|
Ο Ρένος- Νεκτάριος Παυλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα και τα πρώτα δέκα χρόνια της ζωής του έζησε σε επαρχιακές πόλεις, εξαιτίας των μεταθέσεων του πατέρα του ο οποίος ήταν Αξιωματικός του Στρατού. Κατόπιν, η οικογένειά του εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αγία Παρασκευή Αττικής, όπου μεγάλωσε και περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, στο 2ο Λύκειο Αγίας Παρασκευής.
Από μικρός πίστευε στο θείο, στο μη ορατό, αλλά και στο εναλλακτικό. Μετά το Λύκειο θεώρησε ότι καλό θα ήταν να γίνει ζωγράφος και προετοιμαζόταν σε ειδικό εργαστήριο για να δώσει εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών. Σύντομα τα σχέδιά του άλλαξαν εξ αφορμής της αγοράς ενός βιβλίου, από το οποίο προέκυψαν διάφοροι προβληματισμοί και πολλά υπαρξιακά θέματα και αποφάσισε να γίνει Θεολόγος. Σπούδασε στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών και κατόπιν κατατακτηρίων εξετάσεων, στο Θεολογικό Τμήμα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατόπιν πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ψυχολογία, στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Συμβουλευτική Παίδων και Ενηλίκων στο City University of London. Η δεύτερη μεταπτυχιακή του εργασία είχε το πρωτότυπο θέμα: Η ανθρώπινη αντίληψη ως τρόπος πρόληψης και αντιμετώπισης της πρώιμης κατάθλιψης, (The human perception as a way to prevent the early depresion).
Εργάσθηκε για εννέα χρόνια ως σύμβουλος ψυχικής υγείας, αλλά μη δυνάμενος να τηρήσει το προκαθορισμένο πλαίσιο και έμφορτος ποικίλων συναισθημάτων αποφάσισε να το αφήσει και να ασχοληθεί με κάτι δύσκολο, αλλά συνάμα εποικοδομητικό και ωφέλιμο, να κάνει οικογένεια! Έτσι, το έτος 2010 νυμφεύθηκε την Κατερίνα και από το 2012 έχουν μια υπέροχη θυγατέρα, την Υβόννη.
Στον ελεύθερο χρόνο του, γράφει ποιήματα, στίχους τραγουδιών, άρθρα, θέματα δρωμένων καθώς και διαλόγους θεατρικών έργων. Αγαπά τη μελέτη της μυθολογίας, της ιστορίας και της αστρονομίας. Αναπαύεται στους ήχους της κλασικής μουσικής, της ηλεκτρονικής μουσικής, της έντεχνης ελληνικής μουσικής και επιλεκτικά της ροκ. Σέβεται το διαφορετικό, αλλά αποδέχεται μόνο αυτό που τον αναπαύει ψυχικά. Μολονότι μεγάλωσε με το μονοτονικό, έμαθε το πολυτονικό, γιατί πιστεύει ότι με αυτό είναι διαφορετική η εκφορά του λόγου και το ηχόχρωμα στη φωνή. Δύο είναι τα μότο του στη ζωή, τα οποία ενθυμείται από τη σοφή γιαγιά του: «χρόνου φείδου» & «ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις».
Θεωρεί ότι οι μεγαλύτερες αρετές στον άνθρωπο είναι, η «διάκριση» και η «επιμονή» και πιστεύει στη Θεία Πρόνοια. Eργάζεται στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών από τον Ιανουάριο του 1996 και από το 2010 έως σήμερα είναι Γραμματέας στο ιδιαίτερο γραφείο του Αρχιεπισκόπου.
|
