Από τα παράκτια τοπία του Κορινθιακού κόλπου ανηφορίζουμε τις στράτες των βουνών και μέσα σε λίγα χιλιόμετρα οι εποχές εναλλάσσονται, αποτυπώνοντας στο τραχύ ανάγλυφο της περιοχής, όλη την άγρια ομορφιά της τοπιογραφίας της ορεινής Ρούμελης.

Ψηλά στους προμαχώνες του κάστρου που δεσπόζει σιωπηλό πάνω από την πρόσχαρη πολίχνη της Ναυπάκτου, η θέα ξανοίγεται διάπλατη. Χαμηλά οι στέγες της ρουμελιώτικης πολιτείας θαρρείς και γλιστρούν γύρω γύρω από την ακροθαλασσιά και το μεσαιωνικό λιμάνι. Η κλειστή θάλασσα του Κορινθιακού κόλπου από εδώ επάνω φαντάζει σαν μια θεόρατη λίμνη. Στα δυτικά, η μεγάλη γέφυρα του Ρίου – Αντίρριου εδώ και λίγα χρόνια προσθέτει τη δικιά της πινελιά στη τοπιογραφία.
Αντίκρυ, σε απόσταση αναπνοής τα μοραΐτικα παράλια με τις θαλασσινές τους πολιτείες ξεχωρίζουν στο φως του δυνατού φθινοπωρινού ήλιου. Πιο πίσω σαν απροσπέλαστο τείχος τα βουνά της Β. Πελοποννήσου, το Παναχαϊκό, ο Κλωκός, ο Χελμός, η Ζήρια φράζουν τον προς νότο ορίζοντα. Είναι σχεδόν αδύνατον να το φανταστείς αν δεν το δεις, πώς δηλαδή μέσα στην ίδια ημέρα μπορεί να ζήσεις μια άλλη πραγματικότητα, να βρεθείς σε μιαν άλλη… διάσταση!

Από ήπια παραθαλάσσια τοπία που ακόμη και μέσα στο φθινόπωρο αντανακλούν καλοκαιρινές εικόνες μπορείς να βρεθείς, μετά από λίγα χιλιόμετρα, σε ανεμοδαρμένες ράχες, κοιτώντας τα βιαστικά σύννεφα να τρέχουν στις χαράδρες και ανασαίνοντας τις πρώτες παγωμένες πνοές του χειμώνα.

Πριν από λίγα χρόνια οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι που οδηγούσαν από τη Ναύπακτο προς τα χωριά της Ορεινής Ναυπακτίας έφταναν μέχρι την Ανω Χώρα. Από εκεί και πάνω έπρεπε να διαθέτεις γνώση επί του πεδίου για να μη χαθείς στο πολύπλοκο σύστημα δασικών δρόμων και φυσικά να διαθέτεις κατάλληλο όχημα αν είχες σκοπό να συνεχίσεις βορειότερα για τα χωριά του Εύηνου ή για την Ευρυτανία.

Το οδοιπορικό που θα σας προτείνουμε ν’ ακολουθήσετε θα σας φέρει από το μηδενικό υψόμετρο των ακτών του Κορινθιακού στην καρδιά των ευρυτανικών βουνών, ακολουθώντας αποκλειστικά ασφάλτινους δρόμους. Βέβαια, ακόμη κι έτσι, μη φαντασθείτε ότι πρόκειται για μια χαλαρή απόδραση στη ορεινή φύση. Τα χιλιόμετρα στο τιμόνι θα είναι πολλά και οι στροφές που θα σας ανεβάσουν σε μεγάλα υψόμετρα θα μοιάζουν πραγματικά ατέλειωτες. Επιπλέον σε μια διαδρομή σαν και αυτή δεν απουσιάζουν τα απρόβλεπτα, όπως οι συχνές κατολισθήσεις, οι επικίνδυνες φθορές στο οδικό δίκτυο, η απότομη επιδείνωση του καιρού που δεν την προέβλεψε κανένα μετεωρολογικό δελτίο, η ελλιπής οδική σήμανση, ακόμα και οι… αγελάδες από την κοντινή φάρμα που αμέριμνες θα μπλοκάρουν τον δρόμο! Σε κάθε περίπτωση, στη βουνίσια χώρα μας, η ροή των χιλιομέτρων στις ορεινές διασχίσεις είναι εντελώς διαφορετική απ” ό,τι έχετε συνηθίσει στις εθνικές οδούς. Και αυτό θα πρέπει να το λάβετε σοβαρά υπόψή όταν θα μετατρέπετε τα χιλιόμετρα σε χρόνο, για να μη βρεθείτε ξαφνικά να οδηγείτε τυφλά, μέσα στα μαύρα σκοτάδια, σε άγνωστες περιοχές!

