γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος

ΕΙΜΑΙ πολύ θυμωμένος σήμερα! Δε φτάνει που η Παγκόσμια Δικτατορία Πλούτου (δικός μου όρος), εξαθλιώνει καθημερινά λαούς ολόκληρους, διεξάγει πολέμους όπου γουστάρει, που σπέρνει τον τρόμο επίσης όπου γουστάρει, δε φτάνει το καθημερινό κι ανελέητο "ψέκασμα" που μας κάνει με οποιονδήποτε τρόπο, ΕΜΠΑΣΕ ξαφνικά στις κοινωνίες και τη ζωή μας και το "περίφημο" Pokemon, για να μας αποτελειώσει τελείως, να μας αποπροσανατολίσει απ' τα υπαρκτά προβλήματα της πραγματικής ζωής και να μας βάλει στον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας, όπου θα μπορούμε να αισθανόμαστε (ψευδαίσθηση) "νικητές" και "θύτες", αντί για ηττημένους και θύματα της καθημερινής πραγματικής μας ζωής...

- Η ΟΡΓΗ η δική μου έχει να κάνει με το πόσο εύκολα και χωρίς καμία αντίσταση απ' τους εαυτούς μας - τους ανίσχυρους εαυτούς μας όπως αποδεικνύεται - πέφτουμε θύματα! Και καλά εμείς οι ενήλικες, φέρουμε την ευθύνη των επιλογών μας, όμως εκείνα τα παιδιά μας, η νεολαία μας, η αυριανοί ενήλικες, τι φταίνε κι έπεσαν με τα μούτρα πάνω στις οθόνες των κινητών τους χωρίς να νοιάζονται για τίποτε άλλο; ΜΕ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ δε πολύ, το να βλέπω - σε site, σε προφίλ κι όπου αλλού, ακόμα και σε συζητήσεις έξω στην κοινωνία - ενήλικες να εξαπολύουν ένα ανελέητο "ΚΑΤΗΓΟΡΩ" για τη νέα γενιά, τα παιδιά μας τα ίδια δηλαδή, τα οποία σίγουρα τα "Συμφέροντα" τα θέλουν αποχαυνωμένα κι άβουλα όντα, τα παιδιά που είναι ΔΙΚΟ ΜΑΣ δημιούργημα! ΔΕΝ κατηγορούμε τους εαυτούς μας που, ως γονείς, έτσι μεγαλώσαμε αυτά τα παιδιά, να μη μπορούν δηλαδή ν' αντισταθούν σε τίποτε, μη έχοντας ισχυρές προσωπικότητες, ούτε φροντίσαμε να κτίσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης ανάμεσα σ' εμάς κι αυτά... Θυμηθείτε το πόσο σκληρός ήμουν - μέσα από άρθρα μου - απέναντι σε γονείς που δεν ενδιαφέρονταν ούτε καν να ενημερώνονταν για το πώς πρέπει να μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά τους, αν και υπάρχουν τόσες "πηγές" σήμερα, θυμηθείτε το "κατσάδιασμα" που έκανα... Ας πάνε τώρα να πείσουν αυτά τα παιδιά να μην παίζουν το νέο "παιχνίδι"! Δε θα το καταφέρουν! Γιατί πρόκειται για ένα ισχυρό "ναρκωτικό", μία ακόμα εξάρτηση, μεγαλύτερη κι απ' αυτήν του f/b που είχαμε ως τώρα κι όχι μόνο οι νέοι, αλλά και εμείς οι μεγάλοι...

- ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ, έστω και τώρα που βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή - γονείς, εκπαιδευτικοί, ιερείς, κατηχητές και γενικότερα όσοι μπορούμε να πείθουμε - να πούμε την αλήθεια στα παιδιά και να τα ενημερώσουμε για τους κινδύνους αυτού του νέου "παιχνιδιού", πριν είναι πολύ αργά και γι' αυτά και για εμάς και για την κοινωνία μας ολόκληρη, η οποία πάει να μετατραπεί σε μια κοινωνία ηλιθίων...