Ο Φώτης Κωστούλας αποτελεί ειδική περίπτωση για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτοδημιούργητος, έφυγε πάμπτωχος σε νεαρή ηλικία για τη Σουηδία, δουλεύοντας ατελείωτες ώρες.
Νωρίτερα είχε επιχειρήσει να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία, αλλά δεν τα κατάφερε. Καλύτερα, όπως αποδείχθηκε…
Βρέθηκε στην Ουψάλα και σπούδασε γεωλόγος, ενώ εργαζόταν και σε εργοστάσιο χαρτοποιίας. Το επάγγελμα δεν το εξάσκησε ποτέ.
Το επιχειρηματικό του ένστικτο τον έκανε να ασχοληθεί με τις τουριστικές επιχειρήσεις και να οργανώνει εκδρομές στην Ελλάδα, αναδεικνύοντας και προορισμούς που τότε στη Σκανδιναβία δεν ήταν δημοφιλείς, όπως η Λευκάδα. Ηταν ο πρώτος που έφερε τουρίστες στα νησιά.
Το τουριστικό γραφείο άρχισε να γίνεται από τα μεγαλύτερα στη Σουηδία. Το 1995 εξυπηρετούσε με πτήσεις τσάρτερ, 550.000 ταξιδιώτες. Το 2006, το οικονομικό έντυπο «Dagens», κατέταξε τον Κωστούλα στη δεύτερη θέση των οικονομικά επιφανέστερων ξένων επιχειρηματιών στη Σουηδία.
Το 2001 πούλησε την εταιρεία Apollo στον κολοσσό που λέγεται Kouni, έναντι αρκετών εκατομμυρίων.
Ο Παναιτωλικός βρισκόταν στα πρόθυρα διάλυσης το 2005 και ένας άλλος Αγρινιώτης της Σουηδίας, ο Σωκράτης Τσιάρας προσέγγισε τον Κωστούλα για να βοηθήσει διοικητικά. Η συνέχεια είναι γνωστή. Το αθλητικό κέντρο του Παναιτωλικού έχει πάρει τα ονόματα των δύο παιδιών του (Emileon), της Αιμιλίας και του Λεωνίδα.
Ο Φώτης Κωστούλας αποφεύγει τη δημοσιότητα, ζει πολύ απλά, προβληματίζεται έντονα από την κατάσταση, που επικρατεί στη χώρα μας.
Επαναλαμβάνει ότι θέλει να αποχωρήσει από τον Παναιτωλικό, αν και θα συνεχίσει να στηρίζει την ομάδα. «Φτάνει», λέει χαρακτηριστικά και το εννοεί.
Μίλησε στον Βαγγέλη Γερογιάννη και στο pelop.gr για πολλά, όχι μόνο ποδοσφαιρικά.
– Είναι ιδέα μου ή τον τελευταίο καιρό επαναλαμβάνετε όλο και περισσότερο την επιθυμία σας να αποχωρήσετε από τον Παναιτωλικό;
Το λέω εδώ και δέκα χρόνια. Περίμενα ότι θα εμφανιστεί κάποιος. Είναι μια ομάδα σε καλή κατάσταση, έχει αθλητικό κέντρο και δεν ζητάω τρελά λεφτά. Περισσότερο στρεφόμουν στην τοπική κοινωνία. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν χρήματα να διαθέσουν. Δεν έχει εμφανιστεί κάποιος σοβαρός.
-Αν δεν εμφανιστεί κανένας ούτε και φέτος;
Είπα πριν από λίγο καιρό σε μια συνάντηση που είχαμε στο Αγρίνιο, ότι εγώ πρέπει έτσι κι αλλιώς να αποχωρήσω.
– Και πώς θα γίνει αυτό;
Εμείς αυτή τη στιγμή έχουμε ένα συγκεκριμένο μπάτζετ που περιλαμβάνει τα έσοδα και τα έξοδα που έχουμε και τα χρήματα που συμπληρώνω εγώ κάθε χρόνο. Αν δεν βρεθεί αγοραστής θα αναγκαστώ να προσαρμόσω το μπάτζετ στο επίπεδο των εσόδων. Η ομάδα βρίσκεται σε ένα καλό επίπεδο για να έρθει ένας σοβαρός επιχειρηματίας να την πάρει.
– Εχετε υπολογίσει πόσα χρήματα έχει δαπανήσει όλα αυτά τα χρόνια;
Τι να υπολογίσω; Είναι όλα γραμμένα. Είναι αρκετά.
– Το μετανιώσατε;
Να πω την αλήθεια δεν περίμενα να φτάσω μέχρι εδώ. Οταν μπήκα στον Παναιτωλικό είχα σκοπό να φτιάξω το γήπεδο, να φτιάξω το αθλητικό κέντρο και να δαπανήσω μερικά χρήματα. Τώρα θεωρώ ότι έχω κάνει μια σημαντική επένδυση στην ομάδα και την πόλη με αρκετά μεγάλο κόστος και έχει έρθει η ώρα να πω «φτάνει».