Το παραδοσιακό χωριό της Ανω Χώρας απλώνεται αμφιθεατρικά σε μικρούς οικισμούς
Φωτογραφία: Ηρακλής Μηλας

Ψηλά στα Κράβαρα!
Η βασική διαδρομή για τα αλπικά τοπία της Ναυπακτίας ξεκινά από την πόλη της Ναυπάκτου και ολοκληρώνεται στην πασίγνωστη πλέον Ανω Χώρα, μετά από 55 χιλιόμετρα. Θα περάσετε τη γέφυρα του Μόρνου που δρασκελίζει την πλατιά κοίτη του ποταμού και λίγο έξω από τη Ναύπακτο, κοντά στο χωριό Δάφνη, και θα συντονιστείτε με τη διάθεση των βουνών.

Προτείνουμε να ακολουθήσετε τον παλιότερο δρόμο που από το Χάνι της Ρέρεσης θα σας πάει στους οικισμούς Λιμνίτσα και Τερψιθέα. Στη συνέχεια, καθώς το υψόμετρο αυξάνεται, τα πρώτα έλατα κάνουν την εμφάνισή τους, μεταμορφώνοντας κυριολεκτικά το γήινο ανάγλυφο και απογειώνοντας σε ομορφιά την τοπιογραφία. Τώρα πια ξέρεις ότι τα Κραβαρίτικα χωριά είναι κοντά. Κατά την αρχαιότητα, κάτοικοι της Ορεινής Ναυπακτίας θεωρούνταν οι Αποδοτοί και πρωτεύουσά τους -σύμφωνα με τον Θουκυδίδη- ήταν η πόλη Αιγίτιο, που πιθανόν να βρισκόταν στις παρυφές του όρους Κόρακας. Ωστόσο, όλη αυτή η τραχιά και δυσπρόσιτη ορεινή περιοχή βόρεια της Ναύπακτου έχει μείνει γνωστή με την ονομασία Κράβαρα.

Οι Κραβαρίτες ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, την υλοτομία και τη γεωργία. Ομως, εκτός από αυτά τα επαγγέλματα, κάποιοι ασκούσαν συστηματικά και αυτό της… επαιτείας! Με απλά λόγια ήταν επαγγελματίες ζητιάνοι, όπως αναφέρει ο Καρκαβίτσας στη γνωστή νουβέλα του «Ο Ζητιάνος». Με τα χρόνια, μάλιστα, μετεξέλιξαν την «τέχνη» τους σε τέτοιο βαθμό, που έφτασαν να έχουν τη δική τους συνθηματική γλώσσα, τα «Μπολιάρικα»!

Με την πάροδο του χρόνου στήθηκε ένας ολόκληρος μύθος γύρω από αυτή την ιδιαίτερη περιοχή, ο οποίος σύντομα πήρε διαστάσεις υπερβολής, ταυτίζοντας το σύνολο των φτωχών αυτών ορεσίβιων ανθρώπων με τη ζητιανιά.

