Οι του ΣτΕ αποφασίζουν για τα χωριά αγνοώντας την πραγματικότητα. Για το αλαλούμ που έχει προκύψει μετά την απόφαση του ΣτΕ με τα μικρά οικόπεδα στα χωριά, θέλουμε να πιστεύουμε ότι σύντομα θα πάψει και θα βρεθεί μια κάποια λύση.

Όμως πρέπει να παρατηρήσουμε ότι οι δικαστές του ΣτΕ μερικές φορές λαμβάνουν αποφάσεις, ωσάν να πρόκειται για εξωγήινους που προσγειώθηκαν χθες στην Ελλάδα.

Δεν μπορείς να λες το 2025 ότι η απόφαση που πήρε ο νομάρχης της δεκαετία του 1980 για την επέκταση των ορίων κάποιου οικισμού, μετά από 40 χρόνια εγώ τη βγάζω παράνομη.

Γιατί , έτσι βγάζεις και «αυθαίρετο» το σπίτι, που χτίστηκε στη συνέχεια με νόμιμη οικοδομική άδεια και έχει πληρώσει και πληρώνει μέχρι σήμερα ένα «σκασμό» φόρους (ΕΝΦΙΑ, ΤΑΠ κτλ).

Τα χωριά στην ύπαιθρο δεν έχουν ανάγκη από χωράφια, για να έρχεσαι με μια δικαστική απόφαση και να καθιστάς τα οικόπεδα χωράφια.

Τα χωριά έχουν ανάγκη από κόσμο. Και όταν βγάζεις μια απόφαση που απαγορεύει τη δόμηση στα μικρά οικόπεδα κάτω των δύο στρεμμάτων, είναι σαν να λες στο κόσμο «σας μιλάμε για αποκέντρωση, αλλά δεν το εννοούμε, το λέμε για να περάσει η ώρα»…

Το Υπουργείο και το ΣτΕ θα πρέπει να τραβήξουν μια γραμμή και να λάβουν μια απόφαση που να πατά στην πραγματικότητα, που καλώς ή κακώς διαμορφώθηκε τα τελευταία 40 με 50 χρόνια.

Πράγματι, αν υπήρξε «ξεχείλωμα» των ορίων των οικισμών, κάπου πρέπει να μπει ένα φρένο. Αλλά είναι άλλο αυτό και άλλο να ακυρώνεις μια πραγματικότητα δεκαετιών.

Γιατί, αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη, παρά μόνο στα χαρτιά μιας παράλογης δικαστικής απόφασης.

Εφημερίδα "Συνείδηση"

sinidisi.gr