– Αν γυρίζατε τον χρόνο πίσω, τι θα κάνατε διαφορετικά;
Κοιτάξτε, δεν είναι μόνο το οικονομικό. Το πρόβλημα είναι ότι μπήκα σε έναν χώρο που, δεν μου ταιριάζει. Προσπάθησα να ακολουθήσω τον δικό μου δρόμο, όπως έχω μάθει να δουλεύω, αλλά βλέπεις τελικά ότι δεν αλλάζει κάτι.
– Το αθλητικό κέντρο που κατασκευάσατε έχει αναβαθμίσει ολόκληρη την πόλη, όχι μόνο την ομάδα. Σήμερα, δικαιώνεστε με αυτή σας την απόφαση;
Είναι ένα έξοδο, αλλά απολύτως απαραίτητο για κάθε ομάδα. Πού θα προπονηθεί η ομάδα αν δεν έχει τις δικές της εγκαταστάσεις; Το θεωρώ σαν ένα καλό εργαλείο για την ανάπτυξη της ομάδας.
– Και επειδή είναι της μόδας η συζήτηση περί ανακατασκευής γηπέδων, το δικό σας έγινε πολύ γρήγορα.
Ναι, γιατί δεν χρειάστηκε να ανακατευτεί καθόλου το Δημόσιο. Και τώρα προσπαθούμε με την αρωγή του δημοσίου να φτιάξουμε μία κερκίδα εδώ και 4-5 χρόνια και δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Οι καθυστερήσεις είναι ατελείωτες..
– Είχατε στο παρελθόν την παραμικρή σχέση με το ποδόσφαιρο;
Οχι, δεν είχα καμία σχέση. Οταν ήμουν μικρός πηγαίναμε όλοι στον Παναιτωλικό. Ηταν πάντα μέσα στις συνήθειές μας να μιλάμε για την ομάδα όταν συναντιόμασταν με Αγρινιώτες. Με το ποδόσφαιρο δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ. Στη Σουηδία μόνο χρηματοδοτούσα τις αθλητικές στολές σε μία ελληνική ομάδα.
– Τι σας έλεγε η οικογένειά σας όταν ασχοληθήκατε με τον Παναιτωλικό;
Δεν τους άρεσε και δεν ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Δεν είναι μέσα στα ενδιαφέροντά τους. Και απορούν μάλιστα που ασχολήθηκα.
Πώς καταφέρατε να μείνετε έξω από το σύστημα και παράλληλα να μην το πληρώσει τόσο πολύ ο Παναιτωλικός;
Το πληρώσαμε. Μείναμε τέσσερις χρονιές στη Γ’ Εθνική πριν ανέβουμε κατηγορία. Βάζαμε πολλά χρήματα για να κερδίζουμε και τις διαιτησίες και τα πάντα. Εκλεινα το τηλέφωνο στους διάφορους τύπους που με έπαιρναν για να… βοηθήσουν την ομάδα να ανέβει κατηγορία. Τελικά καλά τα πήγαμε και χωρίς λαμογιές.
– Από τους ιδιοκτήτες των μεγάλων ομάδων, υπάρχει κάποιος που να αξίζει και να πρεσβεύει κάτι διαφορετικό;
Υπήρξαν 1-2 που μπορούσαμε να συνεννοηθούμε. Κι αυτοί πληρώνουν πολλά…
– Επιμένω σ’ αυτό, γιατί σε άλλες πόλεις, όπως η Πάτρα, το όνομα «Κωστούλας» είναι συνώνυμο του υγιούς παράγοντα.
Θα έπρεπε να υπάρχουν για κάθε ομάδα σωστοί παράγοντες για να μπορέσει να βελτιωθεί το ποδόσφαιρο. Θα ήταν το σωστό, ειδικά στην επαρχία. Και θα έπρεπε να υπάρχει και μια Β’ Εθνική που θα είναι ανταγωνιστική. Περάσαμε και εμείς από εκεί και μας πήρε δύο χρόνια να ανέβουμε. Με μεγάλο κόπο και μεγαλύτερο κόστος. Είναι φυσιολογικό να ζητούν και οι Πατρινοί σωστούς παράγοντες για την ομάδα τους.
– Σας είχε «ενοχλήσει» ποτέ κάποιος από την Πάτρα για την Παναχαϊκή;
Κατά διαστήματα με έχουν πάρει διάφοροι τηλέφωνα, αλλά όχι κάτι σοβαρό και επίσημο. Ηξεραν ότι δεν φεύγω από τον Παναιτωλικό.
– Αληθεύει ότι θέλατε να γίνετε δημοσιογράφος;
Ναι, είχα τελειώσει τη σχολή δημοσιογραφίας “Ομηρος” στην Αθήνα. Αυτό είχα ξεκινήσει να κάνω, αλλά ήρθε η χούντα, το άφησα στη μέση, δεν υπήρχαν δουλειές. Βοηθούσα κάποιον δημοσιογράφο χωρίς όμως να παίρνω λεφτά και αποφάσισα να φύγω για Σουηδία.
