ΚΕΙΜΕΝΟ: Γιώργος Παπατριανταφύλλου
Το θεατρικό έργο του Παντελή Φλωρόπουλου “ο Καραγκιόζης… Έλληνας” βραβεύτηκε στον 94ο Καλοκαιρίνειο θεατρικό Διαγωνισμού του Φιλολογικού Συλλόγου “Παρνασσός”. Η τελετή επιδόσεως των τιμητικών διπλωμάτων στους διακριθέντες του Θεατρικού Διαγωνισμού, αλλά και του ΛΒ΄ Λογοτεχνικού Διαγωνισμού, έγινε την Τρίτη, 27 Σεπτεμβρίου , στην αίθουσα “Κωστής Παλαμάς”, στην Αθήνα.
Στον διαγωνισμό υποβλήθηκαν 23 θεατρικά έργα. Την Κριτική Επιτροπή αποτέλεσαν: Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης, η Αναπληρώτρια καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Μαρία Μαντουβάλου και η διδάκτωρ Βυζαντινής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ελένη Κουντουράκη.
Ο Καραγκιόζης του Φλωρόπουλου δεν είναι ο αποστειρωμένος και γλυκανάλατος καραγκιόζης των παραστάσεων του τύπου… “κυρίες και κύριοι και αγαπητά μου παιδιά”! Είναι ο γνήσιος αριστοφανικός καλαμπουρτζής της υπόδουλης παλιάς, της νέας και της… σύγχρονης Ελλάδας, αυτός που, εντούτοις, αρνείται να μπει στην κατάθλιψη κάνοντας αξία του το δόγμα “η φτώχεια θέλει καλοπέραση”, είναι ο τσαχπίνης, ο γαργαλιάρης, ο αθυρόστομος λαϊκός τύπος, η δηλητηριώδης σάτιρα του οποίου δεν έχει κανένα όριο, στα δύσκολα όμως γίνεται πάντα καταφερτζής, χωρίς να παύει ποτέ μέσα στην περιπέτεια να είναι σπινθηροβόλος και διαβρωτικός απέναντι στην εξουσία, πάνω δε απ’ όλα, ο Καραγκιόζης του Φλωρόπουλου είναι πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης, μια καρικατούρα του Οδυσσέα. Το “στόρι” εξελίσσεται σε ένα λαϊκό θεατρικό παραμύθι που κατεδαφίζει στο διάβα του όλα τα στερεότυπα, δεν αφήνει τίποτα όρθιο, θα υψωθεί στο φινάλε σε μια σπαραξικάρδια φιγούρα για να συναντηθούν στην καμπούρα της όλα τα σύμβολα της Ελληνοσύνης.
“Ο Καραγκιόζης… Έλληνας υποβλήθηκε στον διαγωνισμό με το ψευδώνυμο Διομήδης Ανδρέου και στο σκεπτικό της Κριτικής Επιτροπής αναφέρονται τα εξής:
“Ευρηματικό και ωραία η ειρωνεία για τα πολιτικά πρόσωπα. Υστερεί μόνο με το χυδαίο, αλλά ωστόσο επιτυχημένο λεξιλόγιο και την εν γένει αθυροστομία του. Θαυμάσια η εμπλοκή όλων των πολιτικών με τα ονόματά τους. Ευχάριστο. Διακωμωδεί όλα τα σύγχρονα πολιτικά πρόσωπα. Το έργο συνεχίζει (τουλάχιστον ως κείμενο) την παράδοση του Θεάτρου Σκιών, διατηρώντας όλα τα χαρακτηριστικά του είδους: Ελευθεροστομία του βασικού πρωταγωνιστή ως φιγούρα του καταπιεσμένου πονηρού νεοέλληνα, τη σάτιρα για τα πολιτικά ήθη της εποχής (στη θέση του Σουλτάνου ο σύγχρονος Δράκοντας) και την αφοπλιστική αυτοκριτική, στοιχεία που το φέρνουν πολύ κοντά στην επιθεώρηση. Το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται ικανοποιητικό”.
Ο ίδιος ο συγγραφέας χαρακτηρίζει τον “Καραγκιόζη” του ως “Επιθεωρησιακή Κωμωδία”, σημειώνει δε ότι είναι… “έργον ακατάλληλον δι’ ανηλίκους”. Αξίζει να σημειωθεί ότι το έργο γράφηκε το 2013, όταν κάποια πολιτικά πρόσωπα του σήμερα δεν ήταν ακόμα στην επικαιρότητα, διαθέτει ωστόσο την υποδομή να επικαιροποιείται και ν’ αντιστοιχίζεται κάθε φορά με τους πολιτικούς της ημέρας.
Εκτός από τον Έπαινο που απέσπασε το έργο του Παντελή Φλωρόπουλου, από το Αγρίνιο, έπαινο απέσπασαν επίσης η Ειρήνη Παπαδοπούλου, από την Κατερίνη, για το έργο “Ο εγκέλαδος” και ο Αντώνης Ευθυμίου, από το Μόναχο Γερμανίας, για το έργο “Ο εκλεκτός του Θεού”. Το πρώτο βραβείο μοιράστηκαν ο Γιώργος Κατσούλης, από την Αθήνα, για το έργο του “παραδώστε τους αντιστασιακούς” και ο Άθως Χατζηματθαίου, από την Κύπρο, για το έργο του “Κραυγή”.
“Επείγουσα επίθεση λόγου”
Εκτός από την διάκρισή του αυτή ο Φλωρόπουλος κυκλοφορεί ταυτόχρονα το πρώτο του μυθιστόρημα (σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων) με τίτλο “12 χρόνια επαναστάτης”, όπου μιλάει για την περίοδο 1970 – 1982, την γενεσιουργό μήτρα της μεταπολίτευσης μέσα από τη ματιά ενός σύγχρονου “Οδυσσέα”, μπορεί κι ενός άλλου “Σιντάρτα” ή ενός άλλου “Αλχημιστή”.
Και, την ίδια στιγμή, στέλνει στο τυπογραφείο για επανέκδοση την “Πολιτεία των λουλουδιών”, ένα παραμύθι “για παιδιά όλων των ηλικιών” που έγραψε παλιά και, όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 1980, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από την “Ελευθεροτυπία” και την “Ακρόπολη” (που τότε το κατέταξε στην κατηγορία του “Μικρού Πρίγκιπα” του Εξιπερί) αλλά και από το αναγνωστικό κοινό που το υποδέχτηκε με θέρμη. Εκείνο το ξεχασμένο βιβλίο του, 36 χρόνια μετά, το ξαναδίνει τώρα στους αναγνώστες του “λουσμένο και χτενισμένο”, όπως λέει ο ίδιος, ολοκληρώνοντας μία “επείγουσα επίθεση λόγου” εναντίον μιας γενικευμένης αφωνίας και μιας συλλογικής παραίτησης που πνίγει τον καιρό και τους ανθρώπους εν έτει 2016.
Ένα άλλο θεατρικό του έργο, για παιδιά, “ο βασιλικός του βασιλιά Βασίλη” θ’ ανέβει στη σκηνή αυτόν τον χειμώνα από την (ερασιτεχνική) Θεατρική Ομάδα Νεάπολης Αγρινίου, ενώ ο γνωστός στιχουργός Βασίλης Μαστροκώστας (συνεργάτης μεγάλων μορφών του Ελληνικού τραγουδιού, όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης) γράφει τραγούδια με στόχο να κάνει μιούζικαλ την “Πολιτεία των λουλουδιών”.
agriniovoice.gr
