Ο Αγαλιανός (Τοπική Κοινότητα Αγαλιανού – Δημοτική Ενότητα Παρακαμπυλίων), ανήκει στον δήμο Αγρινίου της Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλοακαρνανίας που βρίσκεται στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.
Η επίσημη ονομασία είναι “ο Αγαλιανός”. Έδρα του δήμου είναι το Αγρίνιο και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Στερεάς Ελλάδας.
Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, ο Αγαλιανός ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Αγαλιανού, του πρώην Δήμου ΠΑΡΑΚΑΜΠΥΛΙΩΝ του Νομού ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ.
Ο Αγαλιανός έχει υψόμετρο 423 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας!
Δύο από τα σπουδαία αξιοθέατα είναι η Τεχνητή Λίμνη των Κρεμαστών, περιοχή υψηλού φυσικού κάλλους (Στενά Αγαλιανού, Πλατανόδασος)και η θέση «Συκιές», με άφθονα τρεχούμενα νερά!
Ο Ευάγγελος Δάτσικας σε ομιλία του στο σύλλογο Αγαλιανιωτών (20.07.2001) μεταξύ των άλλων είπε και τα εξής για τον τρόπο συγκοινωνίας παλαιότερα:
Μέχρι το 1910 περίπου η συγκοινωνία με την Ευρυτανία γινότανε στο ποτάμι από περάτες δηλαδή γεροδεμένους και πεπειραμένους άνδρες, που πέρναγαν τους Ευρυτάνες στον ώμο έναντι κάποιας αμοιβής. Αργότερα ο Νικ. Δήμος, γνωστός ως Βασιλάρης, έφερε τα «καρέλια». Τα «καρέλια» ήταν ξύλινα κιβώτια, που κυλούσαν κρεμασμένα με ρόδες από χοντρά συρματόσχοινα και μετέφεραν τον κόσμο απέναντι στο ποτάμι. Τα «καρέλια» ο Νικ. Δήμος τα είχε δει στην Αμερική και τα χρησιμοποιούσε ως επιχειρηματίας στο χωριό.
Γύρω στα 1930 ο Θεοδόσιος Δάτσικας, ως πρόεδρος κατόρθωσε και έφερε κοινοτικά «καρέλια», με τα οποία οι Αγαλιανιώτες είχαν το δικαίωμα να περνούν τα ποτάμια χωρίς να πληρώνουν το παραμικρό αντίτιμο.
Η συγκοινωνία προς το Αγρίνιο γινόταν με ζώα. Περίπου στη δεκαετία του 30 το αυτοκίνητο ήλθε στη Φραγκόσκαλα, προχώρησε σιγά-σιγά στον ΄Αγιο Βλάσιο, στη Χούνη και γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 50 στα Σίδηρα.
Στο χωριό ο Κων/νος Κοντογιάννης το 1957 έφερε το πρώτο αυτοκίνητο, το θρυλικό «καρνάβαλο», με πρώτο οδηγό τον Αθαν. Καλογερά. Με το αυτοκίνητο αυτό, ένα είδος μικρού λεωφορείου, γινόταν η μεταφορά ανθρώπων και εμπορευμάτων. Ακολούθησε μετά από αυτό ένα άλλο αυτοκίνητο με τις ίδιες προδιαγραφές, η λεγόμενη «Μαρμάρω» με οδηγό των Βασίλη Σιούρτο.