Η εντυπωσιακή Λομποτίνα

Η πλατεία στο χωριό Κρυονέρια σε φθινοπωρινά χρώματα.
Φωτογραφία: Θοδωρης Αθανασιάδης/www.viewsofgreece.gr

Επόμενη στάση η πανέμορφη Ελατού (45 χλμ. από Ναύπακτο), κτισμένη στις ελατοσκέπαστες πλαγιές του Κερασοβουνίου, γνωστό και σαν Ορος Ομάλια (1.694 υψόμ.). Μέχρι το 1928 το όνομά της ήταν Ελετσού ή Ελετζού -πιθανόν σλάβικης προέλευσης- που σημαίνει «τόπος ευήλιος». Οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής ήταν οι Αποδοτοί, συγγενικό φύλο των αρχαίων Αιτωλών. Ομως οι εποικιστές της σημερινής Ελατούς ήρθαν εδώ στα τέλη του 18ου αιώνα από τις αντικρινές ακτές του Μοριά.

Από την Ελατού ο δρόμος διασχίζει τον οικισμό και συνεχίζει με φιδίσιες στροφές διατρέχοντάς τοπία απαράμιλλης ομορφιάς για την Ανω Χώρα (9 χλμ.), γνωστή στους παλαιότερους ως Μεγάλη Λομποντίνα. Το εντυπωσιακό κεφαλοχώρι απλώνει τις γειτονιές του σε ύψος 1.100 μέτρων, στην κατάφορτη από έλατα ράχη του βουνού Σύρτα.

Στο κέντρο του χωριού, εκεί που τελειώνει ο εμπορικός δρόμος συναντάμε τον καλοβαλμένο ναό της Αγ. Παρασκευής με τα δύο καμπαναριά του. Λίγο πιο εκεί, η παλιά Mercedes που εκτελούσε για χρόνια μέσα από δύσβατους χωματόδρομους το δρομολόγιο Ναύπακτος – Ελατού – Ανω Χώρα έχει τραβήξει για πάντα χειρόφρενο και πλέον αποτελεί αξιοθέατο. Η Ανω Χώρα, η συνοικία της Κάτω Χώρας και φυσικά η Ελατού διαθέτουν υποδομή για διαμονή και φαγητό και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εφαλτήριο για εξορμήσεις στην ευρύτερη περιοχή.

Από την Ανω Χώρα ξεκινάνε και οι διαδρομές που οδηγούν στην καρδιά των Κράβαρων. Αξίζει μια σύντομη παράκαμψη μόλις 14 χλμ. για να επισκεφθείτε το χωριό Αμπελακιώτισσα. Ο δρόμος περιηγείται μέσα από υπέροχα δάση, περνά τη γέφυρα του ποταμού Κάτσαλου και συνεχίζει ανηφορικά για την Αμπελακιώτισσα (παλιότερα Kοζίτσα). Εδώ θα επισκεφθείτε το ομώνυμο μοναστήρι που κτίσθηκε στη θέση όπου το1455 βρέθηκε από κτηνοτρόφους η εικόνα της Θεοτόκου, κρεμασμένη σ’ ένα δέντρο. Η παράδοση αναφέρει ότι προέρχεται από τα Αμπελάκια της Θεσσαλίας και έφτασε εδώ όταν οι Οθωμανοί κατέλαβαν το χωριό και πέταξαν το εικόνισμα στον Πηνειό. Ο πρώτος ναός κτίσθηκε το 1456 και 10 χρόνια αργότερα εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι μοναχοί.

