γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος

- ΜΗΝ μπερδευόμαστε! Άλλο εγωισμός, άλλο ναρκισσισμός! Υπάρχουν απόψεις κι απόψεις, ακόμα και ειδικών της ψυχικής υγείας, απ' την εποχή του Φρόιντ ακόμα μέχρι και σήμερα, για τη διαφορά αυτών των δύο συμπεριφορών και για το πού τελειώνει ο εγωισμός κι από πού αρχίζει ο ναρκισσισμός. Γιατί πιστεύεται πως ο ναρκισσισμός είναι ο ακραίος εγωισμός ή αρχίζει μετά τον ακραίο εγωισμό. Εμένα (και όλους μας) δε μ' ενδιαφέρει και τόσο αυτό, αλλά η υπάρχουσα διαφορά ανάμεσα στον εγωιστή και τον ναρκισσιστή. Σίγουρα, εκείνοι που "πάσχουν" είτε από εγωισμό είτε από ναρκισσισμό, επιδιώκουν - ως ενήλικες πλέον - την αναγνώριση απ' τους άλλους, τον περίγυρό τους, την κοινωνία μέσα στην οποία ζουν, μην ξεχνώντας προφανώς ούτε τα social media τώρα τελευταία! Δε θα παρουσιάσω, με το παρόν, κάποιο ακαταλαβίστικο επιστημονικό άρθρο, το οποίο μπορεί και να μη διαβαστεί, θα γράψω αυτά που εγώ ο ίδιος ξέρω, κυρίως για τη διαφορά και τις ρίζες που έχει, πάντα στην παιδική ηλικία, ο ναρκισσισμός, είτε αυτός είναι νορμάλ, είτε είναι ακραίος και παθολογικός. Και για τη διαφορά του φυσικά απ' τον εγωισμό.

- Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ, με απλά και κατανοητά λόγια, είναι μία ανάγκη του ανθρώπου για αναγνώριση απ' τους άλλους μέσα σε μία κοινωνία. Την οποία αναγνώριση προσπαθεί να την έχει κάποιος/κάποια, όχι ως απαίτηση, αλλά αγωνιζόμενος για το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου πρωτίστως, εισπράττοντας από εκεί, απ' το περιβάλλον του δηλαδή την αναγνώριση, προσφέροντας συγχρόνως και ωφελώντας πάρα πολύ και την κοινωνία.

- Ο ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΣ έχει πολύ βαθύτερες ρίζες, οι οποίες έχουν να κάνουν με την παιδική ηλικία και τον τρόπο αντιμετώπισης αυτού που τον έχει, απ' τους γονείς και άλλους οικείους του, τον παιδικό του περίγυρο δηλαδή. Κι εδώ, στην ενήλικη πλέον ζωή, υπάρχει ανάγκη αναγνώρισης και θαυμασμού, σε μεγαλύτερο μάλιστα βαθμό απ' αυτήν του εγωιστή, ο οποίος μπορεί να φτάσει και στα άκρα και να μετατραπεί σε παθολογικό ναρκισσισμό, οπότε θα έχει παρενέργειες και για το ίδιο το άτομο που διακατέχεται απ' αυτόν. Γι' αυτό θεωρείται κι ως μία ψυχική νόσος πλέον και χρήζει ειδικής αντιμετώπισης. Η μεγάλη διαφορά αυτού που έχει τον εγωισμό με αυτόν που έχει τον ναρκισσισμό είναι το ότι, το ναρκισσιστικό άτομο ενδιαφέρεται κι αγαπάει - περισσότερο από άλλους ή μόνο - τον εαυτό του! Οπότε, επιθυμεί και αυτό την αναγνώριση απ' τους γύρω του, αν ήταν δυνατό στον υπέρτατο βαθμό (όλοι να μιλούν κολακευτικά και μόνο γι' αυτόν) και μάλιστα χωρίς ο ίδιος να νοιάζεται για τους άλλους και για το σύνολο! Είναι σα να "ζητιανεύει" αυτή την αναγνώριση απ' τους άλλους, έχοντας παράλληλα μία μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του...