Ένα φανάρι, όχι με ένα αλλά με δύο κόκκινους «Σταμάτηδες», είναι η νέα σπαζοκεφαλιά των δρόμων, έχοντας προκαλέσει την εύλογη απορία πολλών πεζών για τον λόγο της ύπαρξής του.
Όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν, η ανάπτυξη-εξέλιξη της τεχνολογίας και ειδικότερα εκείνης που σχετίζεται με την αυτόνομη κίνηση των οχημάτων στην άσφαλτο, πρόκειται να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το οδικό δίκτυο και τις υποδομές που καλούνται να υποστηρίξουν την ομαλή συμβίωση οχημάτων και πεζών, δημιουργώντας νέα δεδομένα και νέες προκλήσεις ακόμα και για τους γνωστούς σε όλους μας φωτεινούς σηματοδότες.
Στην προκειμένη περίπτωση, βέβαια δεν έχουμε να κάνουμε με έναν hi-tech σύστημα φωτεινής σηματοδότησης, το οποίο επιχειρεί να μας εισάγει σε μια νέα, τεχνολογική τάξη πραγμάτων αλλά για ένα παραδοσιακό φανάρι με μία και μοναδική ιδιομορφία.
Η τελευταία σχετίζεται με τον αριθμό των… Σταμάτηδων που ενσωματώνει το συγκεκριμένο φανάρι, προκαλώντας όχι μόνον την απορία αλλά και τα σχόλια των πεζών που το συναντούν στον δρόμο τους.
Ο συγκεκριμένος τύπος σηματοδότη, ο οποίος… ευδοκιμεί στη Γερμανία και ειδικότερα στην πόλη του Αμβούργο διαθέτει δύο «Σταμάτηδες» για τους πεζούς ή αν προτιμάτε δύο κόκκινα φανάρια που αποτρέπουν τους πεζούς από το να περάσουν στην απέναντι πλευρά του δρόμου.
Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει εδώ είναι γιατί το φανάρι δεν αρκέστηκε ώστε στον έναν «Σταμάτη» αλλά διαθέτει και έναν δεύτερο, με τον ίδιο ακριβώς προσανατολισμό και τις ίδιες προδιαγραφές.
Αναζητώντας την απάντηση στον μαγικό κόσμο του Διαδικτύου, οι ερμηνείες που έχουν δοθεί γι’ αυτήν την αλλόκοτη επιλογή είναι πολλές και διαφορετικές.
Ας ξεκινήσουμε από την επίσημη απάντηση των τοπικών αρχών του Αμβούργου, οι οποίες θέλησαν να δικαιολογήσουν την απόφασή τους με το πρόσχημα της ασφάλειας. Αν λοιπόν ο ένας από τους δύο ερυθρούς σηματοδότες καεί, ο δεύτερος θα συνεχίσει να λειτουργεί και να ενημερώνει τους πεζούς.
Με αυτή τη λογική, ωστόσο, οι φωτεινοί σηματοδότες θα έπρεπε να διαθέτουν, ως δικλείδα ασφαλείας, όλες τις ενδείξεις τους σε ζεύγη, ώστε σε περίπτωση δυσλειτουργίας να εξασφαλιστεί η συνέχεια του έργου τους.
Μία ακόμα ερμηνεία αυτής της κατασκευαστικής ιδιαιτερότητας είναι ότι με αυτόν τον τρόπο μειώνεται το κατασκευαστικό και το διαχειριστικό κόστος, καθώς η τριπλή διάταξη χρησιμοποιείται τόσο για τα οχήματα όσο και για τους πεζούς, μειώνοντας έτσι την ανάγκη διαφοροποίησης στη γραμμή της παραγωγής.
Από την άλλη βέβαια, οφείλει να συνυπολογίσει κανείς τα πρόσθετα κατασκευαστικά υλικά που απαιτούνται για την τριπλή διάταξη και την επιπλέον ενέργεια που χρειάζεται για τη λειτουργία του έξτρα σηματοδότη.
Ίσως οι πιο πειστική απάντηση έρχεται από τους Σκανδιναβούς, οι οποίοι στο παρελθόν είχαν υιοθετήσει μια παρόμοια πρακτική. Σύμφωνα με μία έρευνα που είχε πραγματοποιηθεί στην πόλη της Κοπεγχάγη είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το διπλό, κόκκινο φανάρι για τους πεζούς καθιστά πιο… πειστική την επιβολή της απαγόρευσης διέλευσης και ως εκ τούτου μειώνει τον αριθμό των ατυχημάτων στις διαβάσεις.
