γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος

- ΠΑΡΑΜΟΝΗ της 17ης Νοέμβρη σήμερα κι άρχισαν τα προεόρτια για το τι είχε γίνει το 1973, για το μεγαλειώδη Αγώνα που δώσανε οι φοιτητές, οι νέοι τότε, ολόκληρος λαός από κοντά, για την πτώση της 7χρονης Δικτατορίας. Το 1974, αμέσως μετά την πτώση της, εκείνο το Νοέμβρη, γιορτάστηκε, για πρώτη φορά, η Επέτειος του Πολυτεχνείου και κατέβηκαν στους δρόμους κοντά στο 1 εκατομμύριο πολίτες, κάθε ηλικίας! Κάποιος φίλος, θυμήθηκε κι έγραψε κάπου πως, τέτοια Μεγαλειώδη Συγκέντρωση, διαμαρτυρίας όμως, του ελληνικού λαού, υπήρξε - για δεύτερη φορά - το 1999, όταν επισκέφτηκε τη χώρα μας ο τότε Πλανητάρχης Κλίντον, αφού βομβάρδιζε από πριν τη γειτονική μας πρώην Γιουγκοσλαβία... Ναι, και πάλι τότε κατέβηκε στους δρόμους τόσος λαός για να διαμαρτυρηθεί για την επίσκεψη του "Μακελάρη" τότε Πλανητάρχη! Με πυγμή, με συνθήματα, με πανό, με αγανάκτηση...

- ΣΗΜΕΡΑ, επίσης κοντά στην 7ετία, βρισκόμαστε και πάλι κάτω από μια δεύτερη "Χούντα", ντόπιων και ξένων αφεντικών, την οποία δημιούργησαν κάποιοι απ' τους τότε αγωνιστές, αφού μπήκαν στην πολιτική και καταλήστεψαν τον ελληνικό λαό, οι ίδιοι και τα "πλοκάμια" τους που ήταν παντού, σε όλη την επικράτεια, σε όλα τα πόστα εξουσίας και πλούτισαν παράνομα απ' τα κλεμμένα δεκαετιών ολόκληρων και κυκλοφορούν ανάμεσά μας ελεύθεροι...

- Η ΔΙΑΦΟΡΑ του τότε και του τώρα, είναι η όρεξη για ξεσηκωμό. Λείπουν όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζονται για Αγώνα πραγματικό... Απαθείς πλέον και συμβιβασμένοι με την εξαθλίωσή μας, δεν αντιστεκόμαστε και - το χειρότερο - βρισκόμαστε μέσα στα πολιτικά "μαντριά" των κομμάτων και βριζόμαστε μεταξύ μας, για το ποιο κόμμα είναι καλύτερο και ποιος αρχηγός είναι ικανός για πρωθυπουργός! Για "διαχειριστής" είναι το σωστό, γιατί οι αποφάσεις παίρνονται αλλού, για εμάς και χωρίς εμάς...

- ΗΡΘΕ και χθες, για επίσκεψη στη χώρα μας, ο σημερινός Πλανητάρχης ("το μαύρο αγόρι" για πολλούς!), μπορεί να έρθει και ο νεοεκλεγείς κάποια στιγμή, ένας δισεκατομμυριούχος που αρέσκεται στο να κυβερνάει τον κόσμο! Κι εμείς, τι κάναμε χθες; "Πόλεμο του πληκτρολογίου" κάναμε, διαγωνιζόμενοι στο ποιος ή ποια θα βρει και θ' αναρτήσει την καλύτερη "ατάκα"! Σχολιάζαμε, γιατί το αν και γιατί, επιτρέπεται η κυκλοφορία απ' όπου θα περνούσε ο Πλανητάρχης, για την τεράστια αυτοκινητοπομπή και τα μέτρα ασφαλείας του, για το τι γραβάτα φορούσε, γιατί δε φορούσε ο "δικός" μας, γέμισε το f/b από φωτογραφίες για τη στάση, απέναντι στο "Μεγάλο", του δικού μας "μικρού", αν πάχυνε κι αν φορούσε το κατάλληλο κοστούμι και πάλι ο δικός μας "μικρός", ο δικός μας "κατσαπλιάς", γιατί μιλούσε στον ενικό (λάθος του αυτό) κ.ο.κ....

- ΔΕΝ είμαστε καθόλου καλά! Έχουμε διαταραχτεί ψυχικά, ομαδική ψυχοθεραπεία χρειαζόμαστε! Ο Φρόιντ, καλά ερμήνευσε μία τέτοια κατάσταση, το να ρίχνουμε τις ευθύνες σε άλλους, εκτός από εμάς ή και τους πραγματικούς ενόχους, επειδή δε μπορούμε, σε τρίτους πιο εύκολους στόχους, με το "Μηχανισμό της Μετάθεσης", όπως τον ονόμασε. Ε, αυτό κάναμε χθες εμείς, αυτό θα κάνουμε κι από δω και μπρος! Τη μία θα τα βάζουμε με τον εκάστοτε πρωθυπουργό, την άλλη με την Εκκλησία, την επόμενη με τους μετανάστες, τη μεθεπόμενη με του Υψηλούς Προσκεκλημένους και πάει λέγοντας... Αντί για Αγώνα δηλαδή, εμείς θα κάνουμε κουτσομπολιό απ' τα πληκτρολόγια! Έτσι για να δείχνουμε πως υπάρχουμε ακόμα... "Καλό κουράγιο"!