Ο Παναιτωλικός δεν έχασε ούτε στην Τρίπολη, πλέον «τρέχει» εκτός έδρας αήττητο σερί τεσσάρων εξόδων του όπου συγκέντρωσε οκτώ βαθμούς και αυτό «λέει» πολλά.

Ακόμη έναν πόντο στο «σακούλι» του προσέθεσε ο Παναιτωλικός στην Τρίπολη, καθώς απέσπασε «λευκή» ισοπαλία σε ένα ματς μάλιστα που μας… έδειξε πως μπορεί να παίξει και άμυνα. Βλέπετε ήταν η πρώτη φορά στη σεζόν που κράτησε το «μηδέν παθητικό» και μάλιστα με σχετική ευκολία, αφού στα 90 και κάτι λεπτά της αναμέτρησης απειλήθηκε ουσιαστικά μόνο μία φορά και αυτό σε στημένη φάση.

Τι όμως μένει επιπλέον για τα «καναρίνια» από το χθεσινό (16/10) παιχνίδι; Πλέον στο club «τρέχουν» ένα αήττητο σερί τεσσάρων εκτός έδρας αγώνων, κάτι που ναι μεν είχε επαναληφθεί και στο παρελθόν (π.χ. το 2017/18 είχαν πέντε συνεχόμενους), όμως τώρα η βαθμολογική του συγκομιδή είναι μεγαλύτερη και το κυριότερο συνδυάζεται με καλή μπάλα.

Οι «κυανοκίτρινοι» μετά την ήττα της πρεμιέρας στην Τούμπα (1-0) έφυγαν με 1-1 από το Περιστέρι, ακολούθησε το 2-1 του Ηρακλείου, το 4-1 των Ιωαννίνων και πλέον το 0-0 της Τρίπολης, δηλαδή πήραν αποτελέσματα και σε κατά τεκμήριο «δύσκολες» έδρες, κάτι που επίσης προσμετράτε στα υπέρ τους.

Υπό αυτές τις συνθήκες στο Αγρίνιο μπορούν να ισχυριστούν πως α) Αποκτούν χαρακτήρα ως ομάδα, β) Μπορούν οπουδήποτε να κάνουν τη «ζημιά» και γ) Παίρνουν ψυχολογία. Κακά τα ψέματα με σερί όπως τα παραπάνω υπάρχει πλέον η πεποίθηση στα αποδυτήρια πως μπορείς να κερδίσεις οπουδήποτε, πόσο δε όταν και στο «κλουβί» ο Παναιτωλικός είναι παραδοσιακά «δυνατός».

Βέβαια σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει μία λεπτή κόκκινη γραμμή όπου αν την περάσεις ελλοχεύει ο κίνδυνος να πέσεις στην «παγίδα» και να χαλαρώσεις, αλλά τα δείγματα γραμμής που υπάρχουν από το Emileon είναι πώς δεν προκύπτει ανάλογο συμπέρασμα. Ωστόσο καλό είναι να επισημανθεί. Οπως και ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης, που έγκεινται στο κομμάτι της «διαχείρισης».

Το μεγάλο φετινό πρόβλημα για τα «καναρίνια» είναι πως ξαφνικά… παύουν να πιστεύουν στους εαυτούς τους και υπάρχουν διαστήματα που οπισθοχωρούν παρότι είναι μπροστά στο σκορ και ελέγχουν το παιχνίδι. Το λένε και οι ίδιοι άλλωστε και έτσι κυρίως αδικούν τους ίδιους, αφού υπάρχουν περιπτώσεις που θα μπορούσαν είχαν κάνει πιο εύκολη την… ποδοσφαιρική «ζωή» τους.

Σε περίπτωση που δεν διέθεταν τις σχετικές δυνατότητες δεν θα το σχολίαζε κανείς, αλλά από τη στιγμή που υφίστανται πρέπει να υπογραμμιστεί. Ετσι δεν είναι τυχαίο πως ως επί το πλείστων στα ημίωρα 30’-60’ υπάρχει ένα μεγάλο κενό διάστημα, κάτι που εντοπίζεται απλά και μόνο από τη διακύμανση των σκορ. Ξέχωρα από το πρόσφατο 2-3 με αντίπαλο το Βόλο όπου το 2-0 έγινε 2-2 με γκολ που δέχθηκαν στο 27’ και το 35’, ας μείνουμε στις εξόδους τους που είναι και το θέμα μας.

Με τον Ατρόμητο βρήκαν δίχτυα στο 33’ αλλά ισοφαρίστηκαν στο 50’, κόντρα στον ΟΦΗ ο Μπαλογιάννης έκανε το 1-1 στο 42’ και ο Κολοβός στο 72’ τους έδωσε εκ νέου το προβάδισμα, με αντίπαλο τον ΠΑΣ οι γηπεδούχοι μπήκαν ξανά στο «κόλπο» στο 34’ όταν και μείωσαν σε 1-2, ενώ στον αγώνα με τον Αστέρα η μόνη «καθαρή» φάση των Αρκάδων ήταν στο 49’.

Βέβαια ο αντίλογος σε όλα αυτά είναι πως ο Παναιτωλικός πήρε οκτώ βαθμούς σε τέσσερις σερί εξόδους του και εμείς συζητάμε αν θα μπορούσαν να ήταν 10 ή και 12. Τι σημαίνει αυτό; Πως υπάρχει η απαιτούμενη ποιότητα/ταλέντο ώστε να το πράξει αλλά συνάμα και ότι από γίνονται συνεχώς (πολλά) βήματα μπροστά. Το συμπέρασμα; Το ποτήρι δεν είναι απλά μισογεμάτο, αλλά τείνει να… τιγκάρει.

ΤΟ ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ ΣΕΡΙ ΤΟΥ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΥ

Αγώνες: 4
Ρεκόρ: 2-2-0
Γκολ: 7-3

gazzetta.gr - Γιώργος Ντυμένος