Οι εκλογές έρχονται και αργά ή γρήγορα οι υποψήφιοι για Περιφέρειες και Δήμους θα πρέπει να πουν στον κυρίαρχο λαό τι δουλειές θα έχει η περιοχή τους στο μέλλον. Όχι το…όραμά τους που ήταν της μόδας στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ!
Με άλλα λόγια θα πρέπει να καταθέσουν έναν μπούσουλα για το τι επενδύσεις σκέφτονται πως μπορεί να προσελκύσει ο Δήμος που διεκδικούν κι ένα πλάνο προς τα που θα βοηθήσουν (όσο το κεντρικό κράτος επιτρέπει κάτι τέτοιο στην Αυτοδιοίκηση) να κατευθυνθεί η οικονομία.
Στην “παραγωγή”; Στις υπηρεσίες; Θα χτυπάνε τις πόρτες των υπουργείων για θεσούλες δημοσίων υπαλλήλων; Θα εστιάσουν στον τουρισμό; Και ποιον τουρισμό; Τον ιαματικό, τον θρησκευτικό ή τον τουρισμό για συνταξιούχους;
Με κάποια υπερβολή, θέλουμε να θυμίσουμε ότι τα προηγούμενα χρόνια είχε βρεθεί η πανάκεια: ήταν η “ήπια ανάπτυξη” και ο τουρισμός δια πάσαν νόσον…
Τα πάντα θα γινόταν “ήπια”, ώστε να μην εξαγριώνονται οι φωνακλάδικες και ακτιβιστικές μειοψηφίες, οι ΑΠΕ θα γίνονταν λίγο χαμηλόφωνα για να μην μας πουν και όργανα της Ε.Ε. και φυσικά η λύση για όλα θα ήταν το να νοικιάζουμε ή να πουλάμε γη και σπίτια και να φτιάχνουμε τρόπους για να διασκεδάζει και να ξε…σκάει η Υφήλιος στις παραλίες μας.
Ωραίο σχέδιο, μόνο που δεν λαμβάνει υπόψη του δύο παραμέτρους. Πρώτη, ότι δεν χωράνε όλοι σε παραλίες και ακτές και, δεύτερη, ότι υπάρχει και η ανθρώπινη απληστία που κάνει τις τιμές απλησίαστες όπως έγινε σε πολλές περιοχές φέτος και κλαίνε τώρα η Μύκονος με την Σαντορίνη.
Θα μου πεις, οι θάλασσες του Ξηρομέρου απέχουν πολύ από το να είναι σαν αυτά τα νησιά, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως οι κάτοικοί τους θα ήθελαν να γίνουν, ει δυνατόν και σε ένα βράδυ!
Κάπως έτσι ήδη συζητιέται ο υπερκορεσμός σε πολλές περιοχές, η…ήπια καταστροφή στο περιβάλλον από δήθεν…ήπιους καταληψίες κάθε είδους, αλλά και η άνοδος των τιμών που απειλεί την τουριστική φήμη γενικά της Ελλάδας.
Όποιος δήμαρχος λοιπόν έχει να προτείνει μόνο την καραμέλα του τουρισμού ως λύση, ξορκίζοντας βιομηχανίες και μαζικές παραγωγές, να έχει κατά νου ότι μια μέρα μπορεί να επέλθει καθίζηση στο προϊόν αυτό και μετά να κλαίνε με μαύρο δάκρυ.
Πρώτα, βέβαια, σε τέτοιες περιπτώσεις έρχεται η κατάρρευση της αγοράς γης…
Εφημερίδα “Συνείδηση”
sinidisi.gr