– Σε τι κατάσταση φτάσατε εκεί;
Πάμφτωχος. Αλλά βοήθησε η τύχη και η πολλή δουλειά.
– Πώς καταφέρατε να παραμείνετε τόσο προσγειωμένος και απλός, παρότι δημιουργήσατε μια μεγάλη περιουσία;
Πιστεύω έχει να κάνει με την αντίληψη και το πώς βλέπει κανείς τη ζωή. Δεν είμαι του φαίνεσθαι. Οταν πρωτοήρθα στην Ελλάδα είχα ένα σπίτι στην Πλάκα. Συναντάω, λοιπόν, μια ημέρα, έναν γνωστό από τη Σουηδία και μόλις του είπα ότι μένω στο κέντρο, μου λέει “μα τι κάνεις εδώ; Ολοι μένουν στην Κηφισιά”. Εμένα δεν με ενδιέφερε ποτέ να κάνω μεγάλη ζωή.
– Ελλάδα ή Σουηδία;
Και τα δύο.
– Εχουν διαφορές σε επίπεδο νοοτροπίας;
Είναι η μέρα με τη νύχτα.
– Πείτε μου μερικά παραδείγματα.
Λένε πως οι βόρειοι λαοί είναι ψυχροί. Δεν είναι καθόλου έτσι. Το αντίθετο. Δεν μιλάει κανείς πίσω από την πλάτη του άλλου, προσπαθούν να βοηθήσουν κάποιον που έχει πρόβλημα. Ομως ο καθένας έχει τον χώρο του και βάζει όρια, χωρίς να ενοχλεί τον άλλο.
– Σε επίπεδο λειτουργίας του κράτους;
Η Σουηδία είναι κανονικό κράτος, εδώ δεν είναι. Δεν υπάρχει καμία σχέση με την Ελλάδα στο πώς προσέχουν τον λαό τους, στην παιδεία, στην υγεία, σε όλα. Βλέπω ότι εδώ δεν πάει τίποτα μπροστά, μόνο προς τα πίσω. Εχει απογοητευτεί ο κόσμος, δεν έχει όρεξη ούτε να παλέψει.
– Σας προβληματίζει αυτή η κατάσταση;
Ως άτομο δεν με επηρεάζει, αλλά με στεναχωρεί. Γιατί και εμείς, στο ποδόσφαιρο δεν μπορούμε να πάμε μπροστά; Δεν υπάρχει διάθεση από κανέναν. Ο κόσμος έχει αφήσει όλη τη λειτουργία του κράτους σε επαγγελματίες πολιτικούς, που δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ.
– Στη Σουηδία δεν υπάρχουν επαγγελματίες πολιτικοί;
Υπάρχουν όρια στο πόσες φορές θα εκλεγείς βουλευτής. Οι πιο πολλοί δεν αφήνουν τις δουλειές τους. Ακόμα και οι πρωθυπουργοί ξέρουν πότε να αποχωρήσουν και επιστρέφουν στην εργασία τους. Βλέπουν την πολιτική ως έναν τρόπο να προσφέρουν κάτι. Αν το κάνουν, φεύγουν. Και δεν υπάρχουν μεγάλες συγκρούσεις μεταξύ των κομμάτων με αποτέλεσμα να μην δημιουργούνται και εντάσεις στην κοινωνία.
– Υπήρξαν Ελληνες πολιτικοί που να σας δημιούργησαν την ελπίδα ότι κάτι μπορούν να κάνουν πράγματα και σας απογοήτευσε;
Κατά καιρούς πολλοί. Και πολύ πρόσφατα…
– Τι θα συμβουλεύατε στα νέα παιδιά που ξεκινούν τώρα τη ζωή τους και έχουν όνειρα;
Αν βρουν την ευκαιρία, θα ήταν καλό να φύγουν στο εξωτερικό να πάρουν εμπειρίες . Αν σκέφτονται να ξεκινήσουν δικές τους δουλειές, να το κάνουν. Είναι δύσκολο και θέλει υπομονή και πολλή δουλειά.
– Και τύχη είπατε προηγουμένως…
Πάντα χρειάζεται, αλλά η τύχη δεν έρχεται μόνη της. Πρέπει να την ψάξεις, να την προκαλέσεις. πρέπει να πάρεις ρίσκα. Αν πεις ότι έχεις το μαγαζάκι σου και όλα είναι καλά, δεν θα πας μπροστά. Εγώ πήρα πολλά ρίσκα και μου βγήκαν σε καλό. Αυτό με έκανε να μεγαλώσω. Ημουν όμως προετοιμασμένος και για την αποτυχία. Αλλά πρέπει να επιμείνεις όταν θέλεις κάτι πολύ. Λένε ότι “έχω οικογένεια και παιδιά. Πού να μπλέξω;”. Οχι, να μπλέξεις. Και εγώ μικρά παιδιά είχα, αλλά ρίσκαρα και πέτυχα.
ΦΩΤΟ ΔΕΡΒΙΣΗΣ
agrinionews.gr