Στη Δομνίστα θα συναντήσετε το μνημείο της Εθνικής Αντίστασης, λίγο έξω από το χωριό
Φωτογραφία: Θοδωρης Αθανασιάδης/www.viewsofgreece.gr

Δεκατέσσερα χιλιόμετρα είναι η απόσταση (άσφαλτος) που θα πρέπει να καλύψετε από την Ανω Χώρα έως τα Κρυονέρια. Είναι μια απόσταση που θα την θυμάστε για καιρό, καθώς εδώ θα νιώσετε την ορεινή φύση κυριολεκτικά να σας αγκαλιάζει και τις ανταριασμένες κορφές να σκύβουν πάνω από κάθε σας βήμα. Το χωριό Κρυονέρια (παλαιότερη ονομασία Κουτολίστια), σκαρφαλωμένο στη ράχη του βουνού Φτερόπυργος, απλώνει το οικιστικό του σύμπλεγμα σε ύψος 1.100-1.250 μέτρων και θεωρείται το ψηλότερο χωριό της ορεινής Ναυπακτίας.

Στο κέντρο του δεσπόζει η πετρόκτιστη εκκλησία του Αγ. Γεωργίου, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει το ξωκλήσι της Παναγίας. Αξίζει να επισκεφθείτε το Λαογραφικό Μουσείο που στεγάζεται στο Εκπολιτιστικό Κέντρο «Δαμιανός». Η δασωμένη τοπιογραφία συναρπάζει ακόμη και τον πλέον απαιτητικό. Αν και κυρίαρχο δασικό είδος είναι το έλατο, υπάρχουν ακόμα πλατάνια, σφεντάμια, καστανιές που διαμορφώνουν τον φθινοπωρινό καμβά.

Αν έχετε όχημα με τετρακίνηση, ερχόμενοι από Ανω Χώρα αξίζει να παρεκκλίνετε για 3,5 χιλιόμετρα και να ακολουθήσετε τον βατό χωματόδρομο που θα σας οδηγήσει στη θέση «Σέλπερη». Εδώ σε μοναχικό σημείο μέσα στο δάσος θα δείτε το μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου που ιδρύθηκε το 1805 και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821. Σήμερα διασώζεται μόνο το καθολικό του.

Από την πλατεία του χωριού μπορείτε, είτε ακολουθώντας τον βατό χωματόδρομο είτε ακόμη καλύτερα περπατώντας για 3 χιλιόμετρα, να πάτε ως τη θέση «Περγάρι», απ’ όπου θα απολαύσετε την αεροπορικών διαστάσεων θέα στην Ευηνολίμνη και στην κοίτη του ποταμού. Από τα Κρυονέρια συνεχίζετε το οδοιπορικό σας στην ορεινή Ναυπακτία κατηφορίζοντας τον δρόμο που οδηγεί στο χωριό Περδικόβρυση (9 χλμ., τα μισά σε χαλικοστρωμένο χωματόδρομο). Στη συνέχεια θα συναντήσετε τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που τρέχει γύρω από τις όχθες της νεότευκτης τεχνητής λίμνης που σχηματίστηκε από τα νερά του Εύηνου, μετά την ανύψωση φράγματος.

Αξίζει να ζητήσετε να σας ανοίξουν το Λαογραφικό Μουσείο στα Κρυονέρια Ναυπακτίας
Φωτογραφία: Θοδωρης Αθανασιάδης/www.viewsofgreece.gr

Οδηγώντας με κατεύθυνση δυτική, στα 8 χιλιόμετρα θα βρεθείτε στο φράγμα που βρίσκεται κάτω από το χωριό Αγιος Δημήτριος. Από αυτό το σημείο έχετε δύο επιλογές. Αν στραφείτε νότια όπως δείχνουν οι πινακίδες, περνάτε από το χωριό Αγιος Δημήτριος και ανηφορίζετε για τον αυχένα στο Χάνι Λιόλιου. Στη συνέχεια θα βρείτε το χωριό Πλάτανος και θα κατηφορίσετε προς Ναύπακτο (σύνολο διαδρομής 70 χιλιόμετρα με πολλές – πολλές στροφές). Αν περάσετε από το φράγμα στην αντίπερα όχθη, θ’ ανηφορίσετε μέσω Αράχοβας για τον αυχένα του Ψηλού Σταυρού και, πατώντας πλέον σε ευρυτανικά χώματα, θα συνεχίσετε προς Δομνίστα και Κρίκελλο.

