Ένα τραγούδι για τα Τέμπη.

Φόρος τιμής στους 57 συνανθρώπους που χάθηκαν στην πλειονότητά τους νέα παιδιά. 

Με το ηχόχρωμα και το δυναμισμό του εκφράζει, πιστεύουμε, τα συναισθήματα όλης της Ελληνικής κοινωνίας.

Είναι το ελάχιστο, κυριολεκτικά το ελάχιστο, που μπορούμε να κάνουμε.

Μισοδιαβασμένο βιβλίο.

Official Video

Τραγουδισμένο από τη Ρούλα Μανισάνου

μουσική -παραγωγή Θανάσης Ζλατάνος στίχοι Κώστας Πακετ Νανος

artwork alessandro de Martino

έπαιξαν οι/ Θανάσης Ζλατάνος – κιθάρες, συνθεσάιζερ /Θανάσης Μάλλιος μπάσο,

πλήκτρα /Jurij Zadnikar κρουστά.

Στίχοι:

πώς να ζεις; χωρίς ζωή;

σε ένα σπίτι στην σιωπή;-

πώς να ζεις;

με βουβή σιγή;

ένα ανοιγμένο βιβλίο-

μια σχολή- ένα πτυχίο-

μια ζωή στοιβαγμένη-

κάτω από ράγες στριμωγμένη

το πουθενά απαντά

πάρε όταν φτάσεις ζητά

και οι μέρες-περνούν βαριά-

σε μια κοιλάδα χωρίς παιδιά

σε νύχτες μ ατέλειωτο πόνο

δεν έχω πια οξυγόνο

εδώ-ο χρόνος σταματά-

χωρίς παιδιά-και σαματά

δεν υπάρχει στον κόσμο χαρά

οι γιορτές-δεν είναι γιορτές

τώρα ζεις μόνο με το χτες

η φωτιά στο βάθος ανάβει

μα την ψυχή πως να ζεστάνει;

το πουθενά απαντά

πάρε όταν φτάσεις ζητά

και οι μέρες περνούν βαριά-

σε μια κοιλάδα χωρίς παιδιά

σε νύχτες μ ατέλειωτο πόνο

δεν έχω πια οξυγόνο

ένα ανοιγμένο βιβλίο

μισοδιαβασμένο στο γραφείο.