Η Ελλάδα κρύβει έναν θησαυρό από ιστορίες, μυστήρια, θρύλους και παραδόσεις. Μέρη και ερείπια της χώρας υποδηλώνουν πως σε ορισμένες περιοχές έχουν συμβεί σπουδαία γεγονότα από την αρχαιότητα.
Μια περιοχή με πλούσια ιστορία που δεν είναι ευρέως γνωστή, είναι οι Οινιάδες. Πρόκειται για αρχαία πόλη στην Αιτωλοακαρνία που γνώρισε ακμή κατά την περίοδο των ελληνιστικών χρόνων.
Σήμερα στην περιοχή υπάρχει αρχαιολογικός χώρος που είναι προσβάσιμος για να γνωρίσει κανείς την ιστορία αυτού του τόπου.
Οι Οινιάδες, λοιπόν ήταν μια αρχαία πολιτεία με σημαντική ιστορία και στρατηγική θέση, που την περίοδο των ελληνιστικών χρόνων αποτελούσε τη δεύτερη ισχυρότερη πόλη των Ακαρνάνων μετά την Στράτο. Η πόλη Οινιάδες ήταν χτισμένη στη βόρεια όχθη του ποταμού Αχελώου.
Σήμερα, μπορεί να την εντοπίσει κανείς σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων δυτικά του σημερινού χωριού Κατοχή.
Το γεγονός ότι βρισκόταν κοντά τις εκβολές του Αχελώου ήταν σημαντικό κθαώς αναπτύχθηκε η ναυσιπλοΐα και δημιουργήθηκε λιμάνι με εμπορική δραστηριότητα. Φτάνοντας εκεί μπορείς να δεις ό,τι έχει απομείνει από αυτό και να φανταστείς πώς ήταν η πόλη τότε, όσο ήταν ζωντανή.
Πέρα από την πολιτιστική και οικονομική ακμή που γνώρισε η πόλη, την αρχαία ελληνική πόλη συνοδεύει και μια παράδοση για το βασιλιά της.
Στο κάστρο του λόφου ζούσε ένας βασιλιάς ο οποίος λεγόταν Τρίκαρδος. Αυτός ο βασιλιάς είχε ένα πανέμορφο γιο, τον Ανήλιαγο, που δεν έπρεπε ποτέ να τον δει ο Ήλιος. Όταν ο Ανήλιαγο έγινε βασιλιάς, γνώρισε και αγάπησε την Κυρά-Ρήνη, η οποία κατοικούσε στον πύργο της στην αρχαία τότε πόλη της Αιτωλίας. Λέγεται λοιπόν, ότι κάθε νύχτα την επισκεπτόταν αλλά έφευγε πάντα πριν ξημερώσει…
Για την ιστορία, η Κυρά-Ρήνη ήταν κατά μια εκδοχή η σύζυγος του Ανδρόνικου Παλαιολόγου και κατ’ άλλη εκδοχή ήταν κόρη του Αλεξίου Γ’ Κομνηνού. Η Κυρά-Ρήνη, λοιπόν, επειδή ο βασιλιάς Ανήλιαγος δεν της έλεγε γιατί φεύγει πάντα τόσο πρωί, ζήλεψε και μια βραδιά αποφάσισε να τον εξαπατήσει ώστε να μην ακούσει τα κοκόρια και να μην αντιληφθεί το ξημέρωμα.
Έτσι έσφαξε όλα τα κοκόρια του πύργου με αποτέλεσμα ο Ανήλιαγος να μην ξυπνήσει έγκαιρα και να μείνει μέχρι αργά και να αντικρύσει τον ήλιο στο ποτάμι. Και κάπως έτσι, ο βασιλιάς Ανήλιαγος έσβησε για πάντα.
