Το περιτύλιγμα μετρά στον έρωτα, ισχυρίζονται ανθρωπολόγοι που μελέτησαν τα κριτήρια επιλογής ερωτικού συντρόφου, σύμφωνα με τα οποία ο αφανής πρωταγωνιστής που τελικά σμίγει με το δημοφιλές κορίτσι είναι καλό σενάριο μόνο στη φαντασία
Δεν είναι η εμφάνιση που μας ελκύει στους άλλους – Ποιο είναι το μυστικό της έλξης
Τι πιθανότητες θα είχε το ειδύλλιο ανάμεσα στην Πεντάμορφη και το Τέρας να διαρκέσει, αν τα λόγια της πρώτης δεν μεταμόρφωναν το δεύτερο στον ξανθό πρίγκιπα; Για όσους και όσες αντικρίζουν τον κόσμο μέσα από ρομαντικά φίλτρα, μάλλον πολλές. Για τους επιστήμονες πάλι, όχι και τόσο.
Σε αυτό περίπου κατέληξαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μιζούρι, οι οποίοι αναφέρουν σε δημοσίευσή τους στο Science Advances ότι και στο παιχνίδι του έρωτα όμοιος ομοίω αεί πελάζει, όσοι δηλαδή θεωρούνται ελκυστικοί από τον κοινωνικό τους περίγυρο θα προτιμήσουν άτομα με αντίστοιχο αντίκτυπο για να συνάψουν μια ερωτική και συναισθηματική σχέση, η οποία θα αποδειχθεί και αρκετά ισχυρή και επιτυχημένη στο πέρασμα του χρόμου.
Τα ευρήματα προέρχονται από την αφρικανική ήπειρο και τη φυλή των Χίπμα, έναν ημινομαδικό λαό αγροκτηνοτρόφων στη Ναμίμπια που παρατηρεί επί πέντε έτη ήδη ο Αναπληρωτής Καθηγητής Ανθρωπολογίας από το Κολλέγιο Τεχνών και Επιστημών, Sean Prall. Στο πλαίσιο της ποιοτικής του έρευνας, ο καθηγητής διερεύνησε μέσω συνεντεύξεων πώς ορίζεται από τον πληθυσμό η ελκυστικότητα ώστε με την ομάδα του να καταλήξουν σε μια μεταβλητή της ερωτικής σύζευξης, ένα μέτρο ουσιαστικά που να προσδιορίζει πόσο πιθανό είναι προχωρήσουν σε μια σχέση δύο άτομα.
Όπως προαναφέρθηκε, η ελκυστικότητα των δύο υποψήφιων συντρόφων αναδείχθηκε σε βασικό κριτήριο επιλογής. Ωστόσο, είναι η πρώτη έρευνα που αναζήτησε την αξία που της προσδίδει μια πληθυσμιακή ομάδα μέσα από τις πράξεις και όχι τις δηλώσεις, αφού οι τελευταίες διατυπώνονται συχνά υπό την πίεση του κοινωνικού περίγυρου και είναι λιγότερο ειλικρινείς, σχολίασε ο Δρ Prall ή με τα ακριβή λόγια: «σίγουρα, θα μπορούσατε να αναφέρετε ότι θα προκρίνατε κάποιον που θεωρείται εν γένει επιθυμητός, αλλά αυτό επηρεάζεται εν πολλοίς από τις κοινωνικές νόρμες. Τι κάνεις όμως στο πλαίσιο αυτής της σχέσης; Πώς εξελίσσεται εν τέλει; Αυτό θέλαμε να παρατηρήσουμε».
Πριν την πανδημία της COVID-19, μαζί με τη συνερευνήτριά του Brooke Scelza, Καθηγήτρια Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, θα συμβίωναν με τους Χίμπα για περισσότερο από έναν μήνα κάθε καλοκαίρι καταγράφοντας τις παρατηρήσεις του σχετικά με την ανθρώπινη συμπεριφορά που, κατά την τελευταία επίσκεψη, εστιάστηκε στο γάμο, τις γονεϊκές αποφάσεις, την υγεία των παιδιών, την επισιτιστική ανασφάλεια και καθώς και το πόσο επιλεκτικοί είναι οι άνθρωποι ως προς τους συντρόφους τους.
Αν και τα ευρήματα αφορούν έναν συγκεκριμένο πληθυσμό, ο Δρ Prall θεωρεί ότι βρίσκουν ευρύτερη εφαρμογή αφού τα χαρακτηριστικά του δείγματος ήταν τα ιδανικά για το ζητούμενο της έρευνας. «Όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και η πλειονότητα συσχετίζεται και παντρέυεται με κάποιο μέλος της ομάδας. Μπορείς να τους ρωτήσεις πόσο θα ήθελαν να συνάψουν σχέση με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο γιατί πράγματι γνωρίζουν ποιο είναι. Με αυτόν τον τρόπο γίνονταν οι σχέσεις εδώ και χιλιάδες χρόνια, όχι διαδικτυακά αλλά με άτομα από την ίδια κοινότητα», ανέφερε ο καθηγητής.
