Κομμάτι της αυθεντικότητας είναι η ευαλωτότητα. Η έκθεση του αληθινού μας εαυτού προϋποθέτει την προθυμία μας να είμαστε ευάλωτοι. Όταν όμως λέμε αυτή τη λέξη, «ευαλωτότητα», είναι σα να υπονοούμε τη λέξη «αδυναμία». Ευαλωτότητα, στην πραγματικότητα, δε σημαίνει αδυναμία.

Αυτό που μας κάνει να μην αφηνόμαστε στο να εμφανίσουμε τον αυθεντικό μας εαυτό, είναι το ότι νιώθουμε ευάλωτοι στην απόρριψη, στην κριτική, στην εγκατάλειψη. Φοβόμαστε πως αν δείξουμε τον αληθινό μας εαυτό, τον αυθεντικό μας εαυτό, θα μας απορρίψουν, θα μας κριτικάρουν αρνητικά, θα μας εγκαταλείψουν. Νιώθουμε πως η έκθεση του αληθινού μας εαυτού και η αίσθηση της ευαλωτότητας είναι ένδειξη αδυναμίας. Η ευαλωτότητα όμως δεν είναι ένδειξη αδυναμίας.

Ευαλωτότητα είναι το να ξέρεις πως είσαι ευάλωτος ανά πάσα στιγμή στο να πληγωθείς, στο να απειληθείς, στο να σου ασκηθεί κριτική, στο να απορριφθείς- πράγμα το οποίο είναι αληθινό- κι αδυναμία είναι το να μην είσαι αρκετά ικανός/ -η στο να αντιμετωπίσεις την απειλή, την απόρριψη, την εγκατάλειψη, το τραύμα σου. Αδυναμία είναι το να μην έχεις τη δύναμη να αντιμετωπίσεις τις προκλήσεις. Αδύναμος είσαι όταν δεν έχεις την πίστη στον εαυτό σου ότι θα τα καταφέρεις, ακόμα κι αν πληγωθείς. Γιατί το ότι θα πληγωθείς είναι δεδομένο, θα συμβεί. Το τι θα κάνεις εσύ μετά από αυτό, είναι που θα καθορίσει το αν είσαι δυνατός ή όχι.

Οπότε δεν έχει νόημα να φοβάσαι να αποκαλύψεις τον εαυτό σου. Αυτό που είναι το σημαντικό είναι το να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις την κριτική ή ακόμα και τη μη-αποδοχή με πίστη στον εαυτό σου.

Πολλές φορές όμως θέλουμε να έχουμε καλή εικόνα απέναντι στους άλλους κι έτσι χάνουμε τον εαυτό μας, την επαφή με τον αληθινό μας εαυτό και βγάζουμε προς τα έξω κάτι το οποίο δεν είμαστε ή κάτι το ποίο δε θέλαμε να πούμε, αλλά το λέμε για να είμαστε ευγενικοί. Με το φόβο της απόρριψης καταπιέζουμε το ποιοι είμαστε πραγματικά κι οδηγούμαστε στο να βγάζουμε μία εικόνα που τελικά δεν μπορούμε να κρατήσουμε για πάντα. Και καταλήγουμε κάποια στιγμή να κάνουμε έκρηξη!

Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε για να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο, το σημείο της έκρηξης:

• Δοκιμάστε να επικοινωνήσετε την αλήθεια σας, ξεκινώντας με τους ανθρώπους που νιώθετε πιο άνετα.
• Δοκιμάστε να μιλάτε απευθείας στον άνθρωπο στον οποίο θέλετε να επικοινωνήσετε το παράπονο σας, την ενόχληση σας, τη δυσφορία σας κι όχι να μιλάτε σε όλους τους άλλους εκτός από τον «ενδιαφερόμενο».
• Μην κρύβεστε πίσω από χαμόγελα.
• Εμπιστευτείτε το ένστικτο σας και λειτουργήστε με βάση αυτό. Δοκιμάστε να ακούτε την καρδιά σας!
• Όταν νιώθετε άβολα, μην το κρύβετε. Αφήστε το να φανεί. Μην το καταπιέζετε. Δείξτε το. Με ευγένεια, αλλά δείξτε το!
• Από τη στιγμή που θα νιώσετε δυσφορία ή ενόχληση για κάτι, θα χρειαστεί να εμπιστευτείτε τη διαίσθηση σας, να την τιμήσετε. Σας προειδοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά. Τιμήστε τη και μιλήστε.
• Επικοινωνήστε τη δυσφορία σας. Όσο πηγαίνεις κόντρα στη διαίσθηση σου και στον εαυτό σου, τόσο απομακρύνεσαι από τη χαρά της ζωής.
• Ρωτήστε τον εαυτό σας: «Πώς μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την εμπειρία για να μάθω να είμαι πιο αληθινός/ -η με τον εαυτό μου και με τους άλλους;»
• Αγάπησε και φρόντισε τον εαυτό σου και μην αυτό-μαστιγώνεσαι.
• Τίμησε τον εαυτό σου και τα συναισθήματα σου. Μην τον υποτιμάς κι υποβιβάζεις. Μην τον κρύβεις στην ντουλάπα. Όσο αρνείσαι το εαυτό σου, τόσο αυτός θα επαναστατεί. Όσο κόντρα του πας, τόσο θα σου δημιουργεί προβλήματα και τόσο πιο άσχημα θα νιώθεις για τον εαυτό σου και τη ζωή σου.
• Η πληρότητα στη ζωή εμπεριέχει όλα τα συναισθήματα. Όταν εσύ αρνείσαι να βιώνεις κάποια από αυτά, αρνείσαι ουσιαστικά να βιώσεις την πληρότητα!
• Το να μάθεις να εκτιμάς τον εαυτό σου είναι η βάση του να έρθει η στιγμή που θα δείξεις τον αληθινό σου εαυτό, πλήρως!

Αναρτήθηκε απο την Ελένη Φύσσα στο http://agriniovoice.gr