Η Αράχοβα της Αιτωλοακαρνανίας
Περνώντας το φράγμα, πρώτα θα συναντήσετε το παρακλάδι του δρόμου που οδηγεί στο Νιοχώρι, ένα όμορφο χωριό που ατενίζει τις όχθες της λίμνης από ύψος 850 μέτρων. Εδώ ρωτήστε να σας δείξουν τον δρόμο για τον παλιό, αλλά επισκέψιμο νερόμυλο του Φούρλα. Επόμενη στάση η Αράχοβα, με τις επτά συνοικίες της, το μεγαλοχώρι της περιοχής που δεσπόζει σε ύψος 1.000 μέτρων ατενίζοντας από προνομιακή θέση τα ναυπακτικά βουνά και τη λεκάνης της

λίμνης του Εύηνου. Οι Αραχωβίτες ήταν παλαιότερα φημισμένοι ραφτάδες. Εκτός από τον ναό τού του Αγ. Νικολάου, ανάμεσα στα διαφορά παλιά κτίσματα του 19ου αιώνα ξεχωρίζει το αρχοντικό των Σισμαναίων (1898) και το δημοτικό σχολείο όπου σήμερα στεγάζεται το Λαογραφικό Μουσείο. Μπορείτε να πάτε έως την εκκλησία της Παναούλας που είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Εδώ στον παρακείμενο βράχο διακρίνονται υπολείμματα αρχαίας επιγραφής που εικάζεται ότι ανήκαν σε ναό αφιερωμένο στον Δια.

Χαμηλότερα, κοντά στις πλαγιές του βουνού που γκρεμίζονται απότομα προς τις όχθες της λίμνης, διασώζονται υπολείμματα οχυρώσεων, πιθανόν Μυκηναϊκής εποχής. Επίσης, είναι ευδιάκριτα τμήματα χριστιανικού ναού που θεμελιώθηκε πάνω σε κατάλοιπα αρχαίου ναού που εκτιμάται ότι ήταν αφιερωμένος στην Αρτεμη. Θαυμάσια είναι η διαδρομή που οδηγεί στο χωριό Κλεπά (5 χλμ.) με τις δύο ανεξάρτητες γειτονιές -Ανω και Κάτω Κλεπά ή όπως λένε οι ντόπιοι Πάνω και Κάτω Μαχαλάς που τις χωρίζει ο χείμαρρος Μέγα Ρέμα-, καθώς προσφέρει θέαση από ψηλά στην Ευηνόλιμνη. Χαμηλά στις όχθες του Εύηνου είναι επισκέψιμη η πετρογέφυρα της Κλεπάς (1885), η οποία παλιά διευκόλυνε τις μετακινήσεις των κατοίκων των χωριών που βρίσκονται βόρεια του ποταμού. Αν φτάσετε μέχρι εδώ και θελήσετε να πάρετε τον δρόμο της επιστροφής για τη Ναύπακτο, από τη γειτονιά Κάτω Κλεπά θα βρεθείτε στη γέφυρα του Εύηνου και θα περάσετε αντίκρυ με κατεύθυνση προς Περδικόβρυση, Κρυονέρια, Ανω Χώρα. Ενδεικτικά να υπολογίζεται Κλεπά – Ναύπακτος 85 χιλιόμετρα.

Παλιά πεζογέφυρα στον Κότσαλο, παραπόταμο του Εύηνου, κοντά στο Καρέλι
Φωτογραφία: Θοδωρης Αθανασιάδης/www.viewsofgreece.gr

Αν αποφασίσετε από το φράγμα του Εύηνου να τραβήξετε προς τα χωριά της Ευρυτανίας, να γνωρίζετε πως η επιστροφή σας θα γίνει μέσω του εθνικού δρόμου Καρπενησιού – Λαμίας. Φτάνοντας στην Αράχωβα, θα διασχίσετε το χωριό και θα συνεχίσετε την ανάβαση με γερές ανηφόρες που δρασκελίζουν τις πλαγιές του απόκρημνου βουνού Κοκκινιάς. Το πιο ενδιαφέρον σημείο της διαδρομής είναι η ορεινή διάβαση του Ψηλού Σταυρού που βρίσκεται πάνω στα όρια των νομών Ευρυτανίας – Αιτωλοακαρνανίας, σε υψόμετρο 1.400. Ολόγυρα κυριαρχούν πυκνά ελατοδάση, ενώ στον ορίζοντα δεσπόζουν οι δεκάδες κορφές των Ευρυτανικών βουνών.

Από τη Δομνίστα στο Καρπενήσι
Από την Αράχοβα έως τη Δομνίστα -το πρώτο χωριό του νομού Ευρυτανίας που θα συναντήσετε στο διάβα σας-, θα χρειαστεί να καλύψετε 35 χλμ.

Η Δομνίστα, κτισμένη σε ύψος 1.000 μέτρων στη θέση της αρχαίας ευρυτανικής πόλης Φαντινός, είναι ένα από τα μεγάλα και ιστορικά χωριά του ορεινού νομού. Λόγω της γεωγραφικής της θέσης παλιότερα υπήρξε εμπορικό και κτηνοτροφικό κέντρο της περιοχής. Διέθετε ζωηρή κίνηση, εμπορικά καταστήματα, ενώ λειτουργούσαν αρκετές βιοτεχνίες όπου επιδέξιοι μαστόροι κατασκεύαζαν αντικείμενα καθημερινής χρήσης (βαρέλια, σαμάρια, σιδηρικά). Το χωριό γράφτηκε στις σελίδες της Ιστορίας, όταν από εδώ τυπικά ξεκίνησε η πρώτη οργανωμένη αντιστασιακή κίνηση στην κατεχομένη Ελλάδα.

Ηταν το πρωί της 7ης Ιουνίου του 1942 όταν ο Αρης Βελουχιώτης με μερικούς ακόμη πατριώτες ανακοίνωσε την απόφαση για «καθολική αντίσταση» ενάντια στην τριπλή κατοχή Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων. Ο παπάς της ενορίας ευλόγησε τα όπλα των ανταρτών, ενώ αρκετοί ντόπιοι συστρατεύτηκαν με την πρώτη αυτή μικρή αντιστασιακή ομάδα που μέσα σε λίγους μήνες εξελίχθηκε στον αξιόμαχο ΕΛΑΣ. Ελάχιστα λίγο έξω από το χωριό θα δείτε το μαρμάρινο μνημείο που θυμίζει εκείνη την ημέρα.

Η παλιά Mercedes, που εκτελούσε για χρόνια το δρομολόγιο Ναύπακτος – Ανω Χώρα, αποτελεί πια αξιοθέατο
Φωτογραφία: Θοδωρης Αθανασιάδης/www.viewsofgreece.gr

Από τη Δομνίστα ο δρόμος συνεχίζει προς Κρίκελλο (10 χιλιόμετρα). Στην πορεία σας θα περάσετε την τσιμεντένια γέφυρα του Κρικελλοπόταμου, που έχει κτισθεί πλάι στην παλιά τύπου «Μπέλεϋ» σιδερένια στρατιωτική γέφυρα. Το Κρίκελλο είναι από τα πιο ονομαστά παραδοσιακά χωριά του νομού και βρίσκεται σκαρφαλωμένο σε ελατόφυτη ράχη, ψηλά στα 1.120 μέτρα. Το χωριό πήρε τη σημερινή του μορφή μετά τη συνένωση επτά μικρότερων οικισμών, γύρω στα μισά του 17ου αιώνα. Στην ευρύχωρη πλατεία με τις πέτρινες βρύσες και τα ταβερνάκια δεσπόζει ο ναός Αγ. Νικολάου. Αξίζει να περπατήσετε λίγο τις νοικοκυρεμένες, πετρόχτιστες γειτονιές ή τα σύντομα μονοπάτια που οδηγούν στις γύρω εξοχικές τοποθεσίες.

Από το Κρίκελλο μέχρι να βγείτε τον εθνικό δρόμο Καρπενησιού – Λαμίας θα διασχίσετε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες διαδρομές στην Ευρυτανία η οποία διατρέχει τον αυχένα Κοκκάλια. Μια τοποθεσία με φυσική αλλά και ιστορική αξία, καθώς εδώ το 279 π.Χ. δόθηκε σκληρή μάχη ανάμεσα στον συνασπισμένο στρατό Ευρυτάνων και Αιτωλών και των γαλατικών φυλών που είχαν εισβάλει και ρήμαζαν την Ελλάδα.

Η ονομασία «Κοκκάλια» δόθηκε από τα αμέτρητα ανθρώπινα οστά που βρίσκονται ακόμη και σήμερα διάσπαρτα στις πλαγιές του βουνού. Στη θέση όπου έγινε η μάχη υπάρχει σήμερα μια επιτύμβια μαρμάρινη πλάκα. Ομως αυτό που συναρπάζει σε αυτή την καθαρόαιμη βουνίσια διαδρομή είναι η ζωντάνια της φύσης και η υπέροχη θέα προς τα βουνά Βελούχι, Οξιά και Καλιακούδα. Το μάτι χορταίνει έλατα, κελαριστά ρυάκια και ανταριασμένες βουνοκορφές που δημιουργούν μια μοναδική πανδαισία εικόνων.

Δεκαέξι χιλιόμετρα μετά το Κρίκελλο βγαίνετε στον εθνικό δρόμο Καρπενησιού – Λαμίας, στο ύψος της νέας σήραγγας του Βελουχιού. Χωρίς να περάσετε από τη σήραγγα, αν στρίψετε αριστερά, θα καταλήξετε στα 20 χιλιόμετρα στο Καρπενήσι, την υψηλότερη πρωτεύουσα της Ελλάδας. Αν πάλι κατευθυνθείτε δεξιά, θα περάσετε το χωριό Τυμφρηστός, θα διασχίστε την κοιλάδα του Σπερχειού και στο ύψος της Λαμίας θα συναντήστε την εθνική οδό Αθηνών – Θεσσαλονίκης.

Πανοραμική άποψη της Ευηνόλιμνης. στην καρδιά ενός φυσικού τοπίου με πυκνά δάση και ψηλές κορφές
Φωτογραφία: Θοδωρης Αθανασιάδης/www.viewsofgreece.gr

Αγρια φύση

Ψηλά βουνά, ορμητικά ποτάμια, κάθετα φαράγγια, καταρράκτες και λίμνες διαδέχονται το ένα το άλλο μέσα σε ένα από τα πιο παρθένα φυσικά τοπία της Ρούμελης. Και μέσα τους ζούνε ζαρκάδια και αγριόγατες και φυτρώνουν ορχιδέες και άγρια κρίνα. Η απομόνωση των αιώνων διατήρησε αυτούσια την κραβαριώτικη φύση και δεν είναι τυχαίο ότι κάθε χρόνο η περιοχή προσελκύει δεκάδες οικοτουρίστες, καθώς είναι από τις λιγότερες «ψαγμένες» της χώρας.

Κρυονέρια

Η ομίχλη διασχίζει τα έντονα χρώματα της φύσης εισβάλλοντας στη γραφική Ελατού
Φωτογραφία: Θοδωρης Αθανασιάδης/www.viewsofgreece.gr

Περνώντας τη γέφυρα που δρασκελίζει το ποτάμι του Κότσαλου, ανηφορίζεις για την Αμπελακιώτισσα
Φωτογραφία: Θοδωρης Αθανασιάδης/www.viewsofgreece.gr