθη ξανά, ἐπίσημα, ἀπό ἀνθρώ-πους ξένους ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί προερχομένους ἀπό τήν Ἑσπερία νά καταργηθῆ στήν Ἑλλάδα μας ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς καί νά ἀνοίγουν τά καταστήματα τήν Κυριακή.
Αὐτό σημαίνει Κυριακή χωρίς ἐκκλησιασμό, χωρίς λατρεία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ μας, ζωή χωρίς χάρι Θεοῦ καί ἁγιασμό.
Δόξα τῷ Θεῷ μέχρι τώρα καί ἡ Ἑλληνική Δικαιοσύνη κατοχύρωσε τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς, ἀλλά καί οἱ ἐμπορικοί σύλλογοι Μεσολογγίου καί Ἀγρινίου ἀρνήθηκαν νά ἀνοίγουν τά καταστήματα τήν Κυριακή. Συγχαίρω τούς ἐμπορικούς συλλόγους καί εὔχομαι κάθε εὐλογία γιά τούς προέδρους καί τά μέλη τους.
Γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ὁδηγήθηκε στό μαρτύριο κι ἔχυσε τό αἷμα του, γιατί ἤλεγχε τά παζάρια πού γίνοταν τήν Κυριακή. Ἔλεγε σχετικά: «Πρέπει καί ἡμεῖς νά ἐργαζώμεθα ἐξ ἡμέρας διά τά μάταια, γήινα καί ψεύτικα καί τήν Κυριακήν νά πηγαίνομεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί νά στοχαζώμεθα τάς ἁμαρτίας μας, τόν θάνατον, τήν κόλασιν, τόν παράδεισον, τήν ψυχήν μας, ὅπου εἶναι τιμιωτέρα ἀπό ὅλο τόν κόσμον. Νά μή ἐργαζώμεθα τήν Κυριακήν».
Ἀγαπητοί, ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, ἡ Πατρίδα μας, ἡ σωτηρία μας πολεμοῦνται. Ἄς σταθοῦμε ὄρθιοι. Μή ὑποχωρήσουμε. Οἱ Ἱεροί Ναοί μας κάθε Κυριακή μᾶς περιμένουν γιά νά στερεώσουμε μέσα μας τή συνειδητή λατρεία, τή μυστηριακή ζωή, τήν εἰρήνη καί τή χαρά, τόν πόθο τοῦ οὐρανοῦ γιά νά δώσουμε στά παιδιά μας προσωπικότητα καί πρόοδο.
Τό εὔχομαι ὁλόψυχα. Χριστός Ἀνέστη!
Μετά πατρικῶν εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ
